همه دانشگاهیان

اعلا م سخنرانی دکتر محمود احمدی نژاد در دانشگاه کلمبیا, بازتابهای متفاوتی در امریکا و ایران داشت عده ای از امریکائیها از دو حزب قدرتمند آن کشور, تلا ش کردند با ترسیم چهره ای خشن از رئیس جمهور ایران, اعطای فرصت سخنرانی به او را یک تهدید بزرگ علیه صلح و آرامـش جهـانـی معـرفـی کننـد

اعلا‌م سخنرانی دکتر محمود احمدی نژاد در دانشگاه کلمبیا، بازتابهای متفاوتی در امریکا و ایران داشت. عده ای از امریکائیها از دو حزب قدرتمند آن کشور، تلا‌ش کردند با ترسیم چهره‌ای خشن از رئیس جمهور ایران، اعطای فرصت سخنرانی به او را یک تهدید بزرگ علیه صلح و آرامـش جهـانـی معـرفـی کننـد و همین افراط امریکائیها، بعضی از رسانه‌های ایران را دچار افراط در بزرگ نمایی اختلا‌فات داخلی امریکا نمود‌به طوری که یکی از نتایج برخورد رسانه‌های ایرانی با موضوع را می‌توان اثبات حاکمیت آزادی کامل در امریکا و استقلا‌ل خدشه‌ناپذیر دانشگاهیان آن کشور - تا حد ایستادگی در برابر سران کنگره و دولت - دانست. البته بیانیه رئیس دانشگاه کلمبیا در ابتدای جلسه، نشان داد که تنها هدف آن دانشگاه فرصت سازی برای ارائه دیدگاههای رئیس جمهور ایران نبوده و آنها از همین جلسه نیز برای تبلیغ ادعاهای خود - که ظاهرا در مورد احمدی نژاد تفاوتی با دولتمردان امریکائی ندارد- بهره برداری نمودند. اما درمقابل ، به نظر می رسد احمدی نژاد نیز از این فرصت به خوبی استفاده کرد. پاسخ منطقی همراه با چهره آرام احمدی نژاد در هنگام پاسخگویی، بی تردید بخشی از تبلیغات علیه او را خنثی کرد و یا حداقل، حاضران در جلسه را با تردیدهایی نسبت به صحت تمام یا قسمت‌هایی از متن قرائت شده روبرو ساخت. احمدی نژاد به جای آنکه به صورت مستقیم از خود دفاع کند ، به فرهنگ میهمان نوازی ایرانیان اشاره کرد و از سوی دیگر با تکیه بر قدرت فهم و درک دانشگاهیان‌تلا‌ش رئیس دانشگاه برای ذهنیت سازی اولیه علیه خود را با این جملات به چالش کشید:

<اظهارات آقای بولینگر توهین به اطلا‌عات و دانش حاضران در جلسه است ... ما در ایران به دانشجو و دانشگاهیان به قدری احترام قائل هستیم که تشخیص حقیقت را به آنها واگذار می‌کنیم.>

الـبـتــه سـخــن احمـدی‌نـژاد درخصـوص جایگاه دانشگاهیان در ایران، مشابهت زیادی با نحوه برخورد بعضی از همکاران او با منتقدان دانشگاهی در داخل کشور نداشت. هنوز از انتشار دومین نامه ۵۷ استاد دانشگاه که حاوی انتقادات جدی- و نه توهین- نسبت به سیاست های اقتصادی دولت نهم بود، بیش از یکصد روز نگذشته است و مردم به یاد دارند که بعضی از حامیان احمدی نژاد و حتی تعدادی از مسئولان رسمی دولت- از جمله دو تن از استانداران - چگونه به آن انتقادات پاسخ دادند. دیروز احمدی نژاد، اتهامات و <اهانت > های شدید علیه خود را با <انتقاد> بسیار ملا‌یم پاسخ گفت و به اهانت کنندگان یادآوری کرد که <دانشگاهیان حاضر در جلسه از درک و فهم بالا‌یی برخوردارند و به راحتی می توانند قضاوت کنند> اما سه ماه و اندی پیش، بعضی همکاران احمدی نژاد <انتقاد> تعدادی از استادان دانشگاه را با <اهانت> پاسخ دادند و آنها را متهم به همدستی با بعضی از سوء استفاده ‌گران اقتصادی کردند. البته برخورد اولیه احمدی نژاد با نامه ۵۷ استاد ایرانی منتقد دولت - که در سخنرانی های او در قم و سمنان بیان شد- نیز مشابهتی با برخورد دیروز او در دانشگاه کلمبیا نداشت، اما خوشخبتانه او با دعوت از منتقدان آن را جبران کرد. او هم اکنون نیز می تواند با صدور دستور پخش کامل مذاکرات خود با ۵۷ استاد منتقد، در عملثابت کند که به شعور همه مخاطبان از جمله اساتید و دانشجویان ایرانی - که مباحث انتقادی نسبت به دولت را پیگری می کنند- ‌احترام می گذارد.

برخورد پسندیده و ستودنی احمدی نژاد در برابر حملا‌ت رئیس دانشگاه کلمبیا، نکته دیگری را نیز به ذهن بسیاری از مخاطبان و به ویژه دانشگاهیان ایرانی می آورد. در دوسال گذشتهدعوت محافل دانشگاهی از برخی فعالان سیاسی برای حضور و سخنرانی، با مخالفت مسئولان بعضی از دانشگاه‌ها مواجه شده ویا با این عذر که مثلاً‌ شورای تامین با برگزاری نشست و انجام سخنرانی فلان چهره سیاسی موافق نیست، از حضور برخی منتقدان- و شاید دگراندیشان - در نشست‌های دانشگاهی جلوگیری شده است. قاعدتا دکتر احمدی نژاد و مشاوران ایشان تردید ندارندکه بعضی محدود سازی ها برای برگزاری نشست های سیاسی و گفتگوهای انتقادی در دانشگاه‌های داخلی، با دیدگاه متین و مترقی که دیروز در دانشگاه کلمبیا مطرح شد، هیچ نسبتی ندارد.

اکنون چشم دانشگاهیان منتقد، به بازگشت احمدی نژاد از سفر نیویورک است تا ببینند او برای حاکمیت کامل دیدگاه خود و اثبات اینکه< ما در ایران به دانشگاهیان خود اعتماد داریم و تشخیص حقیقت را به آنها واگذار می‌کنیم> چه قدم‌هایی برخواهد داشت.

بدون هیچگونه تعارفی باید گفت متانت و منطق احمدی نژاد در برابر هتاکی‌های <حقیرانه> رئیس دانشگاه کلمبیا، باعث افتخار برای همه ایرانیان است و مطمئنا این حرکت او در تاریخ ماندگار خواهد شد. البته شرط این ماندگاری آن است که او با برطرف کردن موانع در داخل و ایـسـتـادگـی در بـرابـر بـعـضـی کـوته نگری ها-‌ یــا نـگـرانـی هـای نـاشـی از عـدم شـنـاخـت دانشگـاهیـان- ثـابـت کنـد اعتمـاد او بـه <همه دانشگاهیان> است و در <همه امور!>