مظلومیت فلسطین سکوت ذلت بار

انتخاب خاک فلسطین برای تشکیل رژیم صهیونیستی تنها با هدف حل مسئله پراکندگی یهودیان صورت نگرفت بلکه غرب با این کار کوشید غده ای سرطانی را در پیکره جهان عرب قرار دهد تا بتواند با این کار منافع خود را بهتر در جهان عرب و اسلام تامین کند و اتحاد جهان عرب و اسلام را به خیال خود به شکست بکشاند.

حمایت غرب و به ویژه آمریکا از صهیونیست ها و نفوذ لابی صهیونیستی در آمریکا امروزه به حدی رسیده که یهود خود را قوم و ملتی برگزیده و تافته ای جدابافته از سایر ملت ها و اقوام به حساب می آورد و از به رسمیت شناختن حق حیات برای غیریهودی ها سرباز می زند.

امروزه صهیونیست ها لحظه ای از جنایت خود از ترور گرفته تا کشتار، بازداشت، تجاوز، تخریب منازل، زمین های کشاورزی، تاسیسات و حتی اماکن مقدس فلسطینیان دست نمی کشند و همچنان تحت حمایت غربی ها به تضییع حقوق این مردم مظلوم می پردازند.

۶۰سال از تشکیل حکومت غاصب اسرائیل می گذرد اما هنوز این رژیم به اشغالگری ها و تجاوزات خود ادامه می دهد و تنها گروه های مبارز فلسطینی و حزب الله لبنان هستند که توانسته اند تا حدودی جلو تجاوزگری های رژیم صهیونیستی را بگیرند. متاسفانه در مورد مسئله فلسطین رهبران عرب چندان حساسیتی از خود نشان نمی دهند و تصور می کنند که این مسئله تنها به فلسطینی ها مربوط می شود به همین دلیل توقع دارند که فلسطینی ها به تنهایی در برابر رژیم صهیونیستی و همپیمانانش ایستادگی کنند، در حالی که مسئله فلسطین یک مسئله عربی و اسلامی است که نباید مسئولیت آزادی آن را فقط متوجه فلسطینی ها دانست.

«از این رو فعالیت های سیاسی دیپلماتیک و تبلیغاتی در آینده برای حل مسئله فلسطین باید مبتنی بر اجرای دقیق قطعنامه های سازمان ملل متحد در زمینه قضیه فلسطین به ویژه قطعنامه ۱۸۱ و قطعنامه بازگشت فلسطینیان باشد و همزمان رسانه های گروهی جهان عرب و جهان اسلام و سایر گروه های دنیا به جهانیان بفهمانند که مسئله فلسطین تنها به فلسطینی ها اختصاص ندارد، بلکه به تمام کشورهای عربی و اسلامی مربوط است و جنگ آمریکا علیه به اصطلاح تروریسم درواقع علیه ملت های مسلمانی است که با اهداف استکباری آمریکا در منطقه مبارزه می کنند.

در همین رابطه اسماعیل هنیه نخست وزیر منتخب مردم فلسطین نیز معتقد است هرگونه کمک، راه نجات و مفری که برای مردم تحت محاصره غزه قرار است صورت گیرد باید از طریق کشورهای عربی باشد.

در واقع این کشورهای عربی هستند که باید برای شکستن حلقه محاصره غزه اقدام کنند.

فعالیت فعالان و هیئت های صلحی که برای ابراز همدردی و همبستگی با ملت فلسطین به نوار غزه می روند بسیار خوب و منطقی است و افکار عمومی جهانیان را به سوی این همه ظلم و ستمی که فلسطینی های غزه با آن مواجهند جلب می کند و از نظر تبلیغاتی یک گام موثر به حساب می آید اما راهکار اساسی نیست و مسئولیت سنگین حمایت از فلسطین به عهده کشورهای عرب و مسلمان منطقه است.

بر کسی پوشیده نیست که مردم غزه همچنان در فشار و تنگنای شدیدی قرار دارند و شمار قربانیان این منطقه از زمان آغاز محاصره ۲۴۵ نفر اعلام شده که به دلیل نبود خدمات درمانی و پزشکی فوت کرده اند.

یک سال و نیم محاصره غزه، وضعیت بسیار وخیم و بحرانی در این منطقه ایجاد کرده و فاجعه ای بزرگی در حال وقوع است که اگر سریع تر چاره ای برای آن اندیشیده نشود گریبانگیر تمام منطقه خواهد شد.

اما در این میان سکوت ذلت بار کشورهای عربی در مقابل جنایات صهیونیست ها اسف بارتر است.

۶۰سال اشغالگری و تجاوز و جنایت از سوی رژیمی که زیربار هیچ قطعنامه جهانی نرفته است و ناقض مسلم حقوق بشر در فلسطین بوده است هنوز هم نتوانسته سکوت کشورهای عرب منطقه را بشکند.

در واقع سازش و سکوت این کشورها نه تنها مشکل فلسطین را حل نکرده بلکه موجب جری شدن اسرائیل و فشار بیشتر بر مردم مظلوم فلسطین شده است. چرا که رژیم صهیونیستی با سوءاستفاده از مذاکرات سازش و شکاف هایی که در صف عربی ایجاد کرده حلقه محاصره را به ملت فلسطین تنگ تر کرده و به چپاول و اشغال سرزمین فلسطین سرعت بیشتری داده است.

ملت فلسطین امروز درگیر جنگی فراگیر شده و ساکنان غزه و کرانه باختری، حتی کسانی که در سرزمین های اشغالی زندگی می کنند از تجاوزات و ستم صهیونیست ها در امان نیستند و در معرض انواع و اقسام خشونت ها، تبعیض ها و تجاوزات غیرانسانی قرار دارند. این در حالی است که عرب ها به جای آنکه کاری برای برچیدن محاصره و تحریم اعمال شده علیه ملت فلسطین انجام دهند تنها خواسته های رژیم صهیونیستی را به اجرا گذارده و خود در راستای خدمت به اهداف این رژیم قرار می گیرند.

به همین دلیل است که هرگاه گروه های فلسطینی درصدد نزدیکی به یکدیگر و تحقق اهداف آشتی ملی بر می آیند وتوی عربی که همان وتوی آمریکایی، اسرائیلی است مطرح و همه تلاش ها نقش بر آب می شود.

در واقع کشورهای عربی نه تنها به حل مشکل فلسطین اقدام نمی کنند بلکه هر روز به شکاف میان فلسطینیان دامن می زنند. اعلام آتش بس هم راه چاره فلسطینیان نیست چرا که در بلندمدت به ضرر ملت فلسطین است و آنان را در رسیدن به اهدافشان باز می دارد.

آتش بسی که در سایه آن رژیم صهیونیستی همچنان به محاصره مردم مظلوم فلسطین می پردازد تنها به نفع اسرائیل است و بس زیرا این رژیم اشغالگر می خواهد حق مقاومت را از فلسطینیان با فشار گرسنگی و تحریم برباید و ملت فلسطین را وادار کند که مقاومت خود را با نان شب معاوضه کند.

گذرگاه های غزل در طول سال همیشه بسته هستند و تنها گاهی اوقات بازگشایی می شوند که این امر نمی تواند پاسخگوی بیش از ۱۵درصد از نیازهای ساکنان این منطقه باشد.

تبلیغات اسرائیل هم با هدف کاهش فشارهای بین المللی صورت می گیرد تا جهانیان گمان کنند که این رژیم با درخواست های جهانی مبنی بر در هم شکستن محاصره موافقت کرده است اما از سوی دیگر به تجاوز و اشغالگری ادامه می دهد، شهرک سازی می کند، اماکن مقدس را تخریب می کند و به دستگیری و ضرب و شتم فلسطینی ها می پردازد.

کشورهای عربی چشم خود را به این فجایع بسته اند و نمی خواهند به فلسطینیان کمک کنند در حالی که تمامی کشورهای غربی برای حمایت از رژیم صهیونیستی بسیج شده اند.

امروزه رژیم صهیونیستی با مجموعه ای از بحران های داخلی درگیر است و مبارزه علیه آن می تواند بیشترین ضربات را به آن وارد کند، صهیونیست ها خود نیز به این مسئله اذعان دارند و سایه زوال و شکست را بر بالای سرخود احساس می کنند.

به همین دلیل، اتحاد کشورهای عربی و هماهنگی و همکاری آنان می تواند بهترین راه برای مقابله با جنایات رژیم صهیونیستی و التیام درد و رنج ملت فلسطین باشد.

فریده شریفی