بچه که عمر و نفسه بالاخره چند تا بسه

چندی پیش وزارت بهداشت در راستای سیاست های افزایشی جمعیت, اهداف جدیدی را مشخص کرد

چندی پیش وزارت بهداشت در راستای سیاست‌های افزایشی جمعیت، اهداف جدیدی را مشخص کرد.

این اهداف به نقل از وزیر بهداشت از سمت کنترل جمعیت به سمت سلامت باروری متمایل شده است. وزیر بهداشت نرخ رشد جمعیت در کشور را حدود ۳/۱ درصد است عنوان کرد و گفت: اگر نرخ باروری نهایی (که با نرخ رشد متفاوت است) بین ۵/۲ تا ۳ قرار گیرد، ایده‌آل است؛ به این معنا که یک فرزند کم است و بهتر است تعداد فرزندان خانواده بیشتر از ۲ نفر باشد و به این ترتیب پس از هموار شدن جاده فرهنگی این قضیه، خانواده‌ها بتوانند تعداد فرزندان بیشتری را داشته باشند.

این حرف‌های وزیر بهداشت حرف‌های قابل قبولی است اما چند نکته در این سیاست‌ها در مرحله اجرا وجود دارد که ممکن است این اهداف را تحت الشعاع قرا داده و سیاست افزایش جمعیتی را به سمت اتفاقات کنترل نشده جمعیتی منحرف کند.

نکته اول اعمال سیاست‌های پنهان دولتی برای افزایش باروری‌های ناخواسته است.

بسیاری از خانواده‌ها در چند ماه اخیر از کمبود و گرانی وسایل پیشگیری از بارداری گلایه دارند در اکثر داروخانه‌ها قرصهای ضد بارداری مخصوصا نوع خارجی آن که گویا عوارض کمتری دارد، کمیاب، گران و دیگر وسایل جلوگیری برای مردان نیز بسیار گران تر از قبل و به شکل کالای لوکس ارایه می‌شود.

سئوال این است با توجه به وضعیت اقتصادی خانوارها در چند سال اخیر آیا برداشته شدن چتر حمایتی دولت از وسایلی که خانوارها را در کنترل رفتار جنسیشان کمک می‌کند نوعی دامن زدن به باروری‌های ناخواسته نیست؟

آیا خانواده‌ها باید بر اساس اهداف بلند مدت وزارت بهداشت ،از کنترل وضعیت باروری و مدیریت جنسی خود عاجز باشند؟

و آیا فرزند ناخواسته و تبعات اجتماعی آن می‌تواند راهگشای آینده اخلاقی خانواده و سپس جامعه باشد؟

از خلال این پرسش‌ها می‌خواهیم به بحثی برسیم که هم اکنون نیاز بخش رسمی‌جامعه ما برای برنامه ریزی‌های جمعیتی آینده است.این بحث لزوم کیفی سازی سیاست‌های جمعیتی به جای کمی‌سازی آن است. به دلیل آنکه جمعیت سالخورده جامعه ما افزایش یافته ونرخ فرزند آوری مان کاهش یافته آیا می‌توانیم ناگهان و با سیاست‌های عجولانه، جمعیت را زیاد کنیم؟

شاید وزارت بهداشت بهترین جایی باشد که می‌توان به آن لزوم کیفی‌سازی سیاست‌های انبساطی جمعیت را گوشزد کرد. چرا که وزارت بهداشت می‌داند که باروری‌های ناخواسته مخصوصا در مناطقی که به نقل از خود وزیر بهداشت نرخ فرزند آوریشان حتی بیشتر از ۴ است چگونه می‌تواند آینده سلامت در جامعه را تهدید کند.

در این جا قصد زیر سوال بردن سیاست‌های انبساطی جمعیت را نداریم چرا که جمعیت یکی از نیازهای جامعه برای تولید و گشتن چرخ اقتصادی هر مملکت است. اما چیزی که امروز نگران‌کننده است این است که بخش رسمی جامعه بدون در نظر گرفتن شرایط اقتصادی و فرهنگی اقوام مختلف داخل کشور و بدون در نظر گرفتن تحرکات جمعیتی، مهاجرت‌های بین شهری و... وبالاخره بدون در نظر گرفتن مخاطرات برآمده از افزایش ناخواسته تعداد افراد خانوار و محرومیت‌هایی که در انتظار فرزند دوم و سوم که ممکن است در برخی از خانوارها به وقوع بپیوندد، سیاست‌های انبساطی را به خانواده‌ها تحمیل کند.

عدم توجه به وضعیت اقتصادی خانوار و گران شدن روز به روز هزینه تحصیل و بهداشت کودکان در شرایط امروز این نکته را یادآور می‌شود که دولت در صورت پی گیری سیاست افزایش جمعیتی باید چتر حمایتی گسترده ای بر خانوارها بگستراند.

در صورت نبودن این چتر حمایتی خانواده‌ها نمی‌دانند حرف‌های زیبای وزیر بهداشت در لزوم داشتن بیش از دو فرزند برای داشتن آینده‌ای ایمن‌تر و بهتر را باور کنند یا هزینه‌های که حتی اداره یک فرزند را نیز مخصوصا در نقاط شهری غیر ممکن کرده است.

این سردرگمی‌باعث می‌شود که سیاست افزایش جمعیتی به سمت اهداف پیش بینی نشده حرکت کند و جمعیت در صورت افزایش نیزجمعیتی کارا و مفید فایده نخواهد بود.

در این جا مجال پرداختن به اثرات آسیب شناختی وجود فرزند ناخواسته و تاثیر فشار اقتصادی بر تربیت فرزندان نیست. اما مسئولان وزارت بهداشت خود بهتر می‌دانند که افزایش جمعیت و سیاست‌های انبساطی باید مبتنی بر رضامندی و احساس رضایت خانواده‌ها باشد تا جمعیت سالم و از لحاظ روانی آماده پیشرفت و تعالی به جمعیت کنونی افزوده شود.

منبع: خبرآنلاین

نویسنده : هادی معیری‌نژاد