یهودیان آمریكا و اسرائیل

یهودیت آمریكایی در حال نابودی نیست كسانی كه این نظریه را قبول ندارند, استدلالی مبتنی بر تعریف متداول از یهودیت دارند آنها نمی توانند به این درك نایل آیند كه ما در قرن بیست و یكم زندگی می كنیم, دورانی كه نیروهای مركز گرا در كنار نیروهای مركز گریز فعالیت می كنند

یهودیت آمریكایی در حال نابودی نیست. كسانی كه این نظریه را قبول ندارند، استدلالی مبتنی بر تعریف متداول از یهودیت دارند. آنها نمی توانند به این درك نایل آیند كه ما در قرن بیست و یكم زندگی می كنیم، دورانی كه نیروهای مركز گرا در كنار نیروهای مركز گریز فعالیت می كنند. تلاش برای تاكید بر روند نزولی تعداد یهودیان آمریكایی از یك تمایل در میان یهودیان غیر ارتدوكس و اقلیت یهودیان سكولار آمریكا نشات می گیرد. تمایل به پذیرش ملاكی كه در سئوال «چه كسی می تواند یهودی باشد» نهفته است. سئوالی كه توسط اقلیت ارتدوكس مطرح شده است.تعریف ارتدوكسی تنها یكی از راه های ورود به میان جمع یهودیان است. یك تعریف دیگر هم كه بتواند غیرمذهبی ها و غیر یهودیان را در عداد یهودیان غیرمذهبی درآورد، باید وجود داشته باشد.من تردید ندارم كه جامعه یهودیان سكولار در نهایت از پذیرش ملاكی كه توسط شاخه های مختلف یهودیت تعیین شده است، سرباز خواهند زد.

از آن زمان است كه یهودیان سكولار - در صورتی كه بخواهند یهودی شناخته شوند - به عنوان یهودیانی كه پدران یهودی داشته یا همسران و فرزندانشان یهودی هستند، به رسمیت شناخته خواهند شد.افراد دیگری كه بخواهند به جامعه یهودیان بپیوندند، می توانند در صورتی كه پایبندی خود را به یهودیت ابراز كنند، یهودی باشند. آنها می توانند به طور مثال با عضویت در یك اتحادیه یهودیان، به این هدف خود نایل آیند. روش آنها هرچه باشد، بدیهی است كه از آنان انتظار می رود تاریخ یهود را مطالعه كنند و با زبان عبری آشنایی حاصل نمایند.اگر حق انتخاب واقعاً وجود داشته باشد، باید انتظار داشت كه تعداد یهودیان در آمریكا افزایش یابد. بدین ترتیب آن دسته از رهبران اسرائیل كه برای دوام و پایداری یهود ارزش قائل هستند، باید به گسترش نگرشی سكولار در میان یهودیان چه در اسرائیل و یا سایر نقاط دنیا كه دارای اقلیت یهودی هستند، كمك كنند.كاهش تعداد یهودیان نتیجه گرایش تعداد زیادی از یهودیان به سایر ادیان كه به دلخواه خودشان در معرض این ادیان قرار می گیرند، نیست. این كاهش در واقع از این تصور نشات می گیرد كه یهودیان در هر جا كه زندگی كنند و با هر غیریهودی كه ازدواج كنند، در اقلیت قرار دارند. بنابراین تا زمانی كه آنها به تعریف های خاخام ها از یهودیت اعتقاد داشته باشند، گمشدگان جامعه یهودیان لقب می گیرند.ما به جای این كه این دسته از یهودیان و فرزندان شان را به خود نزدیك تر كنیم، آنها را با رفتارهایی نظیر آنچه «ته وی» داشت، از خود دور می كنیم. او دخترش «هوا» را كه با یك غیر یهود ازدواج كرد، غیر یهود خواند و نام «شیوا» را برایش برگزید.

این در حالی است كه حتی فرزندش براساس «هلاكا» یهودی خوانده شده بود.در حالی كه من از ضرورت یك تغییر سخن می گویم، گردهمایی اخیر «كنگره جهانی صهیونیسم» مباحث مهم زیادی را مطرح می كند. صهیونیست نمرده است اما برخی از نهادهای صهیونیستی ضعیف یا فاقد انگیزه شده اند. این روزها یك نفر بدون تلاش برای مهاجرت به اسرائیل هم می تواند در تمام طول زندگی اش یك صهیونیست باشد.

در همین حال آژانس یهود كه زمانی به عنوان داربستی برای برپایی یك دولت عمل می كرد، همچنان نسبت به این واقعیت كه چنین دولتی هم اكنون وجود دارد، بی اعتنا است و هنوز به فعالیت هایش در چارچوب همان نقش اولیه ادامه می دهد. این آژانس به جای آن كه به عرصه ای پویا تبدیل شود كه در آن بتوان مباحثی جدی در مورد چگونگی تضمین آینده جامعه یهودیان، چگونگی به كارگیری ابزارهای مدرن برای آموزش یهودیان، ایجاد یك جامعه یهودی جهانی در عصر اینترنت و راه های تقویت جوامع ضعیف یهود یا مبارزه هوشمندانه با ضد یهودی گرایی را مطرح كرد، به تقدیس چارچوب های منسوخ شده ای كه كاملا نخ نما شده اند، می پردازد.این بسیار جالب است كه نشست های سی وپنجمین كنگره جهانی صهیونیسم مورد بی اعتنایی رسانه های اسرائیلی قرار می گیرد. در حقیقت این بدان معنا است كه آژانس یهود و فدراسیون های صهیونیسم، سازمان هایی ناكارآمد و بی استفاده هستند. حتی اگر فرض كنیم كه این سازمان ها توسط افرادی كارآمد با اهدافی كه در حوزه هایی مثل رفاه و جذب بسیار فعال هستند اداره می شوند، باز هم این مسئولیتی است كه در واقع باید توسط دولت اسرائیل به انجام برسد. یك وزارتخانه كوچك اجرایی نیز برای انجام اموری كه این موسسه عریض و طویل دیوان سالار به انجام می رساند، كافی است.آژانس یهود از هر چیز جدیدی نیز هراسناك است. به گونه ای كه بزرگترین مخالف «برنامه حقوق تولد» بود كه من اولین بار ۱۰سال پیش پیشنهادش را دادم. آنها زمانی متوجه این برنامه شدند كه بدون اعمال نظری به اجرا درآمده بود.در حالی كه ما سعی می كنیم نوآور باشیم، باید به طرح ایجاد مجمع جهانی یهود كه «موشه كاتساو» در حال انجام آن است، توجه داشته باشیم. این مجمع باید جایگزین نهادهای بی شمار كنونی شوند و زمینه مباحث پرثمری را در دولت یهود به وجود آورد.در كنار این مجمع یك مجمع اسرائیلی- آمریكایی نیز باید شكل بگیرد. دلیلی وجود ندارد كه این دو جامعه بزرگ یهود - جامعه اسرائیلی و آمریكایی - موسسه ای مشترك را تشكیل ندهند.

كمیته ای اسرائیلی و آمریكایی كه اعضای آن شامل شخصیت های عمده سیاسی و رهبران بزرگ اقتصادی، اطلاعاتی و تربیتی باشند. نقش این سازمان آن خواهد بود كه برنامه های مربوط به نزدیك كردن این دو جامعه به یكدیگر را تصویب و از نظر مالی تامین كند. فناوری مدرن این امكان را فراهم خواهد آورد تا یهودیان آمریكا با خرید یك خانه در اسرائیل، زندگی خود را در آمریكا و اسرائیل از یكدیگر تفكیك كنند. این رویه باید مورد تشویق قرار گیرد. این تشكیلات همچنین می تواند اسرائیلی های جوان را به بازدید از اتحادیه های یهودی در آمریكا تشویق كند تا جامعه یهود در آمریكا را بهتر بشناسند.فاكتور های خارجی زیادی بر تعداد افراد جامعه یهودیان در آمریكا طی ۲۵سال آینده تاثیر خواهند گذاشت و ما بر بسیاری از آنان كنترلی نخواهیم داشت. اما رهبر یهودیان در آمریكا و اسرائیل می توانند نقش عمده ای در تاثیرگذاری بر شخصیت این جامعه و اندازه آن داشته باشند. من قانع شده ام كه اگر آنها این كار را با تكیه بر نوآوری به انجام برسانند، یهودیت آمریكایی هرگز به سوی كوچك شدن میل نخواهد كرد.

یوسی بیلین *

ترجمه: نیره محمودی

*از چپگرایان منتقد سیاست اسرائیل