یکشنبه, ۱۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 5 May, 2024
بهمن محصص کیست
مدیر گالری هما با بیان اینکه بهمن محصص قادر بود ذهن بخشی از جامعه را معطوف و مشغول به
خود کند؛ گفت: او معتقد بود یک پرسوناژ تاریخی است و این یک جمله کلیدی درباره شخصیت او بود که
می توانست آن را توسعه دهد، مسلما برای یک پرسوناژ تاریخی هر داستان یا صحنه ای را می توان ساخت.
بهمن محصص ۹ اسفند ۱۳۱۰ در شهر رشت به دنیا آمد و از ۱۴ سالگی در کارگاه محمدحبیب محمدی؛ نقاش
گیلانی؛ فعالیتش را آغاز کرد.
او در سال ۱۳۳۳ در آکادمی هنر رم مشغول تحصیل شد.
این هنرمند نوگرا پس از بازگشت به ایران به عضویت انجمن ادبی خروس جنگی که توسط همت ضیاءپور تاسیس و
افرادی چون سهراب سپهری، نیما یوشیج، هوشنگ ایرانی و
در آن بودند، درآمد.
ویژگی های شاخص آثار این هنرمند؛ بی سر بودن، درگیری های جسمی و مشکلات و ابتلائات فیزیکی است.
کارکترهای آثار او شامل افرادی ست که سرهای کوچک و بدن های فربه دارند.
همچنین در دوره ای تاثیرات هنر مدیترانه ای در کارهایش دیده می شد و به خلق آثار اسطوره ای پرداخت.
این هنرمند نوگرا در نمایشگاه ها و کنفرانس های متعددی شرکت کرده و آثار در ایتالیا، امریکا و ایران نگهداری می شود.
محصص در کنار نقاشی و مجسمه سازی؛ در زمینه ترجمه آثار نویسندگانی چون لوئیجی پیراندلو، اوژن یونسکو و ژان ژنه و
همینطور کارگردانی تئاتر فعالیت داشته است.
او از پیشگامان طراحی صحنه تئاتر در ایران بود و در نمایش صندلی ها اثر اوژن یونسکو از تعدادی صندلی دکوراتیو
و اکسپرسیو استفاده کرد که وقتی کنار هم قرار داده می شدند جنگلی آبستره را به ذهن متبادر می کردند.
او در زمان حیاتش دوستان اندکی داشت و در موارد معدودی با سهراب سپهری نامه نگاری هایی داشت.
آیدین آغداشلو درباره او می گوید: «به گمانِ من او یکی از پنج هنرمند بزرگ هنر معاصر ماست».
این هنرمند نوگرا که حدود نیم قرن از عمرش را در خارج از ایران زندگی کرده بود، در شامگاه چهارشنبه
ششم مرداد ۱۳۸۹ در خانه اش در رم درگذشت.
محصص در هنر مدرن، همان نمیا در شعر بود
شهروز نظری معتقد است آثار بهمن محصص به لحاظ بصری و ژانری در جریان هنر ایران هیچ تاثیرگذاری ندارد اما
محصص شمایل پروتاگونیستی که هنرمندان معاصر دارند را داراست و در رفتار خود نمایش می دهد، موضع می گیرد، مخالفت و لجبازی
می کند و از این منظر هنرمند بسیار مهمی است.
او با بیان اینکه شمایل هنرمند مدرن ایرانی با تصویر بهمن محصص ساخته می شود، ادامه داد: در صورتی که شاید
هنرمندان دیگری مانند نقاشان مکتب سقاخانه از شهرت بیشتری برخوردار بودند، بهمن محصص تا چند سال گذشته فراموش شده بود
اما همیشه در ذهن هنرمندان با گرایش های مختلف هنری؛ یک هنرمند آنارشیست بود البته این شاخصه بیشتر در شخصیت بهمن
محصص نمود داشت تا آثارش.
مدیر گالری هما نیما، تختی، هدایت و محصص را ستاره های مدرنیست تاریخ ایران می داند و افزود: معتقدم نقشی را که
نیما در شعر بازی می کند و هدایت در داستان نویسی نشان می دهد، محصص در هنرهای تجسمی به دوش می کشد و در
جنبه های دیگر مانند تئاتر و ترجمه این نقش آفرینی شاید تا این اندازه پررنگ نباشد.
اگرچه معتقدم بهمن محصص از بسیاری از افرادی که در عرصه تئاتر و ترجمه بودند؛ جلوتر و پیشرو است.
نظری اضافه کرد: بهمن محصص از طبقه اجتماعی بود که با هنرمندان آن دوره سنخیت و تجانسی نداشت و یک
کاراکتر آریستوکراس (اشراف سالاری) داشت و از طبقه اجتماعی ای بود که با طبقه متوسط جامعه قرابت و نزدیکی نداشت و در
بسیاری از مواقع واکنش هایی که نشان می دهد نتیجه ی همان اختلافات طبقاتی است.
محصص می گوید: من کارگر هنر هستم اما وقتی از او پرسیدم چرا یکی از آثارت که در دانشگاه
جندی شاپور بوده تخریب شده، گفت: مردم؛ عوام هستند.
این تناقض در رفتار او دیده می شد، درحالی که خود را از مردم می دانست اما آثارش را برای مردم نمی دانست.
او با اشاره به اینکه بهمن محصص دوستان بسیار معدودی داشت، اظهار داشت: ارتباطات بسیار محدودی با برخی افراد از
جمله سهراب داشت که نامه هایی بین ایشان رد و بدل می شد.
در حقیقت افرادی که محصص با آن ها در ارتباط بود؛ هنرمندان منزوی بودند یعنی دوستانش هم مانند خود او بودند.
این منتقد هنری افزود: محصص بیشترین سال های زندگی خود را در خارج از ایران گذرانده بود و شاگردی نداشت، شاید
بتوان گفت پروانه اعتمادی تنها کسی است که به طور جدی نقاشی را از بهمن محصص آموخته؛ البته او هم فرد
بسیار منزوی و گوشه گیری است.
همچنین آثار محصص در عرصه عموم یا حذف شدند یا از بین رفتند.
نظری با بیان اینکه آثار متعددی از بهمن محصص دیده نمی شود، گفت: سه کتاب درباره بهمن محصص وجود دارد که
در زمان حیاتش منتشر شده؛ و همان مسائلی که در جلد دوم آمده با کمی تغییرات در جلد سوم نیز
بیان شده است.
از طرف دیگر آثار او پراکنده است و بخش اعظم آن ها در ایتالیاست و می توان گفت شهرت دوباره بهمن محصص
نتیجه اتفاقاتی است که در چندسال اخیر روی داده است.
محصص کاراکتر مرشدانه ای دارد و ستایشگران او مانند آیدین آغداشلو شخصیت او را می ستاید نه آثارش را.
او ادامه داد: بهمن محصص در دوران مدرنیست هنر ایران یک کاراکتر طراز اول است که دیگران هیچ گاه از مسیر
آثارش به بزرگی او پی نمی برند اما با جستجو در شخصیتش می توان به بزرگی کاراکترش پی برد.
محصص هنرمند استفاده از استعاره هاست
به عقیده نظری؛ داستان از بین رفتن آثار محصص توسط خودش بیشتر یک افسانه است تا واقعیت؛ او در این
باره توضیح داد: بهمن محصص ۳۷ اثر داشت که در یکی از سفارت ها نگه داری می شد و من آن ها را دیده
بودم.
وقتی فیلم فی فی با خوشحالی زوزه می کشد به کارگردانی خانم فراهانی پخش شد؛ مشاهده کردم بیشتر آثار در منزل محصص
است.
البته ممکن است چند اثر را به دلیل اینکه از فرم آن ها ناراضی بوده از بین برده باشد.
آن روزها محصص را در هتل هما ملاقات کردم او از نظر جسمی توان و قدرتش را نداشت که بخواهد آثارش
را از بین ببرد.
بهمن محصص درباره خودش می گوید: من پرسوناژ تاریخی ام و این گزافه گویی نیست
بهمن محصص قادر بود ذهن بخشی از جامعه را معطوف و مشغول به خود کند؛ این بخش دیگری از
صحبت های مدیر گالری هما است و در این باره توضیح داد: محصص معتقد بود یک پرسوناژ تاریخی است و این یک
جمله کلیدی درباره شخصیت او بود که می توانست آن را توسعه دهد، مسلما برای یک پرسوناژ تاریخی هر داستان انضمامی
یا هر صحنه سازی می توان انجام داد.
وقتی هنرمند در شرایط عاطفی و روحی خاصی قرار می گیرد اتفاقات عجیب و غریب روی می دهد و
قصه ها ساخته می شود؛ به عقیده من محصص هنرمندی است که از استعاره ها و نمادها به خوبی استفاده می کند و این
قصه ها شامل نابود کردن توسط خودش و خاک شدن آثارش توسط دیگران است.
همه این داستان ها در حذف شدن آثار مشترک هستند.
افسانه ها درباره ونگوک و گوگن نیز وجود دارد، وقتی جامعه هنرمند را
از دست می دهد، این فراغ باعث می شود افسانه ها ابعاد بزرگتری به خود بگیرند و با قصه پردازی همراه شود.
این مسئله اصلا موضوع بدی نیست.
این منتقد هنری تصریح کرد: درباره حضورش در تئاتر معتقدم در آن دوره به دلیل اینکه محصص فاصله ای را که
تئاتر نوشین ایجاد کرده؛ از بین برده است در تئاتر هم یک شخصیت جنجالی است و آثارش در آن سال ها
بسیار پرسر و صدا بوده و این زمانی است که هنوز کارگاه نمایش شکل نگرفته است اما او آثار جدی
در حوزه ترجمه و کارگردانی تئاتر دارد.
نمایشگاهی از آثار این هنرمند با عنوان «بهمن محصص در ۶۰ قطعه از یک جسم گمشده» در گالری
آب انبار به نمایش درآمده است.
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
حسین امیرعبداللهیان حجاب دولت امیرعبداللهیان مجلس شورای اسلامی سازمان همکاری اسلامی انتخابات جنگ شورای نگهبان دولت سیزدهم مجلس انتخابات مجلس دوازدهم
هواشناسی شهرداری تهران زاهدان سیل فضای مجازی یسنا باران سازمان هواشناسی سامانه بارشی آتش سوزی هلال احمر آموزش و پرورش
قیمت دلار قیمت خودرو بازار خودرو خودرو دلار مسکن تورم قیمت طلا بانک مرکزی حقوق بازنشستگان ارز ایران خودرو
تلویزیون صدا و سیما مسعود اسکویی پایتخت موسیقی مهران غفوریان دفاع مقدس صداوسیما سریال سینمای ایران کتاب
اسرائیل رژیم صهیونیستی غزه فلسطین جنگ غزه حماس روسیه نوار غزه اوکراین انگلیس ایالات متحده آمریکا یمن
فوتبال مهدی طارمی پرسپولیس استقلال سپاهان رئال مادرید لیگ برتر بارسلونا جواد نکونام باشگاه استقلال علی خطیر بازی
هوش مصنوعی اینستاگرام گوگل اپل ناسا عکاسی تبلیغات کولر مایکروسافت
دیابت چای کودک توت فرنگی چاقی قهوه