۱۸فوریه ۱۸۶۱ ـ تکمیل احیاء وحدت ایتالیا با تعیین پادشاه و دو درس از تاریخ

۱۸فوریه ۱۸۶۱ «کاوور»، مردی که همه تلاش و مهارت های خود را در راه تامین وحدت وطن خود ایتالیا بکار انداخته بود «ویتوریو امانوئله» پادشاه پیه مونته و ساردینیا را به عنوان پادشاه …

۱۸فوریه ۱۸۶۱ «کاوور»، مردی که همه تلاش و مهارت های خود را در راه تامین وحدت وطن خود ایتالیا بکار انداخته بود «ویتوریو امانوئله» پادشاه پیه مونته و ساردینیا را به عنوان پادشاه همه ایتالیا معرفی کرد و اعلام داشت که نظام سلطنتی در شرایط موجود بیش از جمهوری ضامن بقاء وحدت ایتالیا خواهد بود که ۱۴ قرن از یکپارچگی برخوردار نبود. به این ترتیب در این روز احیاء وحدت و یکپارچکی ایتالیا تکمیل شد.

جمهوری خواهان از جمله گاریبالدی امر تعیین رئیس کشور را به پارلمان محول کردند که پارلمان در نیمه مارس (یک ماه بعد) رای به پادشاهی امانوئله بر همه ایتالیا داد مشروط بر این که نظام حکومتی پارلمانی و اختیارات در دست نخست وزیر باشد. نظام پادشاهی ایتالیا تا بعد از جنگ جهانی دوم ادامه داشت و با انجام یک رفراندم به جمهوری تغییر یافت.

ایتالیا پس از ۱۴ قرن تجزیه و قطعه قطعه بودن به همت یک روزنامه نگار (کاوور) و یک چریک (گاریبالدی) وحدت و یکپارچگی خود را به دست آورد و «تاریخ» آن را مرهون قلم کاوور و تفنگ گاریبالدی می داند. تجزیه امپراتوری روم و قطعه ـ قطعه شدن شبه جزیره ایتالیا نتیجه سلطه گری و ظلم طولانی امپراتوری روم به اروپاییان بود که این روزها برخی تفسیرنگاران شجاع آن را به دولت واشنگتن یادآور می شوند. تجزیه ایتالیا سبب شده بود که هر قدرت اروپایی بر گوشه ای از آن تسلط داشته باشد و این تجربه پس از فروپاشی شوروی مورد توجه قرار گرفته و تلاش دولت های صاحب قدرت، بر تجزیه کشورها و فدراسیون ها است و از یوگوسلاوی آغاز کرده و چنین نقشه هایی را برای عراق و افغانستان و ... از نظر دور نداشته اند زیرا که رخنه و تسلط بر دولت های کوچکتر آسانتر است.