برگی از تاریخ (۱ فروردین)

● هجرت پیامبر اکرم از مکه به مدینه ولیله المبیت(۱ق)
مساله هجرت پیامبر از مکه به مدینه در جریان بیعت دوم عقبه تثبیت و تعیین شد. کفار قریش با آگاهی از این امر در صدد کشتن پیامبر برآمدند. …

هجرت پیامبر اکرم از مکه به مدینه ولیله المبیت(۱ق)

مساله هجرت پیامبر از مکه به مدینه در جریان بیعت دوم عقبه تثبیت و تعیین شد. کفار قریش با آگاهی از این امر در صدد کشتن پیامبر برآمدند. برای این کار پیشنهاد ابوجهل مورد موافقت سران قریش قرار گرفت که بر اساس آن از هر تیره قریش جوان دلیری برگزیده شود تا همه با هم شبانه به پیامبر حمله ور شوند و او را به قتل برسانند. خداوند پیامبر را از توطئه قریش آگاه کرد و فرمان هجرت ایشان را در همان شب صادر فرمود. پیامبر (ص) برای گمراه کردن کفار علی(ع) را در بستر خود قرار داد. این شب معروف به لیله المبیت شد و هجرت رسول اکرم (ص) مبدا تاریخ مسلمانان واقع گردید.

رحلت زینب بنت خزیمه همسر پیامبر (ص) در مدینه منوره(۴ق )

زینب بنت خزیمه پس از آن که شوهر اولش در احد به شهادت رسید به شرف ازدواح با حضرت محمد (ص) نایل شد و چند ماه پس از آن بدرود حیات گفت. این بانوی بزرگوار از کثرت ترحم و اطعام و صدقه برمساکین و فقرا به ام المساکین شهرت دارد.

قتل مسور بن مخزمه زهری از یاران امام علی(ع) (۶۲ق )

مسور بن مخزمه بن نوفل زهری از اصحاب رسول اکرم(ص) و امام علی(ع) و از فقهای عصر و اهل علم و دیانت زمان خود بود. وی بعد از معاویه با یزید بیعت نکرد و در مکه اقامت گزید. به هنگام خواندن نماز در حجر اسماعیل در حمله سپاه یزید به مکه بر اثر برخورد سنگ منجنیق کشته شد.

آغاز قیام توابین در کوفه به رهبری ابن صرد خزاعی علیه حکومت ظلم اموی(۶۵ق )

گروهی از مردم کوفه که از شهادت امام حسین(ع) سخت اندوهگین شده و از این که امام را یاری نکردند، پشیمان شدند، توبه نموده و خود را توابین نامیدند. اینان پس از این که بر مزار سیدالشهداء(ع) به عزاداری پرداختند به رهبری سلیمان بن صرد خزاعی از اصحاب رسول خدا(ص) و شانزده هزار نفر راهی کوفه شدند تا انتقام خون امام حسین(ع) را بگیرند. در نتیجه جنگی با لشکر شام روی داد که سلیمان کشته شد و سپاهش منهدم گردید.

شهادت امام حسن عسگری (ع) به قولی(۲۶۰ق )

وفات ابن منیر فقیه و مفسر و خطیب(۶۸۳ق )

احمدبن محمد بن منصور مشهور به ابن منیر از علما و ادبای قرن هفتم هجری بود. وی فقیه اصولی، مفسر، ادیب، نحوی، بیانی و از اساتید ابوحیان می باشد. وی در مصر تدریس می کرد و قاضی آن دیار بود. تفسیر قرآن، مناسبات تراجم البخاری و الانتصاف من صاحب الکشاف از تالیفات اوست. وی در ۶۳ سالگی بر اثر مسمومیت درگذشت.