تکدی گری، ناهنجاری اجتماعی

در چندین سال اخیر یکی از معضلات شهرهای بزرگ خصوصا شهر تهران معضل تکدی گری یا گدایی یا به نوعی درآمدزایی نادرست کودکان بی خانمان و زنان بی سرپرست در سرچهارراه ها و خیابان ها …

در چندین سال اخیر یکی از معضلات شهرهای بزرگ خصوصا شهر تهران معضل تکدی گری یا گدایی یا به نوعی درآمدزایی نادرست کودکان بی خانمان و زنان بی سرپرست در سرچهارراه ها و خیابان ها بوده است. کودکان و اغلب زنانی که از راه گل فروشی یا دود کردن اسپند یا پاک کردن شیشه های خودروها جلوی ماشین ها را می گیرند و علاوه بر اختلال در عبور و مرور چهره شهرها را نیز زشت کرده و شخصیت اجتماعی افراد و آن شهر را تنزل می دهند. این افراد از طبقه محروم و پایین جامعه هستند. ناگفته نماند که تا چندی قبل، حضور اتباع دیگر مخصوصا افغان ها در بین آنها محسوس بود ولی اکنون این افراد از طبقه محروم کشور خودمان هستند که به دلیل نبود کار مناسب، وضعیت سواد پایین، فشارگرسنگی و هزاران مورد دیگر به این راه قدم نهاده اند.

این افراد کسانی هستند که به نوعی مورد بی مهری جامعه و مسوولان قرار گرفته اند و برای رفع مشکلات خود دست به کارهایی این چنینی یا به نوعی گدایی زده اند. اما مگر نه اینکه این افراد جزو شهروندان همین شهرها و کشور خودمان هستند و باید از حقوق اجتماعی و شهروندی مناسبی برخوردار باشند؟ اگر به این افراد سر و سامان داده نشود موجب ناامنی و کاهش امنیت در سطح معابر می شوند و برچسب های گوناگونی هم از سوی جامعه به آنها زده خواهد شد که این خود نیز باعث طرد شدن این افراد از سوی جامعه می شود و در پی آن دچار سرخوردگی و انزوا می شوند که پیامدهای ناگواری خواهد داشت.

باید متولیان این امر در صدد رفع مشکلات این اشخاص باشند و جلوی رشد قارچ گونه این افراد گرفته شود که این کار خود موجبات زیباسازی فضای شهری و افزایش آرامش و امنیت را در جامعه فراهم می آورد و در واقع گاهی برای زدودن ظاهری غبار فقر و گدایی از سطح شهرها می باشد و از سوی دیگر به این افراد سر و سامان داده شود که دوباره بهانه ای برای بازگشت به راه قبلی خود پیدا نکنند و شاهد شهری زیبا و دارای امنیت باشیم. به طوری که با خیال راحت در معابر شهر عبور و مرور کنیم و دغدغه برخورد با این چنین اشخاصی را نداشته باشیم.

نویسنده : سعیده میرزایی