۲۲ فوریه سال ۵۶۰ میلادی ـ قوم آوار نتوانست وارد ایران شود، اما اروپا را عرصه تاخت و تاز خود قرارداد - جریان شکست آوارها از ارتش ایران

یگانهای مرزبانی ایران در منطقه سیردریا (سیحون) در یک جنگ یک روزه که ۲۲ فوریه سال ۵۶۰ میلادی روی داد قوم «آوار» را که در استپ های میان «آلتایی» و «تی ان شان» بسر می بردند و قصد مهاجرت به …

یگانهای مرزبانی ایران در منطقه سیردریا (سیحون) در یک جنگ یک روزه که ۲۲ فوریه سال ۵۶۰ میلادی روی داد قوم «آوار» را که در استپ های میان «آلتایی» و «تی ان شان» بسر می بردند و قصد مهاجرت به «فرارود» ایران را داشتند شکست دادند و مسیر آنان را به سوی اروپا (روسیه امروز و بالکان) منحرف ساختند. این یگانهای معروف به مرزبان، یک ارتش کامل و یکی از چهار ارتش ایران بودند. دسته ای از آوارها سال بعد تلاش کردند تا از دربند قفقاز (حاشیه غربی دریای مازندران) بگذرند و از این ناحیه وارد ایران شوند که در اینجا هم از سپاهیان وطن به فرماندهی «اسپهبد گیو» شکست خوردند و متواری اروپا شدند که دهها سال این قاره مورد تاخت و تاز آنان قرار داشت تا سر انجام «شارلمانی» آنان را سرکوب کرد، اسکان داد و تعرض دیگری از آنان مشاهده نشد. شکست هایی که ایرانیان به آوارها دادند، گفتنش به زبان آسان است. این قوم خویشاوند مغولان قبلا امپراتوری چین را با حملات خود خسته و فرسوده کرده بود، در حرکت به سوی غرب هپتالیت ها را شکست داده بود و بعدا اسلاوها را مطیع ساخته بود و در بالکان یک امپراتوری موقت تشکیل داده و از امپراتوری روم شرقی باج می گرفت. آوارها قومی سوای هون ها و بلغارها بودند و گمان نمی رود آنطور که گفته می شود برخی از داغستانی های روسیه از اعقاب آنان باشند. چینی ها آوارها را « ژوان ـ ژوان» می خواندند. زبان آوارها شباهت زیاد به زبان هونها داشت. آوارها سرکرده کل خود را «خاقان» خطاب می کردند.