سینمای ایران و ستاره‌های مشهدی

از روزگار گذشته تا به امروز، شهر مشهد یا بهتر بگوییم "استان خراسان" به عنوان یکی از خطه‌های هنرمندپرور این مروز و بوم مشهور بوده و هست. خوشبختانه صحت این ادعا نیازی به اثبات …

از روزگار گذشته تا به امروز، شهر مشهد یا بهتر بگوییم "استان خراسان" به عنوان یکی از خطه‌های هنرمندپرور این مروز و بوم مشهور بوده و هست. خوشبختانه صحت این ادعا نیازی به اثبات ندارد؛ چراکه به یاد آوردن چند اسم برای اثبات این ادعا کافی است، از استاد محمدرضا شجریان گرفته تا رضا کیانیان و داریوش ارجمند که چند روز قبل تولد ۶۸ سالگی‌اش را جشن گرفت. سابقه بازیگری داریوش ارجمند به گذشته‌های دور بازمی‌گردد و حضور ایشان در عکسی که از حضور استاد انتظامی، نصیریان و مشایخی در مشهد گرفته شده است نشان می‌دهد که بیش از ۵۰ سال از اشتغال داریوش ارجمند به امور هنری می‌گذرد و جای خوشبختی است که او هم مانند بسیاری دیگر از هنرمندان ایرانی، فعالیت خود را از مشهد و از دنیا تئاتر آغاز کرده است.

ارجمند دارای مدرک کارشناسی ارشد تئاتر و سینما از دانشگاه پاریس و کارشناسی تاریخ از دانشگاه مشهد است. ارجمند مدت‌ها در مشهد دانشجوی دکتر علی شریعتی بوده است. وی با بازی در فیلم "ناخدا خورشید" ساخته "ناصر تقوایی" به سینما آمد و در سال ۱۳۶۵ با دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد از پنجمین جشنواره فیلم فجر جای خود را به عنوان یک بازیگر خوب و قابل قبول تثبیت کرد. او در فیلم‌های"کشتی آنجلیکا"، "جست‌وجوگر" و "پرده آخر" نیز خوب ظاهر شد، در دهه ۷۰ کم‌کار شد و تنها در سه فیلم "آدم برفی"، "اعتراض" و "سگ‌کشی" هنرنمایی کرد. دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم مرد برای فیلم سگ‌کشی از نوزدهمین جشنواره فیلم فجر نیز در کارنامه وی به چشم می‌خورد. همچنین وی در تلویزیون در سریال "امام علی(ع)" در نقش مالک اشتر بازی ماندگاری از خود نشان داد که تا سال‌ها در خاطره‌ها خواهد ماند.

با مقداری تاخیر تولد او به عنوان یکی از شاخص‌ترین چهره‌های سینمایی مشهد بهانه‌ای شد برای آن که در این مطالب جویای احوالات مشهدی‌های سینمای ایران شویم. در این پرونده مروری خواهیم داشت بر حضور کارگردانان، بازیگران و منتقدان مرد مشهدی در عرصه سینمای کشور و متاسفانه از بررسی عملکرد مشهدی‌هایی که در دیگر عرصه‌های سینما فعال هستند؛ به خصوص بازیگران زن که شاخص‌تر از همه محسوب می‌شوند به خاطر رعایت اختصار صرف نظر می‌شود. اما نکته‌ای که در خلال این بررسی می‌توان مطرح کرد این است که حضور پر رنگ مشهدی‌ها نشان می‌دهد ظرفیت‌های فراوانی بیرون از پایتخت وجود دارد که به خاطر تمرکزگرایی بیش از اندازه در پایتخت و بی‌توجهی به استعدادهای شهرهای دیگر تا حضور در مرکز دیده و شناخته نمی‌شوند.

در سال‌های اخیر چند اثر سینمایی قابل تامل یا سریال را سراغ دارید که در شهری غیر از تهران ساخته شده باشد چه رسد به این‌که عوامل هم از شهرهای مختلف باشند یا دغدغه‌های شهرهای دیگر را منعکس کنند. از طرفی وقتی هنرمندی تا این اندازه پایتخت زده شود نمی‌تواند در عرصه هنر کشور نماینده شهرش باشد. البته همه این‌ها بهانه‌ای بود تا بگوییم در استان و شهر ما هنرمندهای خوب زیاد پیدا می‌شود.