بیماری‌‌های ناشی از ترس فوبیای مدرسه

فوبیای مدرسه در حقیقت ترسی است که مایه اصلی آن هراس (ترس) از مدرسه است .
ترس از محیط جدید ، قوانین انضباطی جدید ، سرپرستان معلم‌های جدید ، ترس از تنبیه ، درگیری با کودکان و دور شدن …

فوبیای مدرسه در حقیقت ترسی است که مایه اصلی آن هراس (ترس) از مدرسه است .

ترس از محیط جدید ، قوانین انضباطی جدید ، سرپرستان معلم‌های جدید ، ترس از تنبیه ، درگیری با کودکان و دور شدن از خانه ، مادر و ...

این مجموعه سبب آن خواهد شد که ترسی مبهم و پیچیده سراسر وجود کودک را فرا گیرد و اضطراب بر او غالب شود .

گاهی بچه‌ها به محض جدایی از والدین ورود به مدرسه ، نارحت شده گریه‌زاری می‌کنند و سعی دارند از مدرسه بیرون رفته خود را به خانه برسانند . هستند دانش‌امورزانی که در روزهای اول مدسه ، ایام امتحان و روزهای درس جواب دادن ... دچار بیماری می‌شوند ، رنگشان زرد و حالت استفراغ در آن‌ها شدید می‌شود .

گاهی شما می‌بینید که فرزندتان هنگام صبح یا موقع رفتن به مدرسه دلش درد می‌گیرد استفراغ می‌کند و ... هنگامی که به خانه بر می‌گردد . حالش خوب می‌شود این همان فوبیای مدرسه است .

فوبیای مدرسه خود را به صورت‌های مختلف نشان می‌دهد .

از جمله اختلال در هضم غذا . بی اشتهایی ، دردهای شکمی ، حالت تهوع ، مشکلات خواب ، تب ، سر درد ، گوش درد و ...

فوبیای مدرسه بیماری نیست بلکه شبیه بیماری است . علت جسمانی و فیزیولوژیکی ندراد و فقط ناشی از بهم‌خوردگی وضع درون است .

برخی از روانشناسان معتقدند کودکان آگاهانه خود را به این حالت می‌زنند تا از محبت بیشتری بر خوردار شوند .

برخی دیگر از روانشناسان ترس و اضطراب را مطرح می‌کند . ترس ، اضطراب ، جدایی از مادر ، اجبار حضور در مدرسه ، ترس از این موضوع که در نبود او در خانه بلایی بر سر مادر بیاید ، وحشت از این که والدین او را ترک کند ، احساس از دست دادن محبوبیت ، ترس از مورد مواخزه قرار گرفتن . ترس از عدم توان انجام تکالیف ، نگرانی و وحشت از آزاد دیگران و ...

این حالت خاص گروه و طبقه‌‌ی بعضی در جامعه نیست . امری است که در هر مدرسه‌ی بخصوص در شروع سال تحصیلی و در کلاس اول به نمونه‌هایی از آن برخورد خواهد شد .

در صورت مشاهده‌ی چنین حالتی چگونه رفتار کنیم تا این حالت تخفیف پیدا کند به عادت تبدیل نشود ؟

در صورتی که به چنین کودکانی برخورد کنیم لازم است تلاش‌هایی در محیط خانه صورت گیرد .

- پذیرش و محبت به کودک و نشان دادن این امر که تو مورد علاقه و احترام خانواده هستی ، ما تو را دوست داریم و به همین دلیل می‌خواهیم مدرسه بروی

- همدری و همراهی با او که بله ... ما هم چون تو روزی کودک بوده‌ایم گاهی دچار چنین وضع و حالتی می‌شدیم ولی زود خوب می‌شدیم (البته این همدردی نباید ادامه یابد)

- فراهم کردن فرصت گفت‌وگو و بیان نگرانی‌ها.

او بتواند بدون هیچ‌گونه خجالت درد و دل کند و بگوید از چه چیز در مدرسه رنج می‌برد .

- کمک به او در ایجاد اعتماد و اطمینان برای او در حل مشکلات.

- بیان این مشکل در مدرسه ترسی ندارد ، مهم یادگیری است ، امتحان مهم نیست و از نظر ما نمره خیلی مهم نیست.

- بیان خاطره از دوران زندگی خود و دیگران

- القا بهتر شدن حالت او از چند روز قبل

- تشویق او پس از یکی دو روز که توانسته بر خود مسلط شود .

- کمک به حل مشکلات مدرسه و کمک و راهنمایی برای انجام تکالیف تا برنامه بر دوش او سنگینی نکند .

- تلاش برای از بین بردن منشا ترس

- فراهم کردن لحظات شاد از راه بازی گردش و تفریح توام کردن کار مدرسه .

- همراهی مادر در روزهای اول در مدرسه

در بین راه از او سوال نکنید که حالش چگونه است و یا چرا مدرسه را دوست ندارد

- در بین راه بیشتر از دوستی‌ها ، باری‌ها و ... که کودک را سر شوق می‌آورد صحبت کنید

- در مدرسه فرزندتان حاضر شوید با معلم او به صورت عادی و صمیمانه صحبت کنید . در حضور او از کودکتان تعریف کنید .

- در صورت بر طرف نشدن این حالت در کودکان با کارشناس تماس بگیرید .