سینما, سفیر توانمندی است

با نادر طالب زاده, کارگردان و مستندساز

فیلم «تنهای تنهای تنها» ساخته احسان عبدی‌پور، کارگردان جوان و خلاق بوشهری به شیوه‌ای متفاوت و هنرمندانه به موضوع انرژی هسته‌ای و همچنین مذاکرات گروه ۱+۵ با ایران می‌پردازد.

اکران این فیلم و همزمان شدن آن با مذاکرات ژنو باعث شد به سراغ نادر طالب زاده، کارگردان و فیلمساز شناخته شده کشورمان برویم و با او موضوع این فیلم و اهمیت ورود هنرمندان به برخی مسائل دیپلماتیک را که با منافع ملی ما گره خورده است، در میان بگذاریم.

طالب زاده دانش آموخته دانشگاه کلمبیای آمریکاست و فیلم ـ سریال «بشارت منجی» از ساخته های او با پیامی جهانی و بر اساس زمینه های مشترک بین اسلام و مسیحیت تولید شده است.

گفت وگوی ما با او پیش روی شماست.

این روزها مذاکرات ژنو در حال برگزاری است و همزمان شاهد اکران فیلم «تنهای تنهای تنها» هم هستیم که به نوعی همین موضوع را در لایه های زیرین خود دستمایه پرداخت قرار داده است، شما به عنوان یک فیلمساز که تحصیل در فضای غرب را تجربه کرده و در آثار و کلام شان نیز همواره نوعی استکبارستیزی به چشم می خورد، رابطه سیاست ـ سینما را چطور می بینید؟

بگذارید من در دو محور مستقل به شما پاسخ دهم؛ نخست در مورد کل مذاکرات باید بگویم ما به دفاع از خط انقلاب، حقوق و استقلال کشور معتقدیم و همین رویکرد را هم در تولید آثار هنری و سینمایی لحاظ می کنیم؛ البته در یک لایه فراتر و عمیق تر...

چه لایه ای ؟

ببینید، شاید مردم جهان و حتی بخشی از مردم ایران فکر می کنند همه مساله غرب و ایران، مبحث هسته ای است. من نمی خواهم بگویم این موضوع برای غرب اهمیت ندارد و به آن حساس نیست، ولی نکته ای را هم باید یادآوری کنم، امروز چیزی که برای غرب وحشت آفرین است، مساله هسته ای کشورمان نیست، بلکه رشد و توسعه روزافزون اسلام در جهان و صدور پیام انقلاب اسلامی برای همه مسلمانان و آزادیخواهان دنیاست که روز به روز هم افزایش می یابد.

نقش سینما و هنرمندان را در این میان چگونه ارزیابی می کنید؟

خود من واقعا اگر در درجه نخست، فیلمنامه خوبی در موضوع انرژی هسته ای به دستم برسد و در مرحله بعد، تولیدکننده حرفه ای هم داشته باشد، قطعا خیلی دوست دارم یک فیلم بسازم. به نظرم فوق العاده جای کار دارد و در عرصه جهانی تاثیرگذار نیز خواهد بود.

تاثیرگذاری که به آن اشاره می کنید با موانع فراوانی روبه روست. بگذارید مثالی بزنم؛ به نظرتان کدام جشنواره و کدام جریان جهانی به همین فیلم تنهای تنهای تنها جایزه می دهد یا برجسته اش می کند؛ فیلمی شریف که با هنرمندی هرچه تمام تر از حق یک ملت در برابر غرب دارد دفاع می کند؟

این کاملا درست است، اما من می گویم شما باید حساب مردم را از سردمداران استکبار و حکومت های غربی جدا کنید، گرچه آنها با وجود همه دروغ پراکنی ها و تبلیغات مسموم مردم را تحت تاثیر قرار داده اند، ولی مجراهایی برای نمایش فیلم هایی مانند تنهای تنهای تنها وجود دارد و قطعا این آثار بر قضاوت مردم جهان تاثیر می گذارد.

من چند سال در روستاها و شهرهای کوچک آمریکا زندگی کردم و این خیلی به من کمک کرد تا با لایه های درونی تر نظام اجتماعی آمریکا ارتباط داشته باشم. فراموش نکنید سینما، سفیر توانمندی است و بخصوص اگر اصل بر سینما و هنر باشد و گرفتار فضاهای کلیشه و شعاری نشود، می تواند یک جنگ را به نفع طرف دیگر رقم بزند. ما در عصری به سر می بریم که بشدت به ابزارهای ارتباطی و تعامل با جهان نیازمندیم.