چند باور غلط درباره خشم

اغلب ما گهگدار در شرایطی قرار گرفته ایم که دچار خشم شویم و برای این احساس و رفتار خود هم بنا به باورهایی که در ذهنمان نقش بسته، توجیهات لازم را بیاوریم.

اغلب ما گهگدار در شرایطی قرار گرفته ایم که دچار خشم شویم و برای این احساس و رفتار خود هم بنا به باورهایی که در ذهنمان نقش بسته، توجیهات لازم را بیاوریم. اما در این بین باورهای درخصوص خشم هستند که پایه غلطی دارند. دکتر زینب صائمی، روانپزشک و روان درمانگر شناختی رفتاری در گفت وگویی با پایگاه خبری «سلامانه» به چند باور غلط درباره خشم اشاره می کند.

باور اول: شیوه ابراز خشم موروثی است و قابل تغییر نیست: مثلا فرد می گوید من خشمم را از پدرم به ارث برده ام. در صورتی که مطالعات پژوهشی نشان می دهند، مردم با مجموعه خاصی از ابراز خشم به دنیا نمی آیند و ابراز خشم حاصل یادگیری است و بر همین اساس، راه مناسب ابراز خشم نیز می تواند آموخته شود.

باور دوم: خشم به صورت خودکار باعث پرخاشگری می شود یعنی تنها شیوه موثر ابراز خشم پرخاشگری است: در واقع مدیریت موثر خشم شامل کنترل خشم به صورت تدریجی از طریق یادگیری مهارت های جرا ت ورزی، تغییر باورهای غیرعقلانی و کلام منفی و خصومت و به کار بردن طیفی از راهبردهای رفتاری است که با کمک روان درمانگر و از طریق مشاوره و روان درمانی، به دست می آید.

باور سوم: مردم برای به دست آوردن مطالبات خود باید پرخاشگر باشند: متاسفانه بیشتر مردم جرات ورزی را با پرخاشگری اشتباه می گیرند. هدف پرخاشگری تسلط یافتن و صدمه رساندن و پیروز شدن به هر قیمتی است، در حالی که هدف جرات ورزی، ابراز خشم به شیوه ای مودبانه است. مثلا اگر دوست شما در هر بار قرار ملاقات تاخیر داشته و این رفتارش شما عصبانی کرده به جای استفاده از کلمات زشت و پرخاشگری، خشم خود را می توان به این شیوه ابراز کرد: «وقتی تو دیر می آیی من خیلی ناراحت و عصبانی می شوم. لطف کن سر وقت بیا.»

باور چهارم: برون ریزی خشم به صورت پرخاشگری اغلب مطلوب است: سال ها این شیوه حتی از سوی برخی متخصصان سلامت روان به مردم به عنوان درمان توصیه می شد مثل تخلیه خشم با ضربه زدن به بالش، داد و فریاد کردن. با این وجود، مطالعات نشان داده که برون ریزی خشم به صورت رفتار پرخاشگرانه، رفتار پرخاشگرانه را تقویت می کند و باعث خشمگین تر شدن می شود.

*دکتر زینب صائمی، فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان