مایلی كهن انصاری فرد همان طور كه آمد, می رود

ما از برگزاری هر مسابقه ای باید به دنبال هدفی باشیم در واقع باید بدانیم به چه منظوری در یك دیدار تداركاتی حضور پیدا می كنیم یا به دنبال هدف های مادی هستیم یا اهداف فنی

محمد مایلی كهن همچنان صریح و بی پروا است. روزی كه از پرده سكوت بیرون می آید آنچه مصلحت می بیند بر زبان می آورد. شدت كلامش در میان همه اهالی فوتبال بی نظیر است و شاید برخی از سلایقش مختص به خود مایلی كهن باشد اما در اینكه تندی و صراحت لهجه او برخواسته از صداقت است نمی توان تردید كرد.

مایلی كهن در گفتگو با خبرگزاری فوتبال در خصوص تیم ملی، بازی با مكزیك و آخرین وضعیت پرسپولیس به نكات جالبی اشاره كرد.

▪ بازی ایران، مكزیك به نظر شما دیدار تداركاتی خوبی بود؟

ـ خیر.

▪ اما سرمربی تیم ملی از برگزاری این دیدار ابراز رضایت كرده.

ـ ببینید. ما از برگزاری هر مسابقه ای باید به دنبال هدفی باشیم. در واقع باید بدانیم به چه منظوری در یك دیدار تداركاتی حضور پیدا می كنیم. یا به دنبال هدف های مادی هستیم یا اهداف فنی. حالت سومی هم البته وجود دارد اینكه ما به منظور هماهنگی بیشتر بازیكنان تیم ملی یك دیدار تداركاتی برگزار كنیم و در واقع به آنهایی كه فرصت كمتری برای خودنمایی پیدا كرده اند، بازی بدهیم تا نسبت به نفرات شناخت بیشتری پیدا كنیم.

▪ از بازی با مكزیك به كدامیك از این اهداف رسیدیم؟

ـ این دقیقا سوالی است كه من از كادر فنی تیم ملی دارم. چون به نظر من در این بازی تداركاتی تیم ملی هیچ برنامه خاصی نداشت. از دید من بازی با مكزیك مفید نبود.

▪ اما آقای مایلی كهن! در بازی های تداركاتی برد و باخت چندان هم مهم نیست.

ـ اصلا با شما موافق نیستم. بردوباخت همیشه تبعات دارد، همیشه.

▪ قلعه نویی در توضیح اهداف این بازی گفته كه می خواسته بعضی از بازیكنان جوان را مورد آزمایش قرار بدهد.

ـ تیم ملی با سه پرواز و در واقع سفری طولانی مدت و خسته كننده به مكزیك می رود. آن وقت مقابل یك تیم قدرتمند قرار می گیرد. روشن است كه این بازیكن های جوان می سوزند و نمی توانند قابلیت های اصلی خودشان را نشان دهند. خب، چه اتفاقی می افتد؟ همین بحثی پیش می آید كه این روزها ذهن مردم را درگیر كرده.

▪ چه بحثی؟

ـ اینكه آقایان بدتر از برانكو باختند. به این نتیجه رسیدن جالب نیست.

▪ اگر تیم ملی مقابل تیمی ضعیف قرار می گرفت، باز هم همین انتقادات شكل دیگری پیدا می كرد.

ـ ببینید، بازی با تیم های بزرگ شرایط خاص خودش را دارد. آقایان عنوان می كنند كه ما برنامه داریم. اما در عمل هیچ چیز دیده نمی شود. ما نباید بلافاصله پس از پایان لیگ روبروی یك تیم بزرگ قرار می گرفتیم.

▪ با همه این حرف ها امیر قلعه نویی انجام بازی تداركاتی ایران ـ مكزیك را منطقی می داند.

ـ بله. با منطق خودشان شاید.

▪ میان بازیكنانی كه به تیم ملی دعوت شدند، بعضی هایشان حتی یك فصل در تیم باشگاهی خود نیمكت نشین بودند.

ـ دقیقا همین طور است. ببینید. میان باشگاه و تیم ملی باید تعامل وجود داشته باشد.

▪ اما آقای مایلی كهن! سلیقه مربیان در انتخاب بازیكن متفاوت است. قبول دارید؟

ـ بله. اما در چنین حالتی بازیكن به مربی باشگاهی خود با خیالی راحت پشت می كند. نسبت به باشگاه خود بی اعتنا می شود. چون ما او را از بابت حضور در تیم ملی مطمئن كردیم.

▪ مایلید درباره پرسپولیس هم صحبت كنیم؟

ـ بله. اگر كلمه به كلمه حرف هایم را می نویسید حرف می زنم.

▪ این روزها هر فردی درباره پرسپولیس صحبت و نظری دارد، بخصوص درباره دنیزلی.

ـ اولا باید تأكید كنم امیدوارم تعداد چاه های نفت ما هر روز بیشتر شود تا برای پرداخت مبالغ نجومی به مربیانی چون آری هان و دنیزلی مشكلی نداشته باشیم. احتمالا فصل آینده هم یكی دو تا از این چاه های نفت به افراد دیگری خواهد رسید.

▪ اخیرا مطرح شده كه پرسپولیس را به پروین بدهند و استقلال را به حجازی.

ـ نمی دانم تا چه زمانی باید داد و فریاد كنیم كه سیاسیون را با ورزش چه كار؟! آیا آقایان اجازه می دهند كه مایلی كهن به حیطه سیاست وارد شود؟ اگر من پیرامون اقتصاد و یا مسایل امنیتی حرف بزنم آیا حرف من خریدار دارد؟ مقوله ورزش هم درست همین حالت را دارد. جالب اینكه بعضی از آقایان كمتر از یك سال است كه وارد ورزش شده اند اما از امثال من كه ۲۸ سال كارمند سازمان ورزش بودم و حتی فوق لیسانسم را هم در رابطه با ورزش گرفته ام، هم ادعایشان بیشتر است. از این جالب تر هم هست، وقتی این آقایان به ورزش رسوخ می كنند حتی به اندازه ۳۰ سال تجربه هم به امثال من اجازه حرف زدن نمی دهند. چون تنها خودشان را علامه دهر می دانند كه به نظر من هیچ چیز نیستند جز عالم های بی علم و عمل كه دچار توهم شده اند و خودشان را جلوتر از ما می بینند.

▪ از دنیزلی حرف بزنید و سعی كنید او را منصفانه نقد كنید.

ـ نتایج ضعیفی گرفت. فقط یك بار در موردش حرف زدم و گفتم نباید بعد از باخت درست وقتی كه میلیون ها هوادار ناراحتند و گریه می كنند، او بخندد. نگفتم عزاداری كند اما لبخند زدن و خندیدن در موقع باخت بی معنی است.

▪ اما تیم دنیزلی فوتبال زیبایی ارائه می داد.

ـ زیبا بازی می كرد.اما تفكر دفاعی و انسجام نداشت. اگر پرسپولیس صاحب سبك جدیدی شده بود كه جایگاهش در لیگ برتر سومی نبود. در جام حذفی هم مقابل صدهزار نفر به آن شكل بازی را واگذار نمی كرد.

▪ دنیزلی همه چیز را در جام حذفی باخت. نقدهای امروز حداقل گواه این مسأله است. قبول دارید؟

ـ ببینید. من به شدت نگران این بازی بودم. به همكاران و دوستان نزدیكم گفتم سپاهان۸۰ درصد شانس برد دارد. حتی در آزادی. اما متاسفم. پرسپولیس كه هر تیمی در آزادی مقابلش قرار می گرفت لرزه به تنش می افتاد، خیلی راحت به سپاهان در مرحله نیمه نهایی باخت. از این گذشته پرسپولیس شانس آورد كه عمادرضا در تركیب سپاهان نبود.

▪ اما انگار همه تقصیرها قرار است به گردن دنیزلی بیفتد. درست است كه او اشتباهاتی داشت. اما پرسپولیس امسال پر از حاشیه بود.

ـ مگر پرسپولیس علی پروین در سال گذشته حاشیه نداشت؟ نه من این حرف ها را قبول ندارم. پروین در كارگران بود. آقایان مشغول مذاكره با سنول گونش بودند. حاشیه از این بالاتر؟ امسال دنیزلی هوویی نداشت. هیچ كس برای او مشكلی نتراشید. اما چه نتیجه ای گرفت. این حواشی همیشه با پرسپولیس همراه بوده. مهم این است كه مدیریت باشگاه بتواند بحران ها را كنترل كند. این توانایی مدیریت است كه حاشیه ها را كمرنگ یا پررنگ می كند.

▪ با این حساب تاثیر منفی این حواشی را قبول ندارید. درست است؟

ـ ببینید. دفعه قبل از من پرسیدید كه عملكرد انصاری فرد در پرسپولیس چگونه بوده. من به شما گفتم صبوری او قابل تحسین است. اما از نقاط ضعف او حرفی نزدم. شاید به صلاح نبود.

▪ حالا قصد ندارید بعد از یك فصل سكوت در مورد انصاری فرد و مسایلی كه ابتدای فصل به وجود آمد حرف بزنید؟

ـ انصاری فرد همان طوری می رود كه آمد.

▪ واضح تر صحبت كنید.

ـ انصاری فرد در برنامه ۹۰ گفت من از هیأت مدیره خواستم كه اجازه بدهند یك ماه دیگر هم مدیرعامل باقی بمانم، اما آنها اجازه ندادند. خب این حرف چه معنایی دارد؟ یعنی اینكه انصاری فرد را مجبور به استعفا كردند.

▪ و البته او می توانست در مقطع پایانی فصل یعنی درست زمانی كه در جلسات شركت حضور نمی یافت، دعوت دوباره هیات مدیره را نپذیرد و برنگردد.

ـ بله. البته ما عوام فریبی را خوب یاد گرفته ایم. به خاطر هوادار برگشتن و حرف های این چنینی دیگر كلیشه شده و معنایش كاملا روشن است.

▪ مشكل مایلی كهن در هیات مدیره چه بود؟ خیلی ها گفتند چون مدیرعامل نشدید هیات مدیره پرسپولیس را ترك كردید.

ـ نه. مشكل من این بود كه مدیرعاملی را به هر قیمتی نمی خواستم. انصاری فرد بودند كه موقع آمدن و رفتن اعضای هیات مدیره روی آنها را می بوسیدند. البته همه آقایان قابل احترام بوده و هستند. همگی مسوولیت های مهم كشوری و لشكری داشتند اما در مقوله ورزش چه كسی باید در آن هیات مدیره حرف اول و آخر را می زد. برای گرفتن مدیرعاملی من نباید روی آقایان را مدام ببوسم بلكه آنها باید از من خواهش كنند و با سلام و صلوات در راس كار قرار دهند. یا من از ورزش چیزی می دانم یا نمی دانم. اگر می دانم باید قدر و شأن خودم را حفظ كنم.

▪ پس به این دلیل شما استعفا دادید.

ـ نه، من استعفا ندادم. كناره گیری كردم. خوشحالم كه با گردن كلفتی تمام كناره گیری كردم و به آقایان گفتم چه موافق رفتن من باشید و چه نباشید دیگر در كنار شما نخواهم بود. همین را گفتم و بعد هم خداحافظ!

▪ مردم و جامعه ورزش امروز در مورد مایلی كهن قضاوت خواهند كرد.

ـ روزی كه از هیأت مدیره جدا شدم به آقایان گفتم: مدیرعاملی این باشگاه ارزانی كسانی كه حاضرند به هر قیمتی به این سمت برسند. خوشحالم كه به دنبال استخدام لیدر نبودم. لیدرهایی كه برای من بوق بزنند نه پرسپولیس. آدمی كه بلد نیست چهار كلمه حرف بزند را نباید به عنوان لیدر پذیرفت. لیدری كه با الفاظ بد هواداران را به فحاشی تحریك می كند نباید به رسمیت شناخت. آن وقت انصاری فرد با این آقایان جلسه هم می گذارد و به آنها حقوق ماهیانه هم پرداخت می كند. واقعا خوشحالم كه عزتم را حفظ كردم. چون اگر می ماندم همه تقصیرها به گردن من می افتاد.

▪ عده ای معتقدند دنیزلی نسبت به انصاری فرد اسم و رسم بیشتری داشت و به همین دلیل مدیرعامل باشگاه هرگز نتوانست بر سرمربی پرسپولیس مدیریت كند.

ـ جالب اینكه بعضی ها سعی می كردند با مطرح كردن موضوع حضور سرمربی پرسپولیس در CNN ترك كلاس كار وی را بالا هم ببرند.

▪ كدام آقایان؟ از چه تلاش یا جریانی حرف می زنید؟

ـ متاسفم. مواردی هست كه اگر بخواهم افشاگری كنم بعضی از آقایان باید از فوتبال جدا شوند و پشت سرشان را هم نگاه نكنند.

▪ شما چندی پیش بعضی از مربیان را محكوم كردید.

ـ بله. من حتی با سیار كاملا موافقم. حرف او كاملا درست بود كه گفت: در سبد سیب های سرخ چند میوه گندیده هم پیدا شده كه در صدد آسیب زدن به سلامت و اخلاق داوری هستند. باید عرض كنم دقیقا در میان مربیان ما هم این افراد وجود دارند كه نقش همان سیب لكه دار را بازی می كنند و برای برد تن به هر كاری می دهند. حتی به پزشك تیم دستور می دهند كه به بازیكن آمپول های دوپینگی تزریق كند.

▪ این مسأله در میان مربیان ما شكل گرفته؟

ـ بله. افرادی كه برای خود لیدرهایی را خریده اند و البته با روش هایی روی داوری ها به نفع تیمشان تاثیر می گذارند و حتی آنجایی كه ضرورت دارد از طریق دلال ها با بازیكن های تیم حریف وارد معامله می شوند كه در مقاطع حساس كم كاری كنند.

▪ پرسپولیس شرایط خوبی ندارد. شما به سامان گرفتن این اوضاع تا چه حد امیدوار هستید؟

ـ به نظر من می توان این باشگاه را اداره كرد. به نحوی كه همه هزینه ها البته بر عهده دولت نباشد. كار سختی نیست. اما مدیریت ویژه ای می طلبد كه امیدوارم در آینده خطاهای گذشته تكرار نشود. پرسپولیس واقعا نیازمند بازنگری است.