فوتسال بانوان در مسیر رشد و بالندگی

یک جهش خوب تا جام​جهانی کوچک

عمر فوتسال بانوان در ایران به ۲۲ سال هم نمی‌رسد. در واقع اوایل دهه ۷۰ فوتسال بانوان تقریبا به‌طور رسمی راه‌اندازی شد، هرچند پیش از آن نیز بانوان فوتسالیست فعالیت‌هایی در سطح کشور داشتند. پس از راه‌اندازی رسمی این رشته ورزشی برای بانوان در کشور، اواسط دهه ۷۰ تیم ملی فوتسال بانوان تشکیل شد و تا امروز همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهد.

اوج فعالیت تیم ملی فوتسال بانوان در ابتدای راه به برگزاری اردو و چند بازی دوستانه با تیم‌های ایرانی محدود می‌شد، سپس دیدار تدارکاتی با تیم‌های خارجی هم به میان آمد و بعد از آن تورنمنت بین‌المللی روسیه و حضور در رقابت‌های غرب آسیا هم به این فهرست اضافه شد.

تیم ملی فوتسال بانوان، اما در یک سال اخیر پیشرفتی جهش‌وار را تجربه کرد، آنجایی که ابتدا در جام‌جهانی کوچک پرتغال شرکت کرد، سپس در بازی‌های داخل سالن آسیا نخستین مدال رسمی بین‌المللی خود را به دست آورد و اکنون نیز برای دومین سال پیاپی حضور در رقابت‌های جام جهانی کوچک را که این‌بار به میزبانی اسپانیا برگزار می‌شود، تجربه می‌کند. راهی که زنان فوتسالیست تا رسیدن به جام جهانی کوچک پیمودند بسیار سخت و طاقت‌فرسا بود، آنها برای رسیدن به این موفقیت از سدهای بلند محدودیت‌ها و محرومیت‌ها گذشتند.

● شکستن انگاره‌ها

فوتسال بانوان در شرایطی به حرکت آرام، اما پیوسته خود به سمت پیشرفت ادامه داد که در این رشته ورزشی نه سودآوری برای بازیکنان وجود داشت و نه امکانات مناسب. این فقدان امکانات و نبود درآمد، اکنون هم در این رشته ورزشی وجود دارد. نه‌تنها شرایط و امکانات مناسبی برای بانوان فوتسالیست وجود ندارد، بلکه آنها برای شرکت در مسابقات برون‌مرزی با سدی بزرگ از محدودیت‌ها مواجه هستند، اما دختران فوتسالیست ایرانی یکی پس از دیگری موانع را پشت سر گذاشتند.

آنها با نشان دادن این‌که با حجاب کامل اسلامی هم می‌توان به رقابت‌های برون‌مرزی اعزام شد مسئولان را مجاب کردند و سپس با نشان دادن توانایی‌های خود در رقابت‌هایی همچون دیدارهای تدارکاتی با روسیه یا حضور در تورنمنت بین‌المللی این کشور و البته قهرمانی در غرب آسیا، ادامه راه خود را هموارتر کردند. زیور بابایی بازیکن سابق تیم ملی فوتسال بانوان و بازیکن اخلاق لیگ فوتسال بانوان در این رابطه می‌گوید: اکثر بازیکنان شاغل در لیگ فوتسال بانوان درآمدی ندارند و تنها براساس عشق و علاقه خود به این رشته ورزشی می‌پردازند.

از همان ابتدا چنین شرایطی در فوتسال بانوان وجود داشت که البته شکایتی هم نیست. بالاخره باید پذیرفت فوتسال بانوان نمی‌تواند محل مناسبی برای جولان برندهای تبلیغاتی باشد تا از این طریق بتوان قراردادهای بهتری را با بازیکنان بست. کاپیتان سابق تیم ملی فوتسال بانوان افزود: فوتسال بانوان با صبوری پیش رفت و واقعا این میزان پیشرفت با وجود تمام محدودیت‌ها جای تحسین دارد. نایب قهرمانی در بازی‌های داخل سالن آسیا و حضور در جام جهانی نشان از اراده بالای بازیکنان دارد که با توجه به ظرفیت بالا و استعدادهایشان بیشتر باید مورد توجه مسئولان ورزشی قرار بگیرند.

● باز هم بی‌پولی

هرچند فدراسیون فوتبال در بخش بانوان برنامه‌های زیادی را برای بخش فوتبال و فوتسال بانوان تهیه و تدوین کرد، اما آنچه تیم ملی فوتسال بانوان را به جایگاه کنونی رساند، انگیزه و همت خود آنان است، هرچند در این میان نباید از برنامه‌های دنباله‌دار فدراسیون فوتبال چشم‌پوشی کرد. بی‌پولی همان مشکلی است که باعث شد بسیاری از فوتسالیست‌های دختر از این رشته ورزشی خداحافظی کنند، اما آنان که سختکوش‌تر بودند، ماندند تا به تیم ملی رسیده و درهای جام جهانی کوچک پرتغال را روی خود بگشایند.

بازیکنانی نظیر فرشته کریمی، فاطمه اعتدادی، نغمه مرادی، نسترن مومنی، سهیلا ملمولی یا فهیمه زارعی. این بازیکنان همه چیز را تحمل کردند تا اکنون دومین جام جهانی را تجربه کنند.

بابایی در این رابطه می‌گوید: فوتسال بانوان بیشتر از آن چیزی که فکرش را می‌کنید استعداد و بازیکن خوب درون خود دارد. من در طول سال‌هایی که فوتسال بازی می‌کنم به چشمان خودم دیده‌ام، برخی از بازیکنان در اولیه‌ترین نیازهای ضروری زندگی خود مشکل داشته‌اند، اما با انگیزه بسیار بالایی فوتسال بازی می‌کردند. در این سال‌ها بازیکنانی را که حتی پول خرید کفش و لباس نداشته‌اند، بارها دیده‌ام.

ما انتظار نداریم پول‌های درشت و غیرقابل شمارش به خانم‌های فوتسالیست بدهند، اما انتظارمان این است، اگر کسی به فوتسال علاقه داشت به دلایلی همچون نبود کفش و لباس یا مشکلات کوچک دیگر مجبور به خداحافظی از فوتسال نشود. فوتسال ما راحت به جام جهانی نرسید، ما مشکلات زیادی را در این راه تحمل کردیم و حالا برای این‌که این زحمات بیشتر به ثمر بنشیند؛ حمایت بیشتری می‌خواهیم.

● گذر از یک مرحله دیگر

تیم ملی فوتسال بانوان پس از طی کردن مسیری سخت و ناهموار حالا به جام جهانی کوچک رسیده است، یکی از معتبرترین و بزرگ‌ترین رقابت‌هایی که در سطح دنیا برای فوتسال زنان برگزار می‌شود.

سال گذشته نخستین دوره این رقابت‌ها برگزار شد که زنان فوتسالیست ایرانی از همان دوره نخست با پیگیری‌های فدراسیون موفق به حضور در رقابت‌ها شدند و امسال نیز برای دومین بار شانس حضور در مقابل برترین تیم‌های فوتسال زنان دنیا همچون برزیل و اسپانیا را پیدا می‌کنند.

به نظر می‌رسد در صورت ادامه در برگزاری رقابت‌های جام جهانی کوچک، تیم ملی فوتسال بانوان پای ثابت این رقابت‌ها باشد، هرچند تیم ملی فوتسال بانوان باید به فکر گذر از این مرحله و رسیدن به مراحل بالاتر هم باشد. شاید اگر فوتسال بانوان یکی از رشته‌های حاضر در بازی‌های آسیایی اینچوئن بود مدال ارزشمندتری در انتظار فوتسال بانوان را می‌کشید.

عملکرد تیم ملی فوتسال بانوان در چند سال اخیر نشان داده است که می‌توان این رشته را جزو رشته‌هایی که در بخش بانوان شانس مدال‌آوری در رقابت‌های سطح آسیا را دارند، قرار داد اما نگرش‌هایی که نسبت به ورزش بانوان وجود دارد باعث می‌شود راه دختران فوتسالیست همچنان ناهموار و سخت باشد.

هیلدا حسینی‌خواه ‌‌