احیای مصدومان غرق شده

هنگامی که با کسی که در حین شنا در دریا دچار مشکل شود چه کار می‌کنید؟ او را به کنار ساحل می‌آورید برای کمک به تنفس بیمار چه می‌کنید؟ آب اضافی که وارد ریه و شکم بیمار شده را چه باید …

هنگامی که با کسی که در حین شنا در دریا دچار مشکل شود چه کار می‌کنید؟ او را به کنار ساحل می‌آورید برای کمک به تنفس بیمار چه می‌کنید؟ آب اضافی که وارد ریه و شکم بیمار شده را چه باید کرد؟

پاسخ کارشناسان پزشکی این است: بیماران را باید سریعا از آب خارج و احیا را شروع کرد. بیمار علی‌رغم افت هوشیاری، نیاز به بی‌حرکت‌سازی گردن ندارد، مگر این‌که شواهدی به نفع آسیب گردنی همچون شیرجه در آب کم عمق، سقوط از سرسره، مسمومیت ناشی از داروها و یا نشانه‌هایی از آسیب بر روی گردن داشته باشد.

نخستین اقدام پس از خروج بیمار برقراری تهویه و دادن هوا یا اکسیژن به بیمار است. تنفس دهان به دهان و دهان به بینی از روش‌های مرسوم است. شروع تنفس را باید در خشکی یا آب‌کم عمق انجام داد. افرادی که مهارت و آموزش لازم را برای احیا در بخش عمیق آب دارند، می‌توانند شروع به دادن تنفس را در حین انتقال غریق نیز انجام بدهند.

در مواردی که مصدوم به دلیل مشکل تنفسی نیازمند احیاست، مانند خفگی یا غرق شدگی باید احیاگر ابتدا یک سیکل کامل از تنفس و ماساژ ۲ دقیقه‌ای را به مصدوم بدهد، سپس اقدام به اطلاع‌رسانی به اورژانس کند؛ در حالی که در دیگر موارد احیا مانند سکته‌های قلبی باید ابتدا ۱۱۵ را خبردار کرد، سپس به سراغ بیمار آمد و احیا را شروع کرد.

باید گفت تلاش برای خارج کردن آب لازم نیست. اغلب بیماران به دنبال تماس قطره‌ای از آب به حنجره آنها دچار اسپاسم و بسته شدن ناگهانی در حنجره و تارهای صوتی می‌شوند که همین مکانیسم دفاعی از ورود آب به راه‌های هوایی جلوگیری می‌کند. وقتی هم که آب وارد ریه می‌شود، سریعا جذب شده و انسداد در مسیرهای هوایی ایجاد نمی‌شود.

فراموش نکنید خارج کردن آب از معده اقدام خطرناکی است و می‌تواند با عوارض فراوانی برای غریق همراه باشد. آب خروجی از معده می‌تواند وارد راه‌های هوایی شده و سیر بیمار را بدتر کند؛ بنابراین فشردن معده برای خروج آب لازم نیست و به دلیل خطرات نباید انجام شود.

اگر بیماری که از آب خارج شده و سریعا راه هوایی وی باز و تنفس مصنوعی به او داده شده، اما با این حال به هوش نیامده، نیازمند ماساژ قلبی است و سریعا باید اقدامات احیا مانند دیگر افراد دچار توقف قلبی ـ تنفسی شروع شود.

بسیاری از بیماران به دستگاه‌های شوک اتوماتیک نیازمند هستند که اگر در دسترس باشد، بسیار مفید است. این دستگاه‌ها برای اقدام به شوک نیازمند تنظیم نیست و به صورت خودکار وضعیت قلب بیمار را بررسی کرده و در موقع لزوم به بیمار شوک می‌دهند. انواع سخنگوی دستگاه می‌تواند افراد را در حین روند احیا راهنمایی کند. اگر بیمار در حین دریافت تنفس یا ماساژ دچار استفراغ شد، سریعا باید وی را به یک طرف گرداند تا از ورود محتویات معده به درون راه‌های هوایی جلوگیری شود. اگر چیزی در دهان بیمار دیده شد، باید به کمک انگشت یا پارچه‌ای اقدام به خروج آن کرد.

و نکته آخر این‌که انتقال به بیمارستان در بیمارانی که اندکی کمبود اکسیژن کشیده‌اند، ضروری است.