امروز با سعدی

ساعتی کز درم آن سرو روان باز آمد
راست گویی به تن مرده، روان باز آمد
بخت پیروز که با ما به خصومت می‌بود
بامداد از در من صلح کنان باز آمد
پیر بودم ز جفای فلک و جور زمان
باز پیرانه …

ساعتی کز درم آن سرو روان باز آمد

راست گویی به تن مرده، روان باز آمد

بخت پیروز که با ما به خصومت می‌بود

بامداد از در من صلح کنان باز آمد

پیر بودم ز جفای فلک و جور زمان

باز پیرانه سرم عشق جوان باز آمد

دوست باز آمد و دشمن به مصیبت بنشست

باد نوروز علی‌رغم خزان باز آمد

مژدگانی بده ای نفس که سختی به گذشت

دل گرانی مکن ای جسم، که جان باز آمد

باور از بخت ندارم که به صلح از درمن

آن بت سنگدل سخت کمان باز آمد

تا تو باز آمدی، ای مونس جان، از در غیب

هر که در سر هوسی داشت، از آن باز آمد

عشق روی تو حرام است مگر سعدی را

که به سودای تو از هر که جهان باز آمد

دوستان، عیب مگیرید و ملامت مکنید

کاین حدیثی است که از وی نتوان باز آمد