نقشِ عبادت در سلامت روانی انسان

با «عبادت»، انسان همواره به یاد خداوند است و در همه کار به او توکل می‌کند و هیچ چیز همچون یادِ خداوند، به قلب‌ انسان آرامش نمی‌بخشد.
این امر تاثیر مثبتی نیز بر «بهداشت و سلامت روانی» …

با «عبادت»، انسان همواره به یاد خداوند است و در همه کار به او توکل می‌کند و هیچ چیز همچون یادِ خداوند، به قلب‌ انسان آرامش نمی‌بخشد.

این امر تاثیر مثبتی نیز بر «بهداشت و سلامت روانی» می‌گذارد، چراکه فردی که عبادت می‌کند در زمان مواجهه با مسایل زندگی از بهترین یاری‌گر یعنی خداوند بزرگ که منبع بی‌نهایت رحمت است، کمک می‌طلبد. او بهترین یار است و از احوال بندگانش آگاه است. یادِ پروردگار در هر کاری به آن کار معنویت می‌بخشد و معنویت آرامش را به همراه می‌آورد.

انسان با عبادت فردی، راه غلبه کردن بر خواهش‌های نفسانی را می‌آموزد. غلبه بر نفس، خود راه بزرگ غلبه بر بسیاری از مشکل‌ها است. انجام دادن عبادت‌های جمعی نیز به همبستگی اجتماعی استحکام می‌بخشد. بنابراین عبادت‌های فردی و جمعی تاثیر زیادی بر از بین بردن «استرس» یا همان «فشار روانی» می‌گذارد.

نکته دیگر اینکه؛ «دعا کردن» نیز یکی از جلوه‌های زیبای عبادت است. «دعا کردن» وسیله ارتباط مستقیم ما با خداوند بزرگ است. انسان به وسیله «دعا کردن» نیازهای خود را بدون احساس سرزنش یا مورد قضاوت واقع شدن با خدا مطرح می‌کند. آنهم با زبان خود و با گویش خود و با احساس خود، یعنی در دعا کردن نیاز به زبان خاصی نیست. نیاز به مکان خاصی نیست انسان می‌تواند در هر لحظه و در هر مکان خدای را بخواند و با او ارتباط برقرار کند. با او که بر همه چیز داناست و بر هر کاری توانا.