گفتگو با فریبا متخصص, سرور سریال زمانه

فریبا متخصص, بازیگر نقش سرور در سریال «زمانه» , درباره مختصات این نقش و ویژگی های کار کردن با حسن فتحی توضیح می دهد

فریبا متخصص، بازیگر نقش سرور در سریال «زمانه» ، درباره مختصات این نقش و ویژگی‌های کار کردن با حسن فتحی به هفت صبح توضیح می‌دهد

یکی از نقش‌های به اصطلاح بد و لج درآر در سریال زمانه به کارگردانی حسن فتحی نقش «سرور» با بازی فریبا متخصص است. همسر و مادری که نیش زبان و تندی‌هایش با اطرافیان خیلی زود تاثیر خودش را بر داستان زمانه گذاشت. انگار وقتی همه چیز قرار است آرام شود «سرور» باید وارد قضیه شود و یک چالش جدید به وجود بیاورد.

شاید کمتر کسی این شخصیت سریال حسن فتحی را دوست داشته باشد و به نظر متخصص توانسته به اندازه‌ای خوب بازی کند که ‌این اتفاق برای «سرور» افتاده است. به همین بهانه به سراغ متخصص رفتیم تا کمی‌ بیشتر از مختصات این مادر و همسر متفاوت برای‌مان بگوید.

به نظر شما مخاطب باید سرور را به عنوان یک مادر دوست داشته باشد؟

قاعدتا باید دوستش داشته باشند ولی چون خیلی آدم رک و رو راستی است ممکن است خیلی‌ها دوستش نداشته باشند. جالب اینجاست که ‌این آدم با همه تصوری که از سطحی بودنش ممکن است در ذهن مخاطب ایجاد شود ولی هر چه می‌گوید درست از آب در می‌آید و این وسط هیچ کس هم به حرف او گوش نمی‌کند!

فکر می‌کنید چرا یک عده نمی‌توانند این مادر را دوست داشته باشند؟

به خاطر این که نخود در دهانش خیس نمی‌خورد. هر چه به ذهنش برسد را می‌گوید. کلا سرور زن با سیاستی نیست. اگر از دامادش ناراحت می‌شود بدون سیاست‌ورزی ناراحتی و حسش را بیان می‌کند. همین مسئله باعث می‌شود بعضی رفتارهایش ناخوشایند جلوه کند.

این کمی‌ با لطافت مادران ایرانی که در ذهن مخاطب وجود دارد متفاوت است، یعنی مخاطب بیشتر مادر بهزاد یا ارغوان را به عنوان مادر می‌پذیرد، برخوردهای شما حتی با فرزندان‌تان هم نسبت به مادران معمول متفاوت و تا حدودی پرخاشگرانه است.

اگر به بک‌گراند زندگی این مادرهایی که شما می‌گویید نگاه کنید می‌بینید خیلی زندگی مرفهی نداشته‌اند، سختی‌های زیادی کشیده‌اند و خب وقتی خسته می‌شوند آرام‌تر هم می‌شوند و حتی یک‌سری باج هم به فرزندان‌شان می‌دهند‌ ولی امثال سرور در رفاه هستند و همه گونه امکاناتی در اختیارشان قرار داده شده، فرزندان‌شان هم به همین صورت، در هیچ چیزی برای آن‌ها کم و کسر گذاشته نشده، خب در این حالت اگر بخواهند اشتباه کنند تو دهنی هم می‌خورند.

خب مسئله همین جاست انگار مادرهایی مثل سرور درک کمتری از بچه‌ها و خواسته‌های آن‌ها دارند.

مادر، مادر است، سرور که از لحاظ عاطفه برای بچه‌ها کم نگذاشته، پدرشان هم از لحاظ امکانات رفاهی کاملا آنها را تامین کرده، پس آنها حق نافرمانی و ناشکری ندارند. سرور هم با علم به ‌این مسئله از آن‌ها متوقع است که درست تصمیم بگیرند و رفتار کنند. شاید شیوه مادری مثل سرور با مادرانی که در ذهن مخاطب وجود دارد فرق می‌کند و گرنه مختصات مادر بودن به صورت کامل در او وجود دارد. البته یک چیزی هم هست شاید برخورد حق به جانب سرور با خانواده بهزاد این تصور منفی را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند. چون حسام یک عمر است به آنها سرویس می‌دهد و سرور این وضعیت را دوست ندارد.

چرا؟ اگر حسام برای سرور در زندگی کم می‌گذاشت حرف‌تان قابل قبول بود ولی کمک کردن به خانواده برادرش که به زندگی سرور ضربه‌ای نمی‌زند.

سرور میلیاردر هم باشد فرقی نمی‌کند. خانواده بهزاد از مال زندگی او می‌خورند و این برایش آزار دهنده است. دوست ندارد شوهرش مستمر به فکر خانواده برادرش باشد. دوست دارد همه توجه و حواس شوهر و فرزندان معطوف خانواده خودشان باشد.

پس سرور زن ساده‌ای نیست؟

اتفاقا خیلی ساده است ولی از آن دسته زن‌هایی است که فقط به دنیای اطراف‌شان نگاه می‌کنند و نه بیشتر. ما در جامعه از این دست زن‌ها خیلی داریم. کسانی که فقط به فکر شستن و غذا پختن و تربیت بچه‌ها و رسیدگی به همسرشان هستند. به هیچ چیز دیگری هم فکر نمی‌کنند. چون امکانات مالی خوبی دارند باشگاه می‌روند، تفریح می‌کنند و خانواده و خانه‌اش را اداره می‌کند. دغدغه‌اش همین است و کاری ندارد که بیرون از دنیای خودش و خانواده‌اش چه اتفاقاتی می‌افتد.

چقدر سرور با مختصات شخصیتی‌اش به فریبا متخصص نزدیک است؟

سرور خیلی با من فاصله دارد. اصلا یکی از جذابیت‌های این نقش همین فاصله زیادی بود که من با نقشی که بازی می‌کنم، دارم. حقیقتا من اول سرور را اصلا دوست نداشتم چون تا به حال نقش مادرهایی را بازی کردم که آرام و صبور بوده‌اند و سرور دقیقا برعکس آنهاست. همان ابتدا هم که فیلمنامه را خواندم دیدم مادرهای دیگری هم در داستان وجود دارد و حتی از آقای فتحی خواستم که اگر می‌شود نقش مادر بهزاد یا مادر ارغوان را به من بدهند.

ولی آقای فتحی به من گفتند که قرار نیست همیشه یک جور نقش را بازی کنی. این نقش را درست بازی کن آن وقت نتیجه‌اش را می‌بینی. همیشه دوست دارم آدم‌هایی که نقش‌شان را بازی می‌کنم کمی‌ هم عمیق باشند اما الان به‌این نتیجه رسیدم که اتفاقا نقش آدم‌های سطحی را بازی کردن خیلی سخت‌تر است. انصافا نقش سرور به میزان زیادی مدیون راهنمایی‌های آقای فتحی است.

مرز خیلی باریکی است بین ساده و رک بودن با بدجنس بودن. در یکی از قسمت‌های میانی سریال ما می‌بینیم که وقتی خانواده بهزاد به دیدن حسام می‌آیند تا کدورت‌ها برطرف شود او مدام از اینکه برای دخترش بهار خواستگار پیدا شده حرف می‌زند. انگار می‌خواهد بهزاد را اصطلاحا بچزاند. به همین دلیل کمی‌ شک می‌کنیم که سرور آدم بدجنسی نباشد.

یک مواقعی آدم‌ها از قبل برنامه‌ریزی می‌کنند و با کلی حساب و کتاب کردن این حرف‌ها را می‌زنند تا طرف را آزار دهند ولی این حس سرور برنامه‌ریزی شده نیست، بیشتر یک حس غریزی است و شاید نسخه کمتر دیده شده یک حس مادرانه. مادر نگران آینده دخترش است و به نظرش بهزاد آدم مناسبی برای دخترش نیست به همین دلیل واکنش‌هایی که نشان می‌دهد یک نوع مراقبت کردن از افراد خانواده‌اش محسوب می‌شود.

ویژگی فضای کار با حسن فتحی چه تفاوتی با دیگر کارگردان‌هایی که تا به حال با آنها همکاری کرده‌اید، دارد؟

آقای فتحی برخلاف اینکه سن و سال زیادی هم ندارد ولی دقیقا شبیه یک پدر خانواده با عوامل گروهش برخورد می‌کند. همین باعث می‌شود که شما سخت‌ترین شرایط کاری را بتوانید تحمل کنید. دقیقا به همین دلیل است که وقتی آقای فتحی از شما دعوت می‌کنند که در فیلم یا سریال‌شان بازی کنید دیگر فکر نمی‌کنید چه نقشی دارید، اندازه‌اش چقدر است یا هر چیز دیگر. چون می‌دانید حسن فتحی حتی برای بازیگری که قرار است یک سکانس در کارش بازی کند هم حساسیت و سخت گیری دارد و هیچ تفاوتی بین سیاهی لشگر و بازیگر نقش‌های اصلی‌اش وجود ندارد. نکته جالب دیگری که در کارهای آقای فتحی یک ویژگی خاص محسوب می‌شود این است که در سریالی مثل زمانه هیچ‌کس قهرمان نیست. هیچ‌کس سیاه و سفید نیست، همه خاکستری‌اند. همه به نوعی وزنه‌های داستان هستند و تاثیری که هر کدام بر سرنوشت دیگری می‌گذارد کاملا متفاوت است.

در نهایت به سرور حق می‌دهید؟

نه. همان گونه که گفتم این جنس شخصیت‌ها را دوست ندارم.

ولی خوب ازش دفاع می‌کنید.

خب باید به خوبی ازش دفاع کنم. چون اگر نتوانم از شخصیتی که بازی می‌کنم تمام و کمال دفاع کنم و برای هر کاری که می‌کند توجیه قابل قبولی بیاورم که نمی‌توانم درست آن را بازی کنم.