آیا دانشگاه هم سینما می خواهد

دامنه اختلاف نظرها تا دلتان بخواهد زیاد است یکی می گوید مگر دانشگاه محل تفریح و خوشگذرانی است که بودجه محدود دانشگاه ها را صرف تاسیس سینما کنیم اما در مقابل افرادی هم هستند که معتقدند دانشگاه به عنوان نهادی علمی و فرهنگی می تواند نقش موثری در اعتلای وضع فرهنگی جوانان داشته باشد و تاسیس سینما یا سالن های نمایش در دانشگاه ها می تواند به بار فرهنگی دانشگاه ها بیفزاید

دامنه اختلاف نظرها تا دلتان بخواهد زیاد است. یکی می‌گوید مگر دانشگاه محل تفریح و خوشگذرانی است که بودجه محدود دانشگاه‌ها را صرف تاسیس سینما کنیم؟ اما در مقابل افرادی هم هستند که معتقدند دانشگاه به عنوان نهادی علمی و فرهنگی می‌تواند نقش موثری در اعتلای وضع فرهنگی جوانان داشته باشد و تاسیس سینما یا سالن‌های نمایش در دانشگاه‌ها می‌تواند به بار فرهنگی دانشگاه‌ها بیفزاید.

مخالفان تاسیس سالن‌های نمایش در دانشگاه‌ها بر این نکته اصرار دارند که وجود فضاهای متنوع تفریح و سرگرمی در دانشگاه‌ها موجب می‌شود تمرکز دانشجویان روی مطالب علمی و درسی کاهش یابد و دانشجویان با افت تحصیلی مواجه شوند.

از سوی دیگر، موافقان تاکید دارند دانشگاه نباید به مکانی خشک و غیرقابل‌انعطاف برای دانشجویان تبدیل شود و این حق دانشجوست که در کنار علم‌آموزی و فراگیری دانش آکادمیک، لحظاتی را هم به تفریح و سرگرمی اختصاص دهد.

اگرچه در بسیاری از دانشگاه‌های کشور که با محدودیت فضای فیزیکی روبه‌رو است، حتی اگر بودجه قابل توجهی هم داشته باشد نمی‌تواند بخشی از فضای دانشگاه را به سالن نمایش اختصاص دهد، اما کم نیست مراکز آموزش عالی که با کمبود فضا مواجه نیست و این امکان برایشان وجود دارد که زمین‌ها و ساختمان‌های کم‌کاربرد واقع در دانشگاه‌ها را به افتتاح سالن نمایش اختصاص دهد.

در اغلب دانشگاه‌های معتبر جهان، وجود سالن‌های نمایش مجهز در محیط دانشگاه یک امر عادی به حساب می‌آید و در این دانشگاه‌ها، فضای آموزشی دانشگاه را به شکلی برای دانشجویان تجهیز می‌کنند که دانشجو ـ بخصوص دانشجویان خارجی ـ‌ از درس‌خواندن لذت ببرند و تنهایی موجب افت روحی و درسی آنان نشود.

اما در کشور ما همچنان به این مقوله با دیده تردید نگاه می‌شود و حتی در برخی دانشگاه‌های بزرگ کشور نیز افتتاح و تجهیز سالن‌های نمایش را نوعی اتلاف بودجه به حساب می‌آورند.

● کمبود سالن نمایش در دانشگاه‌های هنر!

اگر در یک دانشگاه فنی و مهندسی، سالن نمایشی برای استفاده دانشجویان وجود نداشته باشد، باز هم شاید بتوان به این موضوع با دیده اغماض نگاه کرد، اما وقتی در دانشگاه‌های هنر کشور نیز سالن‌های نمایش کافی برای دانشجویان رشته هنرهای نمایشی وجود ندارد، در این صورت نیاز برای اصلاح کاستی‌های نامبرده ضرورت بیشتری پیدا می‌کند.

به طور مثال در شانزدهمین جشنواره تئاتر دانشگاهی ـ که اسفند سال گذشته برگزار شد ـ شاهد بودیم کمبود سالن نمایش در دانشگاه‌های هنر به یکی از دغدغه‌های اصلی برگزاری این جشنواره بدل شده بود.

حال با وجود این شرایط که حتی در دانشگاه‌های هنر هم با مشکل نبود سالن‌های نمایش مواجه هستیم، شاید توقع زیاده‌خواهانه‌ای باشد اگر انتظار داشته باشیم در سایر دانشگاه‌های کشور، سالن‌های نمایش مجهز برای بهره‌برداری دانشجویان وجود داشته باشد.

● آیا همه دانشگاه‌ها، نیازمند سالن نمایش است؟

با وجود بودجه ناچیز بخش فرهنگی دانشگاه‌های کشور، نمی‌توان انتظار داشت این بودجه‌های محدود به ساخت سالن‌های نمایش در همه مراکز آموزش عالی اختصاص یابد، اما در دانشگاه‌های بزرگ کشور اوضاع کمی متفاوت با دانشگاه‌های کوچک است.

با وجود اعمال سیاست بومی‌گزینی در نظام آموزش عالی، اغلب دانشگاه‌های کوچک کشور به سمتی پیش رفته‌اند که اغلب دانشجویان آنها از مناطق بومی انتخاب می‌شوند که این دانشجویان می‌توانند با صرف هزینه کمتری از امکانات فرهنگی شهرشان استفاده کنند.

اما در دانشگاه‌های بزرگ کشور، دانشجویانی از سراسر کشور مشغول به تحصیل هستند که بسیاری از آنان از خانواده خود دور هستند و نیاز به مشاوره روانی، ترویج فعالیت‌های فرهنگی و ارتقای روحیه آنها امری ضروری به نظر می‌رسد؛ البته همه این فعالیت‌های فرهنگی به شرطی در دانشگاه‌ها نهادینه می‌شود که این امکانات با هزینه کمتری در اختیار دانشجویان بومی و غیربومی قرار گیرد.

در هر حال، کف انتظار از مسئولان نظام آموزش عالی این است که حداقل در دانشگاه‌های بزرگ و مادر، سالن‌های نمایش مجهزی وجود داشته باشد تا دانشگاه‌ها به محیط شاد و سالم‌تری برای تحصیل و زندگی تبدیل شود.