از لذتی که نمی بریم!...

تاکنون دقت کرده‌اید که ما چقدر به غذا خوردن ارزش می‌دهیم؟ این که چه چیزی و چه اندازه می‌خوریم شاید بسیار مهم باشد اما مهمتر از آن چگونه خوردن است. می‌توان به جرأت گفت که در دوره‌های …

تاکنون دقت کرده‌اید که ما چقدر به غذا خوردن ارزش می‌دهیم؟ این که چه چیزی و چه اندازه می‌خوریم شاید بسیار مهم باشد اما مهمتر از آن چگونه خوردن است. می‌توان به جرأت گفت که در دوره‌های جدید، ما کمترین زمان، دقت و توجه را برای شیوه غذا خوردن در نظر گرفته‌ایم؛ موضوعی که به داشتن بدن‌هایی ناآماده و بیمار کمک شایانی کرده است. به این عبارت‌ها توجه کنید: «شتاب در غذا خوردن، صرف غذا در محیط‌های نامناسب مثل محل کار، آشپزخانه، جلوی تلویزیون، ایستاده غذا خوردن بدون چیدن میز و سفره و خوردن غذا در همان ظرفی که پخته شده» این‌ها ویژگی‌های غذا خوردن امروزی بیش‌تر ما هستند. موارد این‌چنینی موجب می‌شود که نه فقط از غذا خوردن لذت نبریم، بلکه آسیب‌هایی گوناگون به بدن‌هایمان وارد شود.

غذا خوردن از گذشته‌های دور آدابی داشته است. در واقع بهتر است بگوییم خوردن غذا حرمت فراوانی داشته و برای رعایت احترام آن، آدابی پدید آمده و در دوره‌های گوناگون زندگی بشر تکامل یافته است. چیدن سفره‌ای زیبا با رعایت اصول آرایشی و تزئینی، گردهم آمدن اعضای خانواده و تمرکز کامل بر خوردن غذا در زمره چنین آدابی‌اند.

تا همین یکی دو دهه اخیر در بسیاری از خانواده‌ها صحبت کردن هنگام خوردن غذا و دیدن تلویزیون زشت شمرده می‌شد و ممنوع بود. بزرگترها می‌کوشیدند با چنین روش‌هایی اهمیت غذا خوردن را به کودکانشان بیاموزند اما امروزه بسیاری از این سنت‌های پسندیده فراموش یا کنار گذاشته شده است. زندگی و تصور نادرست ما از مدرن شدن، ما را در خود هضم کرده است. بیش‌تر ما امروزه از غذا خوردن لذت نمی‌بریم زیرا نمی‌دانیم آن را چگونه باید بخوریم. فقط می‌خوریم تا گرسنه نمانیم. هنگام غذا خوردن تلویزیون نگاه می‌کنیم، با دیگران به گفت‌وگوهای جدی کاری می‌پردازیم و با عجله و اضطراب می‌خوریم!

برخی شاید بگویند که زندگی کنونی این چنین می‌پسندد و مشکلات بویژه در حوزه کاری اجازه لذت بردن از غذا خوردن را نمی‌دهد. این درست، اما نمی‌توان چنین بهانه‌هایی را دستاویز کرد. بدن‌های ناسالم بسیاری از ما، نتیجه چنین اندیشه‌ای است. از بدن‌های ناسالم و بیمار، هیچ برنمی‌آید و تغذیه نادرست از عوامل مهم بیماری جسم و روح است.

بازگشت به گذشته همیشه هم بد نیست. زنده کردن سنت‌های گذشته در حوزه غذاخوردن ضرورتی است که بسیار احساس می‌شود؛ آن سفره‌های زیبا، جمع‌های صمیمی، سکوتی که هنگام غذا خوردن بود خلاصه آن روزها. یاد این‌ها هم لذت‌بخش است. باید کاری کنیم در کنار سیر شدن و تأمین نیازهای فیزیکی بدن، از غذاخوردن لذت ببریم تا بدن‌ها و روان‌های پاک و سالمی داشته باشیم. اینگونه که امروز غذا می‌خوریم در آینده چیزی به عنوان سنت‌های غذاخوردن برایمان باقی نخواهد ماند در آن صورت شاید فقط بتوان در موزه‌های مردم شناسی چیزهایی از گذشته دید و برای فرزندان تعریف کرد!