امروز با سعدی ـ دوشنبه ۲ خرداد

سرمست اگر در آیی، عالم به هم برآید
خاک وجود ما را گرد از عدم برآید
گر پرتوی ز رویت در کنج خاطر افتد
خلوت‌نشینِ جان را آه از حرم برآید
گلدستهٔ امیدی بر جان عاشقان نه
تا رهروان غم …

سرمست اگر در آیی، عالم به هم برآید

خاک وجود ما را گرد از عدم برآید

گر پرتوی ز رویت در کنج خاطر افتد

خلوت‌نشینِ جان را آه از حرم برآید

گلدستهٔ امیدی بر جان عاشقان نه

تا رهروان غم را خار از قدم برآید

گفتی به‌کام روزی با تو دمی برآرم

آن کام بر نیامد، ترسم که دم برآید

عاشق بگشتم، ارچه دانسته بودم اوّل

کز تخم عشقبازی، شاخ ندم برآید

گویند دوستانم: سودا و ناله تا کی؟

سودا ز عشق خیزد، ناله ز غم برآید

دل رفت و صبر و دانش، ما مانده‌ایم و جانی

ور زآنکه غم غم توست، آن نیز هم برآید

هردم ز سوز عشقت، سعدی چنان بنالد

کز شعر سوزناکش دود از قلم برآید