آب و آینه

جهان شکفته به گلبانگ عاشقانه ماست
که شور عشق تو در پرده ترانه ماست
گل ار، به خنده برافروخت روی آتشناک
به باغ صبحدم، از گریه شبانه ماست
مگر خیال تو در خاطرم چراغ افروخت
که مهر …

جهان شکفته به گلبانگ عاشقانه ماست

که شور عشق تو در پرده ترانه ماست

گل ار، به خنده برافروخت روی آتشناک

به باغ صبحدم، از گریه شبانه ماست

مگر خیال تو در خاطرم چراغ افروخت

که مهر سرزده از آفتاب خانه ماست

مرا پیام تو درهر غزل برانگیزد

سکوت را نتوانم، سخن بهانه ماست

چو حلقه بر در این خانه چشم دوخته ایم

که برق لطف تو در دیده زمانه ماست

بیا که خیمه ز دریادلی به موج زدیم

چو قطره پهنه بی ساحلی کرانه ماست

به چشمه دل روشن، نشان ز خویش بجوی

که آب و آینه روشن ترین نشانه ماست

به فرش سبزه به آهستگی، نسیم گذشت

که نوبهار گل افشان در آستانه ماست

به تیغ صاعقه، جوشن شکاف دشمن باش

هنوز فتنه توفان، در آشیانه ماست

به شور «جذبه»٭ سخن ساز می کند «مشفق»

سرود عشق، غزل های جاودانه ماست

٭ منظور شادروان استاد محمود شاهرخی است.

استاد مشفق کاشانی