پا به پای هم بزرگ میشویم

نیاز به دوست به طور ناگهانی در دوران بلوغ آغاز نمی شود افراد از مدتها قبل از دوران نوجوانی , دوستانی را یافته اند و در تمام عمر برای یافتن دوستان جدید , روش های مشابهی را به کار می گیرند

نیاز به دوست به طور ناگهانی در دوران بلوغ آغاز نمی شود . افراد از مدتها قبل از دوران نوجوانی ، دوستانی را یافته اند و در تمام عمر برای یافتن دوستان جدید ، روش های مشابهی را به کار می گیرند . با این حال ، این کار در طی سالهای نوجوانی پیچیده تر می شود . گذشته از اینها ، نوجوانی دوران تغییرات زیاد جسمانی ، شناختی و روانی و اجتماعی است و این مسایل می توانند درک نوجوانان از خود و دوستانشان را مغشوش کنند . هم زمان با تغییرات سریعی که در شکل و اندازه جسم نوجوان ها ایجاد می شود اغلب احساسات عجیبی در آنها بروز می کند و در مورد اینکه چه کسی هستند و چه کسی خواهند شد دچار شک و تردید می شوند . به طور خلاصه آنها از خودشان مطمئن نیستند و همین امر اغلب برقراری رفاقت های جدید را مشکل تر می کند . در اواسط نوجوانی بعد از اینکه عمده تغییرات جسمانی کامل شد و درک از خود و اعتماد به نفس نوجوان ها افزایش یافت ، این مشکل کمتر خواهد بود . آنها در رفتارهایشان آزادی بیشتری خواهند داشت و با گروه بزرگ تری از همسالانشان ارتباط برقرار می کنند و دوستی ها اغلب خیلی راحت تر شکل می گیرند . سپس در اواخر نوجوانی ، این ماجرا دستخوش تحولاتی می شود : نوجوانان برای مواجهه با آینده دوستان قدیمی خود را ترک خواهند کرد و دوستان جدیدی در محیط کار یا دانشگاه پیدا می کنند .

دوستی برای برخی از نوجوانان ، تأمین کننده یک حمایت شخصی ابتدایی است . برخی دیگر به دنبال صمیمیت هستند . عده دیگری به دنبال پذیرشی هستند که احساس می کنند در خانواده به آن نرسیده اند . هنگامی که نوجوان ها در اواسط جهش رشد خود هستند ، ذهنشان به خود مشغول می شود و نمی دانند که آیا دارند طبیعی رشد می کنند یا نه . در این مرحله از رشد ممکن است دوستان زیادی داشته باشند یا نداشته باشند. اگر این رابطه خاص ایجاد شود ، این دو دوست صمیمی ، محکم به هم پیوند می خورند ، کاملأ به یکدیگر اعتماد می کنند و همدیگر را در آرزوها و نگرانی ها و مشکلاتشان شریک می دانند . آنها اغلب خصوصیات جسمی خود را با هم مقایسه می کنند تا خود را متقاعد سازند که رشدشان طبیعی است . و اغلب با یکدیگر بحث های طولانی در مورد خانواده های خود و یا مطالبی که از نوجوان های بزرگتر شنیده اند ، خواهند داشت . در اواخر نوجوانی ( ۱۷ سالگی و بیشتر از آن ) ممکن است نوجوان با رفیقی که بتواند با او قرار ملاقات بگذارد روابط رضایت بخشی برقرار کند و با یک یا چند گروه مختلط از هم سن و سالهایش رابطه داشته باشد .

در این سن آنها مستقل تر هستند و در حفظ دوستی ها توانا ترند . آنها برای تسهیل جدایی روانی از والدین و خانواده به شدت به دوستانشان متکی هستند ، دوستی برای برخی از نوجوانان ، تأمین کننده یک حمایت شخصی ابتدایی است . برخی دیگر به دنبال صمیمیت هستند . عده دیگری به دنبال پذیرشی هستند که احساس می کنند در خانواده به آن نرسیده اند . برخی دنبال دوستانی هستند که به آنها کمک کنند تا در مجموعه وسیع تری از فعالیتها شرکت کنند . برخی از نوجوان ها امیدوارند که بر اساس وضعیت دوستان خود بتوانند اعتباری به دست بیاورند و بنا براین ، در انتخاب دوست وضع ظاهری ، میزان توانایی، یا علایق و دیدگاههای یکسان را اصل قرار می دهند . دیگران برای اظهار خود مختاری ، ناخود آگاه دوستانی انتخاب می کنند که مورد علاقه والدینشان نباشند . اما اکثرأ نوجوان ها ، بدون هیچ دلیل خاصی جذب یکدیگر می شوند .

هنگامی که والدین از هم جدا می شوند و طلاق می گیرند ، ساختار خانواده تغییر می کند نوجوان ها ممکن است دچار مشکلات عاطفی ورفتاری شوند و دوستی های موجودشان بر هم بخورد .شیوه دوست یابی نوجوان ها متنوع است .ممکن است در اوایل زندگی آموخته باشند که به روشهایی منحصر به فرد ، دوستانشان را جذب کنند ، مثلأ از طریق پرخاشگری ، یا برعکس ، تحمل زیاد ، توجه کردن ، یا برعکس بی توجه بودن به دیدگاه ها و حقوق دیگران . برخی از نوجوان ها از طریق همکاری و مساعدت دوست پیدا می کنند ، بعضی ها توسط رقابت کردن و در برخی موارد ، از طریق خلاق بودن . به عنوان مثال ممکن است نوجوان شما با آن دسته از همسالانش ارتباط برقرار کند که مثلأ در ورزش یا موسیقی با آنها علایق مشابهی دارد .

به خاطر داشته باشید که حس همکاری نوجوان نباید به معنی برده و مطیع بودن او باشد . اگر قصد دارید که با شخص دیگری دوست شود ، هر دوی آنها باید به شکل منطقی با هم کنار بیایند و برای رسیدن به اهداف مشترکشان با هم همکاری کنند . برای فراتر رفتن از حد آشنایی ،هم کلاسی بودن صرف ، یا فقط " سلام و علیک" داشتن ، لازم است که هر دوی آنها اوقات بیشتری را در کنار هم بگذرانند و با هم در فعالیت هایی شرکت کنند که مورد علاقه هر دو نفر است . وقتی یاد بگیرند همدیگر را درک کنند ، همنشینی آنها به رفاقت تبدیل می شود و شما به عنوان یک والد ، لازم است اجازه بدهید این دوستی ها برقرار شود و نباید احساس کنید که می توانند جایگزین خانواده شوند .خلاقیت یا هوش هم می تواند به نفع او کار کنند ، مخصوصأ اگر این دو خصوصیت ، به او اجازه دهد که رهبری یک گروه را به دست بگیرد یا توجه به احترام دیگران راجلب کند .

● چرا بعضی از نوجوان ها در دوست یابی مشکل دارند ؟

عوامل متعددی می توانند نقش داشته باشند . کم رویی و اعتماد به نفس پایین ، یا احساس حقارت می تواند موثر باشند . همچنین اگر روابط یا رفاقت های قبلی نوجوان رضایت بخش نبوده باشد یا اگر یکی از دوستانش به او خیانت کرده باشد ، تمایلی به برقرای دوستی های جدید نشان نخواهد داد و ترجیح خواهد داد که روابطش از هرمسئولیت و صمیمیتی عاری باشد و از حد آشنایی فراتر نرود .گاهی نوجوان نمی خواهد دوستان نزدیک و صمیمی داشته باشد ، چون میل ندارد اسرار خود را فاش کند .همچنین طلاق والدین هم می تواند رابطه فرد نوجوان را در گروه هم سن و سالهایش تحت تأثیر قرار دهد . هنگامی که والدین از هم جدا می شوند و طلاق می گیرند ، ساختار خانواده تغییر می کند نوجوان ها ممکن است دچار مشکلات عاطفی ورفتاری شوند و دوستی های موجودشان بر هم بخورد . سپس ، درست وقتی که می خواهند این موقعیت جدید زندگی را قبول کنند یکی از والدین ممکن است دوباره ازدواج کند و این امر اغلب باری اضافی را برای سازگار شدن بر نوجوان تحمیل می کند که می تواند دوستی های آنان را دوباره تحت تأثیر قرار دهد .به هر حال علی رغم وجود این شرایط ، نوجوان شما معمولأ یک یا دو دوست صمیمی خواهد داشت .

مرکز روانشناختی مهر

تنظیم برای تبیان: کهتری