صدای جهانی شعر

اکنون که به یاری خداوند دومین همایش شاعران ایران و جهان برگزار می شود, به یاد سالهایی می افتم که دراداره کل فرهنگی و هنری یک وزارتخانه انجام وظیفه داشتیم و چندین طرح برون مرزی از جمله طرح جامعی از همین همایش شاعران و نویسندگان را برای دانش آموزان جهان و نیز کشورهای پارسی زبان ارایه داده بودم اما در ذهن ناباور و مشغول به روزمره برخی از مدیران کل آن زمان تمسخرآمیز و بلندپروازانه می آمد

اکنون که به یاری خداوند دومین همایش شاعران ایران و جهان برگزار می شود، به یاد سالهایی می افتم که دراداره کل فرهنگی و هنری یک وزارتخانه انجام وظیفه داشتیم و چندین طرح برون مرزی از جمله طرح جامعی از همین همایش شاعران و نویسندگان را برای دانش آموزان جهان و نیز کشورهای پارسی زبان ارایه داده بودم اما در ذهن ناباور و مشغول به روزمره برخی از مدیران کل آن زمان تمسخرآمیز و بلندپروازانه می آمد. زیرا برای آنان تنها بهره برداری تبلیغی شخصی و عبور پل گونه خود از مراسم افتتاح و اختتام مهم بود نه اصل موضوع و کارزیربنایی! و چه بسا در کارهایی که سود شخصی خود را در آن نمی دیدند(از جمله اساسنامه کانون شاعران و نویسندگان که بیانگر کارهای ارزشمند آنان در استان ها بود) تن نمی دادند.ع

هنوز تصویر آن طرح های بزرگ را در پوشه های اداری خود، عزیز نگاه داشته ام، طرح هایی همچون: همایش شاعران و نویسندگان کشورهای پارسی زبان، شب شعر و عصر داستان مشترک کشور ایران وتاجیکستان به صورت رفت و برگشت، طرح جامع کنگره ادبیات شیعی، کنگره بزرگداشت علا مه علی اکبر دهخدا که یکی از شخصیت برجسته و جامع الا طراف ادبی کشور است و دهها برنامه موثر فرهنگی دیگرم از جمله مواردی بود که در غفلت و ناباوری برخی از نامدیران بی صلا حیت وقت رد می شد و هنگامی که در مقابل کج مداری آنان به تنهایی می ایستادم، به بهانه تخلیه خانه سازمانی ۴۰ متری تمام حقوق و مزایا و حتی بن ارزاق مرا کاملا قطع کردند و به حساب خزانه ریختند تا دیگر کارشناسی جرات نکند در مقابل مدیر کلی بایستد و بگوید صدها میلیون تومان که علی الظاهر به نام فرهنگ و تربیت هزینه شده به کجا رفته است؟

در حالی که با پیگیری های درون و بیرون از آن وزارت سرانجام مدیر کل مربوطه و معاونانش برکنار و تار و مار شدند، اما هنوز حقوق این بی مقدار و خادم فرهنگ استرداد نشده است.

اما برنامه همایش شاعران و نویسندگان دانشآموزان ایران و کشورهای فارسی زبان یک برنامه بنیانی و با هویت بود که می توانست برای نسل آینده کارساز باشد. نه مقصد سیاسی داشت نه انحرافی بود. نسلی که خواه ناخواه فردا زبان احساس جامعه را خواهد داشت. زیرا شاعران، نویسندگان و اهالی هنر شاخک های حساس جامعه محسوب می شوند که با زبان ظریف و لطیف حقایق زندگی را بیان می کنند. اتفاقا در آن طرح نیز شکل اجرای برنامه ها جنبه مسابقه ای نداشت و صرفا برای یادمان مشاهیر و تبادل فرهنگ و ادب پیش بینی شده بود. چه این که شعر ایران در جهان فاخر و مشهور است اما در ادبیات داستانی باید اعتراف کنیم ضعف داریم. هر چند برخی معتقد باشند قدمت ادبیات داستانی ما نیز دیرین است اما ما نویسنده جهانی به آن معنا نداریم در حالی که شاعران ما در جهان همواره سرآمد بوده اند.

اگرچه نباید شعر را با سینما که یک هنر بصری و جمعی و صاحب اقتصاد است، مقایسه کرد اما بنده نیز همچون وزیر محترم ارشاد معتقدم شعر نسبت به سینما و سایر هنرها مظلوم واقع شده است. اکنون که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلا می به این مهم پرداخته و شاعران جهان را مخاطب قرار داده بهتر است شاعران کشور را هم بیش از پیش دریابد و در برنامه های مختلف فرهنگی آنان را مشارکت دهد و دعوت از شاعران سلیقه ای و انتخابی نباشد. چرا که دنیای فرهنگ، دنیای سیاست متفاوت است واز متولیان فرهنگی در فراگیر ساختن برنامه ها انتظار بیشتری می رود.

چنین نباشد که برخی از اهالی قلم و شاعران خود را برکنار و محروم و مغبون ببینند. بی شک بدخواهان بیگانه کمین کرده اند که آنان را به سوی خویش بخوانند و مطامع خود قرار دهند کما اینکه برای برخی از هنرمندان چنین کردند.

نباید تصور شود تنها کسانی که مجیزگو هستند مقرب و شناخته شده اند.

چه در صداوسیما و چه در فرهنگسراها و دیگر مراکز فرهنگی ما باید به دنبال تفاهم بیشتر با درک معانی بهتر برای همدلی قدم برداریم و چه ناگوار است که ما به شاعران جهان سلا م کنیم اما خدای ناکرده با شاعران خود بیگانه باشیم و یا بی خبر از احوال آنان بگذریم.

همیشه از آرزوهایم این بوده که شعر سرود ملی کشورهای دیگر را ببینم چون آمال و آرزوهای یک کشور و اراده آنان در پیام سرود ملی آنان پنهان یا متجلی است.

امیدوارم چنین همایش هایی بتواند در عصر بیداری ملت ها پیام خود را بازگو کند و مهمتر اینکه آثار شاعران چاپ و معرفی شود. چرا که همایش می گذرد و فراموش می شود اما صدای شاعران در صفحات کتاب ثبت و ضبط می شود.

نویسنده : جعفرسید