فلسفه اروپایی برای عبور از رونالدینیو

پیروزی صفر ـ ۲ چندی پیش در برابر ایرلند جنوبی در مسابقه ای دوستانه و برخی اتفاقات و نشانه های دیگر, تایید و تاکید تازه ای بر سیاست های کاری کارلوس دونگا, سرمربی تیم ملی فوتبال برزیل به حساب می آید

پیروزی صفر ـ ۲ چندی پیش در برابر ایرلند جنوبی در مسابقه‌ای دوستانه و برخی اتفاقات و نشانه‌های دیگر، تایید و تاکید تازه‌ای بر سیاست‌های کاری کارلوس دونگا، سرمربی تیم ملی فوتبال برزیل به حساب می‌آید. سیاست‌هایی که تصریح دادند برای فتح جام‌جهانی نوزدهم در خاک آفریقای جنوبی لزوما نیازی به رویکرد به رونالدینیو و سایر ستاره‌هایی نیست که مدتی است نامشان بر بازی‌شان سنگینی می‌کند، تنبل شده‌اند و فروغ چشمگیر و پیوسته گذشته را ندارند و انگیزه‌هایشان کمتر شده است.

البته رونالدینیوی ۲۹ ساله در ۲۴ ماهی که از انتقال او از بارسلونا به میلان می‌گذرد و بویژه در فصل اخیر کالچو احیا شده و نه بخوبی دو سه سال نخست حضورش در نوکمپ، اما بسیار بهتر از یک‌سال و نیم آخر اقامتش در کاتالونیا توپ زده و درخشید. با وجود این دونگا طی مدت زمامداری‌اش در سله‌سائو که از ۳ سال و ۱۰ ماه هم فراتر می‌رود، کمتر به بازیکن شاخص پیشین پاری سن‌ژرمن و گره‌میو بها داده و به ندرت به وی روی خوش نشان داده و سرانجام نیز وی را به جام‌جهانی نوزدهم نبرد. او در اواخر بهار ۲۰۱۰ می‌گوید: «این که رسانه‌ها و عده‌ای از مردم پیرامون نبود رونالدینیو در اردوی ملی شلوغ می‌کردند و دائما در این مورد حرف می‌زدند، جای تعجب ندارد، زیرا به هر حال برای آنها این‌گونه مسائل همیشه مورد توجه و جذاب است اما اگر نظر مرا بخواهید، ما طبق اسلوبی که از قبل تعیین کرده‌ایم و براساس همان ضابطه‌ای هر سه سال اخیر کار و تلاش می‌کنیم و دلیلی وجود ندارد که آن را تغییر بدهیم. بدیهی بود که در فاصله کمی تا شروع جام‌جهانی درخواست‌ها برای افزودن مجدد نامداران غایب به اردوی ملی شدت گیرد و این یک رسم و روال همیشگی است.

مطرح‌کنندگان این حرف‌ها بر این باورند که از هر نیروی بالقوه‌ای در این ارتباط باید سود جست و از طرف دیگر عده‌ای هم هستند که اصرار دارند بازیکنان دلخواه خود و کسانی را که با آنها مرتبطند، به تیم ملی تحمیل کنند اما قرار نبود و نیست که من این فشارها را بپذیرم و برنامه‌کاری‌ای را که طی سال‌های اخیر به اجرا گذاشته‌‌ام و جواب هم داده، تغییر بدهم. من این را طی ایام حضورم در تیم ملی به طور کامل فهمیده‌ام که فشار کار و مسوولیت‌ها بر مربی این تیم بسیار زیاد است و کمتر پیش می‌آید که او بتواند آزادانه‌ فکر و تصمیم‌گیری کند، اما این را هم یاد گرفته‌ام که روال و بنای موجود را بیهوده تغییر ندهیم.

● بالاتر از فوتبال سنتی

بیش از آن که مساله بود و نبود رونالدینیو یا هر بازیکن دیگری از قبیل او در اردوی ملی طرح باشد، مساله کاهش بار فنی زرد و آبی‌پوشان و کمتر شدن میزان زیبایی بازی آنها در دوران مربیگری دونگا اسباب نارضایتی برخی هواداران آنها شده است. دونگاه به عنوان دانش آموخته فوتبال باشگاهی اروپا و مردی که سال‌ها در بوندس لیگا (برای اشتوتگارت)‌ توپ زد، به فوتبال فیزیکی، مبتنی بر تلاش و دوندگی و بازی‌های ضابطه‌مند و گروهی معتقد شد و آن را بر بازی‌های غریزی و فنی ولو بسیار زیبای سنتی برزیلی‌ها ارجع شمرد.

این چنین است که دونگا کاپیتان تیم فاتح جام‌ جهانی ۱۹۹۴ و نایب قهرمان جام بعدی (۹۸)‌ امثال گیلبرتو سیلوا، فیلیپه ملو و الانو را که اصلا به اندازه رونالدینیو فانتزی باز نیستند بر او ارجح دانسته و همان‌ها را هم به جام جهانی برده است. هرچند الانو هم فن بالایی دارد، اما بیش از رونالدینیو در قالب‌های گروهی می‌گنجد و فزون‌تر از وی مجری بازی‌های آکادمیک اروپایی است. بنابراین چیزی که بسیاری از اهالی فوتبال برزیل و دوستداران آن می‌گویند نه حمایت صرف از غایبان بلکه لزوم بازگشت به ارزش‌‌های سنتی برزیل و بهره‌گیری هرچه بیشتر از مجریان آن است. چیزی که رونالدینیو از مجریان درجه اول آن است اما او و تعدادی دیگر از اجراکنندگان آن در برزیل از جانب دونگا پیوسته نادیده انگاشته شده‌اند و اولویت به مجریان نمایش‌های محکم گروهی و بازی‌های اروپایی داده شده است.

● صریح‌ترین پیام

رونالدینیو حتی در مسابقه رفت میلان با منچستر یونایتد انگلیس در مرحله یک‌هشتم نهایی مسابقات اخیر فوتبال جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا بازی بسیار جالبی را ارائه کرد و یک گل زد و یک گل ساخت و در پاره‌ای از حقایق مثل دوران اوج بارسایی خود جلوه کرد و در چندین و چند مسابقه «سری A» نیز به همان شکل درخشان و توپ‌ساز و موقعیت‌آفرین جلوه کرد، ولی وقتی دونگا تیمش را برای مسابقه چندی پیش با تیم جووانی تراپاتونی ایتالیایی (ایرلند جنوبی)‌ انتخاب کرد، یکبار دیگر او را نادیده گرفت و این شاید روشن‌ترین و صریح‌ترین پیام سرمربی سله‌سائو در مورد عدم رویکرد وی به این هافبک خلاق برای جام جهانی نوزدهم ‌ باشد.

● درس‌‌های متنوع

دونگا به هیچ وجه ارادت خود را به بازیکنان دونده و منضبط و آماده برای قرار گرفتن در قالب‌‌های اروپایی پنهان نکرده است. او البته به مهارت‌های فردی امثال کاکا، لوئیس فابیانو و پاتو معتقد است و حتی روبینیو را به رغم نیمکت‌نشینی‌های دائمی‌اش در منچسترسیتی در دیدار با ایرلند به بازی گرفت و او با زدن یک گل جواب اعتماد دونگا را داد. این مسائل طبعا به معنای اعتماد دونگا به فوتبالیست‌های تکنیکی و مجریان ارزش‌های سنتی فوتبال برزیلی هم هست، اما سال‌ها بازی او در اشتوتگارت و سپس سر زدنش به لیگ ژاپن و تجربیاتی که از مطالعات اروپایی خود کسب کرد، وی را در سال‌های مربیگری‌اش نیز همراهی کرد و باورهای کاری و استراتژی‌های شغلی‌اش را شکل داده و مهم‌ترین آنها همان طور که قبلا گفتیم رویکرد به فوتبال‌های اروپایی و دل نبستن صرف به سیستم‌های سنتی برزیل‌ است.

بازی چندی پیش زرد و آبی‌پوشان با ایرلند جنوبی که در ورزشگاه «امارات» شهر لندن برگزار شد و پنجمین مسابقه تدارکاتی اخیر آنان در این محل ظرف ۲ سال اخیر را شکل داد، درس‌های متنوع تازه‌ای را هم به دونگا و هم به رقبای تیم وی در جام جهانی داد.

ظواهر بازی نشان داد که برزیل در تایید حرف‌های سرمربی‌اش واقعا به رونالدینیو احتیاج مبرم و عاجلی ندارد و چند برابر آن به رونالدو (که مطبوعات برزیل برای بازگرداندن این مهاجم ۳۵ ساله کورین تیانس هم به اردوی ملی فعال و در این زمینه بسیار مصر بودند)‌ بی‌نیاز است. فتح جام کنفدراسیون‌ها در اوایل تابستان ۲۰۰۹ در آفریقای جنوبی به عنوان مرور و تمرین یک قهرمانی احتمالی در میدان بزرگ‌تر جام جهانی ۲۰۱۰ و صعود قدرتمندانه به عنوان تیم نخست منطقه آمریکای جنوبی به مرحله پایانی این جام طبعا تایید دیگری بر گزینش‌های دونگا بوده است. او با در اختیار داشتن امثال مایکون، الوز، لوسیو، نیلمار و البته کاکا می‌تواند به شکست دادن هر حریفی خوش‌بینانه بیندیشد و حتی آحاد نتایج برزیل در سال‌های اخیر نیز موید همین طرز نگرش است. چیزی که تکنیک‌های کم و بیش احیا شده رونالدینیو هم قادر به نفی و انکار آن نبوده است.

منبع: ۴ Channel