وقتی خانه دوم عوض می‌شود

پذیرفتن عوض شدن مدرسه برای دانش‌آموزان معمولاً سخت و غیر‌قابل هضم است. این تغییر به هر دلیلی مانند جابه‌جایی محل زندگی یا شرایط شغلی والدین که صورت بگیرد، برای کودک یا نوجوان …

پذیرفتن عوض شدن مدرسه برای دانش‌آموزان معمولاً سخت و غیر‌قابل هضم است. این تغییر به هر دلیلی مانند جابه‌جایی محل زندگی یا شرایط شغلی والدین که صورت بگیرد، برای کودک یا نوجوان مسئله ایجاد می‌کند. به همان اندازه که وفق دادن یک کودک یا نوجوان با محیط مدرسه زمان می‌برد و البته اهمیت دارد، جدا کردن او از یک فضای آشنا و همشاگردی‌هایی که به آنها در هر سطحی عادت کرده، نیازمند توجه و شاید برنامه است. این موضوع در دو شرایط قابل بررسی است. اول، زمانی که تعویض مدرسه در تعطیلات بین دو سال تحصیلی، اما در یک مقطع صورت می‌گیرد. به عنوان مثال وقتی فرزند شما می‌خواهد به کلاس سوم دبستان برود، تصمیم می‌گیرید مدرسه او را عوض کنید. دیگر، وقتی که طی سال تحصیلی مجبور به تغییر محل آموزش فرزندتان می‌شوید.

یکی از راهکارهای آماده کردن دانش‌آموز برای جدا کردن او از محیط مدرسه قبلی و سازگار کردنش با محیط جدید، ساختن خاطره برای اوست. از دوستان، همکلاسی‌ها و معلم‌های او عکس بگیرید و به دنبال راه‌هایی باشید که مانند یک یادگاری، فرزندتان را با کسانی که احساس نزدیکی به آنها دارد، در تماس نگه‌دارد. شاید لازم باشد کودک یا نوجوان تا مدتی بعد، از طریق تلفن، نامه یا پست الکترونیک ارتباطش را با دیگران حفظ کند تا هم در مورد دلتنگی‌هایش صحبت و هم راجع به آنچه برایش نو و متفاوت است، اظهار‌نظر کند.برای بهبود سریع‌تر این وضعیت و عادی شدن شرایط، مناسب‌ترین راه، همین تشویق دانش‌آموز به گفت‌و‌گو درباره انتظاراتش از محیط و مدرسه جدید است. فهرستی از نگرانی‌ها و سؤال‌های او را به کمک خودش تهیه و سعی کنید با همفکری به آنها پاسخ دهید.

اگر گزینه‌های مختلفی برای انتخاب مدرسه جدید در دسترس وجود دارد، پس از استفاده از ایده‌ها و پیشنهادات دانش‌آموز در‌مورد آنچه برایش مهم است، به خود او هم کمک می‌کند. اگرچه تصمیم نهایی با والدین است، اما احساس مشارکت در فرایند تصمیم‌گیری باعث می‌شود ذهن او هم به دنبال راه‌حل‌هایی برای مشکلات احتمالی این وضعیت بگردد.

بعضی از دانش‌آموزان احساس نگرانی و آشفتگی‌شان در مواجهه با شرایط مدرسه جدید را پنهان می‌کنند، در این صورت عوارض آن تأثیر بیشتری می‌گذارد. از این‌رو والدین باید سعی کنند با فرزندشان درباره خاطرات بچگی و دوران دانش‌آموزی خود صحبت کنند و در‌مورد اتفاقات خوب پیش آمده در یک وضعیت متفاوت، مانند پیدا کردن یکی از بهترین دوستان یا معلم‌های زندگی در کلاس جدید برای او خاطرات هرچند کوچکی تعریف کنند.ارتباط گرفتن دانش‌آموز با معلم‌ها و مربیان جدید، محوری‌ترین عنصری است که البته با کمک والدین صورت می‌گیرد. مشکلات فرزندتان را رصد کنید و شرایط او را با مسئولان مدرسه در‌میان بگذارید. این موقعیت در پرورش و ارتقای مهارت‌های فردی کودک یا نوجوان در برنامه‌ریزی تأثیر بسزایی دارد و در حس استقلال و مسئولیت‌پذیری او اثر می‌گذارد.