شکار لحظه های زندگی

از بهترین ویژگی های سفر, جدا شدن از روزمرگی و تکرار زندگی عادی است

از بهترین ویژگی‌های سفر، جدا شدن از روزمرگی و تکرار زندگی عادی است. شاید همین تجربه شرایط متفاوتی از زندگی است که شیرینی سفر را چند برابر کرده و باعث می‌شود حتی پس از گذشت مدت‌های طولانی از یک سفر، با بازآوری خاطرات آن لبخند بر لبانتان نقش ببندد.

آدمی فراموشکار است و هر چقدر هم حافظه‌ای قوی داشته باشید نمی‌توانید تمام جزئیات سفر را به ذهن‌تان بسپارید.

از این گذشته ثبت یک قاب از مناظر و رویدادهای سفر خود یکی از شیرین‌ترین کارهایی است که یک گردشگر انجام می‌دهد و این موضوع به او اجازه می‌دهد تا حتی پس از گذشت سال‌های زیاد، جزئیات و حس و حال آن لحظه را دوباره با خود مرور کند.

تصویربرداری و عکاسی بخش مهمی از سفر هر گردشگر را تشکیل می‌دهد و تقریبا یکی از اصلی‌ترین وجوه اشتراک گردشگران، دوربین آنهاست. حالا باید بررسی کرد که اصولا بنا بر نوع نیاز و سفری که در پیش داریم چه نوع دوربینی به کارمان می‌آید.

تنها موضوع بسیار مهم این است که کلا چه نوع دوربینی را با خود برای سفر ببریم؟ از نظر منطقی هیچ دوربینی را نمی‌توان از هر نظر بهترین دانست ولی هر کس می‌تواند بهترین دوربین را براساس نوع استفاده خودش تهیه کند.

عوامل متعددی از قبیل بودجه، سوژه‌ای که شما قصد تصویربرداری از آن را دارید و همچنین نوع تصاویر، در این میان تاثیرگذار است.

در کل دوربین‌های موجود در بازار را می‌توان در سه گروه دسته‌بندی کرد: دوربین‌های معمولی، حرفه‌ای و نیمه‌حرفه‌ای.

دوربین‌های معمولی: دوربین‌های این گروه جزو ارزان‌ترین و کوچک‌ترین دوربین‌های موجود در بازار و کار کردن با آنها بسیار ساده است. این گروه از دوربین‌ها دارای فلاش سرخود بوده، به آسانی در جیب شما جا گرفته و براحتی قابل حمل است. بیشتر گردشگردان از این دوربین‌ها استفاده می‌کنند. امروزه به طور فزاینده‌ای این گونه از دوربین‌ها در تلفن‌های همراه استفاده شده و موجب محبوبیت بیشتر این نوع از دوربین‌ها می‌شود. باید در نظر داشت که این مدل از دوربین‌ها معمولا از نظر قدرت لنز و کیفیت تصویر ضعیف بوده و از آنها نمی‌توان انتظار بازدهی مطلوب داشت.

دوربین‌های حرفه‌ای: این دوربین‌ها تمام ویژگی‌های لازم برای تصویربرداری بدون نقص را دارد و معمولا قیمت بسیار بالاتری از سایر دوربین‌ها داشته و اندازه آنها نیز بزرگ‌تر است. یکی از اصلی‌ترین مشکلات این دوربین‌ها دشوار و پیچیده بودن روش‌های استفاده از آنهاست. بیشتر خبرنگاران و عکاسان حرفه‌ای از این گونه دوربین‌ها استفاده می‌کنند.

دوربین‌های نیمه‌حرفه‌ای: این دوربین‌ها حالت میانی دو دسته قبلی است و برخی از ویژگی‌های دوربین‌های حرفه‌ای را به همراه قدرت لنز و وضوح بیشتری از دوربین‌های معمولی را در اختیار کاربر قرار می‌دهد و علاوه بر آن کارکردن با آنها نسبتا ساده‌تر بوده و همچنین قیمت پایین‌تری نسبت به دوربین‌های حرفه‌ای دارد.

البته تا چندی پیش دسته‌بندی دیگری برای دوربین‌ها وجود داشت که شامل گروه دوربین‌های دیجیتال و غیردیجیتال بود که امروزه تقریبا استفاده از دوربین‌های گروه دوم بسیار محدود شده و بیشتر مردم از دوربین‌های دیجیتال استفاده می‌کنند. به هر حال مهم‌ترین نکته، نوع استفاده شما از دوربین در طول سفر است.

به هر حال وقتی هر کدام از این دوربین‌ها را برای سفرتان تهیه کردید، در گام نخست نحوه کارکرد آن را یاد بگیرید، زیرا ممکن است بسیاری از ویژگی‌های دوربین‌تان در طول سفر به کارتان بیاید.

برای نمونه بسیاری از دوربین‌ها دارای گزینه‌هایی مانند تصویربرداری در سرعت زیاد، تاریکی، نور زیاد، عکسبرداری از فواصل بسیار دور یا نزدیک و... است که به شما این اجازه را می‌دهد که در شرایطی که قادر به عکسبرداری با حالت عادی نیستید، از دوربین‌تان استفاده کنید.

پیش از سفر برای خالی کردن حافظه دوربین و همچنین شارژ آن در طول مسافرتتان برنامه‌ریزی کنید و بهتر است در صورت امکان یک باتری و حافظه اضافه به همراه داشته باشید.

برخی از مردم در طول سفر دوست دارند به صورت دسته‌جمعی و به همراه سایر همسفران عکس یادگاری بگیرند. مهم‌ترین نکته در این میان برقراری اعتدال در میان تصویر و تعداد افراد است. در این نوع از تصاویر که بیشتر گردشگران ترجیح می‌دهند در آلبوم خود داشته باشند، محوریت عکس نه با افراد و نه با مناظر، بلکه باید کادربندی به گونه‌ای تنظیم شود که هر دوی این عوامل به صورت کامل در تصویر وجود داشته باشد.

به یاد داشته باشید از تکرار یک حالت ایستادن و قرار گرفتن در تصاویر خودداری و سعی کنید با استفاده از خلاقیت خود، متناسب با محیط، بهترین حالت برای مقابل دوربین بودن را انتخاب کنید. باید پذیرفت که در خاتمه سفر وقتی عکس‌ها را بررسی می‌کنیم اگر مدل ایستادن افراد در عکس ثابت و تنها مناظر پشت سر آنها تغییر کند، مجموعه عکس‌های شما بسیار کسل‌کننده خواهد شد.

بهتر است تصاویرتان را به گونه‌ای ثبت کنید که افراد ارتباطی با محیط اطرافشان داشته باشند، برای نمونه یک تصویر که در آن شما در حال وارد​شدن به یک بنای تاریخی هستید بسیار طبیعی‌تر و زیباتر از تصویری است که شما در برابر همان بنای تاریخی ایستاده و به دوربین خیره شده‌اید.

اگر وظیفه عکس گرفتن در طول سفر به عهده شما گذاشته شده است، بد نیست که گاهی بدون اعلام کردن، از همسفران خود و اعضای خانواده عکس بگیرید، زیرا در این صورت شما برشی واقعی و غیرمصنوعی از آن لحظه را برای همیشه ثبت می‌کنید.

البته دو نکته را در این مورد به یاد داشته باشید:

۱ـ تنها از کسانی به این صورت عکسبرداری کنید که اطمینان دارید به شما این اجازه را می‌دهند. بهتر است این گونه عکسبرداری بدون اطلاع را بیشتر در مورد افراد خانواده یا دوستان بسیار صمیمی به کار ببرید و اگر در بین همسفرانتان افراد غریبه یا غیرصمیمی وجود دارند، در ابتدای سفر موضوع را با آنها در میان گذاشته و منظور خود از این کار را شرح دهید و در صورت کسب رضایت از آنها، در طول سفر عکس‌های غافلگیرکننده بگیرید.

۲ ـ در این مدل از عکاسی، احتمال این‌که همه عوامل داخل عکس به صورت مطلوب کنار هم قرار بگیرد کم است و انتظار از عکس شسته رفته و داخل کادر را برای همه عکس‌ها نداشته باشید. علاوه بر این تلاش کنید در طول سفر تنها یک نفر وظیفه عکاسی را بر عهده نداشته باشد تا همه به صورت یکسان در تصاویر حضور داشته باشند، زیرا قاعدتا عکاس در هیچ‌یک از تصاویر حضور ندارد و اگر تنها یک نفر در طول سفر وظیفه عکاسی را بر عهده داشته باشد، حضور وی در عکس‌ها دیده نخواهد شد!

نکته بسیار مهمی که در عکاسی‌هایتان در طول سفر باید به یاد داشته باشید، نور خورشید است. اگر در حین عکاسی، نور خورشید در پشت شما و رو به دوربین باشد، نتیجه حاصل بسیار بهتر خواهد بود و نکته مهم‌تر این که در عکس ‌انداختن خساست به خرج ندهید و سعی کنید تعداد زیادی عکس از مراحل مختلف سفرتان تهیه کنید.

به هر حال از اصلی‌ترین ویژگی‌های دوربین‌های دیجیتال، قابلیت انتخاب و حذف تصاویر از حافظه دستگاه است. فراموش نکنید که بهترین یادگاری شما از سفرهایتان همین تصاویری است که با خود به خانه می‌برید.

احسان محمدحسینی