از لیلون خوش‌صحبت تا گیتی صاحب‌نظر

بهنوش بختیاری از آن دست بازیگرانی است که مثل بسیاری از هنرپیشه‌هایی که به خاطر گل کردن یکی از نقش‌هایشان بیشتر بازی‌هایشان شبیه به هم می‌شود، بیشتر در قالب یک دختر سبک‌سر، …

بهنوش بختیاری از آن دست بازیگرانی است که مثل بسیاری از هنرپیشه‌هایی که به خاطر گل کردن یکی از نقش‌هایشان بیشتر بازی‌هایشان شبیه به هم می‌شود، بیشتر در قالب یک دختر سبک‌سر، حراف و عموما ساده‌لوح ظاهر می‌شود، اما نکته جالب‌توجه در مورد این بازیگر این است که اتهام کلیشه‌بازی کردن درباره او آنقدرها صدق نمی‌کند.

بختیاری آنقدر در نقش‌هایش شیرین ظاهر می‌شود که کمتر کسی به این فکر می‌افتد او دارد تکراری بازی می‌کند. بختیاری یک ویژگی منحصر به‌فرد دارد، آن هم این که هنگام اجرای نقش‌هایش احساس می‌کنیم دارد از بازی در نقشش لذت می‌برد، برای همین بیننده هم، از تماشای بازی او لذت می‌برد.

بختیاری در نقش «لیلون» در شب‌های برره با آن بینی عمل‌کرده‌اش آنقدر در نقش‌اش جاافتاد که حتی برای مخاطب هم عجیب نبود چطور یک شخصیت با دماغ عمل‌کرده در قرن‌ها پیش زندگی می‌کند و ویژگی‌های ظاهری‌‌اش چقدر با بقیه هم‌ولایتی‌هایش تفاوت دارد.

این یکی از توانایی‌های شیرینی ذاتی بهنوش بختیاری است. او اما این روزها در سریال «خداحافظ بچه» یکی از نقش‌های متفاوتش را بازی می‌کند.

گیتی با بازی بختیاری، زنی است که در زندگی مشترکش دچار مشکل شده است و بیننده از همان سکانس‌های اول فهمید که دیگر قرار نیست به گریه‌ها و داد و فریادهای این زن بخندد.

او دوست لیلا است و همراه شوهرش تنها کسانی هستند که از راز بزرگ او یعنی دزدیدن بچه خبر دارند. بختیاری در «خداحافظ بچه» مثل نقش‌های قبلی‌اش با بیننده شوخی ندارد.

اتفاقا خیلی هم جدی است و گاهی هم خیلی جدی اظهارنظر می‌کند و برای شوهرش تعیین‌تکلیف می‌کند. او آرام است و خیلی حرف نمی‌زند و باید به خاطر انتخاب چنین نقش متفاوتی به او و البته به کارگردان «خداحافظ بچه» تبریک گفت.

چرا‌که گیتی نشان داد بختیاری می‌تواند شیرینی ذاتی‌اش را به نقش‌های جدی‌اش هم منتقل کند و بیننده را با خود همراه کند.

مهراوه فردوسی