برای بانوی آفتاب

در سوگ فاطمه(س) چه می‌توان گفت و چه می‌توان نوشت؟ آیا با زبانی که از گفتن قاصر است و با قلمی‌ که از نوشتن ناتوان، می‌توان از بانویی یادکرد که عصاره عصمت و آیینه پاکی است؟ آیامی‌توان …

در سوگ فاطمه(س) چه می‌توان گفت و چه می‌توان نوشت؟ آیا با زبانی که از گفتن قاصر است و با قلمی‌ که از نوشتن ناتوان، می‌توان از بانویی یادکرد که عصاره عصمت و آیینه پاکی است؟ آیامی‌توان از بزرگ بانویی که بشارتی از وحی است و نوید خداوند به واپسین پیامبر خویش، سخنی گفت؟

آیا می‌شود از زلال کوثر و ترنم باران مهر الهی چیزی بیان داشت؟ آیا می‌توان درباره کسی که برهوت این دنیای خاکی، شایستگی میزبانی چشمه‌سار محبت همیشه جاری او را نداشت، حرفی زد؟ آیا می‌شود از کسی که عرشیان رشک بر مقام اویند و لاله‌گان صحرا داغدار فقدان او، سخنی بر زبان آورد؟ آیا می‌شود درباره کسی که خدای خویش را چونان آیینه بود و مصطفی(ص) را محرم دیرینه، بر ورق پاره‌ها چیزی نگاشت؟ آیا می‌توان از کسی که بانوی آفتاب بود و همسر بوتراب، بر برگ برگ کاغذ‌ها حرفی نوشت؟ آیا می‌توان از کسی که داغ عطر یاسش زیر ماه، می‌چکاند اشک حیدر را به چاه، صحبتی کرد؟

آری سخن گفتن از فاطمه(س) و نگاشتن درباره فاطمه(س) دشوار است و سخت. ورود به این عرصه گستاخی و جسارتی خاص می‌طلبد که هرکس را یارای آن نیست.

به راستی چه باید کرد هنگامی‌که فکر پریشان است و دیده گریان و دل نالان و دست لرزان؟ به راستی چه پیشه باید نمود وقتی نه ذهن یارای اندیشیدن دارد و نه دست توان قلم فرسودن؟ به راستی چه می‌توان کرد زمانی که روح خسته است و دل سوخته؟

شاید بهترین راه آن باشد که همراهی و همگامی‌ با کسی پیشه شود که با روحی لطیف و زیبا و قلمی ‌بس رسا و شیوا، مجال و توان آن یافت باصدایی رسا در جهان فریاد برآورد و ندا در دهد که: فاطمه فاطمه است.

آری هم‌کلام‌شدن با علی شریعتی که هوشمندانه فاطمه را شبیه هیچ‌کس ندید، به از آن است که نتوانی چیزی بگویی و بنویسی:

خواستم بگویم فاطمه دختر خدیجه بزرگ است. / دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم که فاطمه دختر محمد است./دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم فاطمه همسر علی است. / دیدم که فاطمه نیست

خواستم بگویم که فاطمه مادر حسین است./ باز دیدم که فاطمه نیست/ نه اینها همه هست و این همه فاطمه نیست./ فاطمه، فاطمه است.

امیر نعمتی لیمایی