۴ دروغ از ۴۰ هزار تا

سـفر روز پنجشنبه دکتر احمدی نژاد به قم قبل از انجام, حاشیه مهمی داشت که تحت الشعاع بخش هایی از سخنرانی او قرار گرفت این حاشیه مهم, عدم برنامه ریزی برای دیدار با مراجع و اکتفا به یک سخنرانی در جمع طلاب بود که برخی اخبار ماه های پیش را زنده نمود

سـفر روز پنجشنبه دکتر احمدی‌نژاد به قم قبل از انجام، حاشیه‌مهمی داشت که تحت الشعاع بخش‌هایی از سخنرانی او قرار گرفت. این حاشیه مهم، عدم برنامه‌ریزی برای دیدار با مراجع و اکتفا به یک سخنرانی در جمع طلاب بود که برخی اخبار ماه‌های پیش را زنده نمود.

چهار ماه پیش و پس از آن که تذکرات مراجع تقلید در خصوص اظهارات مشایی با بی‌اعتنایی مسئولان دولتی مواجه شد برخی منابع خبری اصولگرا از سردی روابط دولت با بیوت مراجع تقلید خبر دادند. همین سابقه ذهنی باعث شد که در آستانه سفر احمدی نژاد، برخی سایت‌های خبری »عدم دیدار او با مراجع تقلید در سفر به قم« را به عنوان تیتر برگزینند. رسانه‌های نزدیک به دولت هم به جای آنکه در مورد علت عدم دیدار با مراجع در سفر فعلی توضیح دهند اعلام کردند: »برنامه‌ریزی برای دیدار رئیس جمهور با مراجع تقلید در یک فرصت مناسب، در حال پیگیری است.« البته همزمان با این سفر یک عضو برجسته جامعه مدرسین حوزه علمیه قم- که تا چند ماه قبل سخنگویی این تشکل را به عهده داشت - باردیگر بر سردی روابط علما با دولت تاکید کرد. اما به هر حال قبل از آنکه پاسخی برای این سوالات پیدا شود اظهار نظر رئیس جمهور باعث شد حاشیه‌فوق‌الذکر فعلاً به فراموشی سپرده شود. احمدی‌نژاددر جمع گروهی از طلاب که برای تبلیغات دو ماهه محرم و صفر آماده عزیمت به اقصی نقاط کشور هستند اظهار داشت: »در طول سه سال گذشته، چهل هزار دروغ و تهمت علیه دولت روا داشته‌اند«‌.

اگرچه آمار ارائه شده توسط رئیس جمهور، کمی عجیب به نظر می‌رسد اما به هر حال رسانه‌ها موظفند در این خصوص روشنگری کنند. نگارنده در فرصت چند ساعته پس از سخنرانی رئیس جمهور، با مددگیری از حافظه و آرشیو روزنامه‌ها، حداقل۴ مورد را یافت که مسئولان دولتی به صراحت بر دروغ‌بودن آنها تاکید کرده‌اند. نخستین بار که رسانه‌ها توسط مسئولان دولت نهمبه دروغ پراکنی متهم شدند روز چهارم اردیبهشت ۸۵ بود. در آن روز هنگامی که احمدی نژاد با این پرسش مواجه شد که »برای تحقق شعار آوردن پول نفت بر سر سفره‌های مردم چه کرده‌اید؟« پاسخ داد: »من چنین شعاری نداده‌بودم. روزنامه شرق از قول من نوشت، من هم تکذیب نکردم.«‌‌

پس از این اظهارات ،رسانه‌های مختلف تصاویری از یک تراکت تبلیغاتی با تصویر احمدی‌نژاد را منتشر کردند که در دوره انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ در نقاط مختلف کشور توزیع شد و همین شعار بر روی آن خودنمایی می‌کرد. یک روزنامه ماجراجوی اصلاح‌طلب هم تصویری از صفحه اول روزنامه کیهان - تاریخ ۳۱ خرداد ۸۴ - را منتشر نمود تا ثابت کند اگر دروغی به رئیس جمهور نسبت داده شده باشد، این دروغ‌گویی ارتباطی با اصلاح‌طلبان و مخالفان دولت ندارد. کمتر از دو ماه بعد احمدی‌نژاد در جمع مردم همدان اظهار داشت: »برخی رسانه‌ها با تحریک و تولید اخبار دروغ، به دنبال دامن زدن به موج ‌گرانی غیرواقعی هستند«. قاعدتاً ده‌ها و صدها مورد از دروغ‌های ۴۰ هزارگانه، اخبار متعددی است که از تریبونهای گوناگون در خصوص گرانی ها منتشر شد و مسئولان دولتی آن را »دروغ« می‌پنداشتند. اما به هر حال امروز برای بسیاری از مردم - و حتی دولتمردان - تشخیص اینکه رسانه‌ها مرتکب دروغ پردازی شده‌بودند و یا مظلومانه مورد تهمت قرار گرفتند کار سختی نیست.

پس از مدتی هنگامی که مرکز پژوهش‌های مجلس و بعضی از اقتصاددانان اصولگرا، از تورم ۲۰ درصدی کشور خبر دادند و رسانه‌های اصلاح طلب آن را منعکس کردند رئیس جمهور در نیمه دوم اردیبهشت ۸۶ در یک سخنرانی و یک گفتگوی تلویزیونی اینگونه آمارها را خلاف واقع و دروغ نامید. در این مورد هم برای تشخیص اینکه »آیا مدعیان تورم۲۰ درصدی مرتکب دروغ گویی شدند یا آنکه به خاطر انعکاس یک هشدار دلسوزانه، اتهام دروغ‌گویی به آنها وارد شد؟« نیز زمان زیادی لازم نبود.

چهارمین اتهام دروغ‌گویی رسانه‌ها مربوط به اوایل سال جاری بود. در آن زمان برخلاف انتظار مسئولان دولتی، خبر برکناری وزیر اقتصاد زودتر از زمان مقرر به گوش بعضی از نامحرمان رسید و آنها هم که گویی دلشان برای »اتهام دروغ گویی « تنگ شده بود همین موضوع را از یار بسیار نزدیک رئیس جمهور سوال کردند. او نیز چنین خبری را دروغ‌۱۳ نامید. لابد انتشار همین دروغ ۱۳در رسانه‌های گوناگون هم تشکیل دهنده تعداد قابل توجهی از ۴۰ هزار دروغ علیه دولت بود. در این نوبت برای آشکار شدن اینکه آیا واقعاً رسانه‌ها مرتکب دروغ‌گویی علیه دولت شده‌اند یا نه، تنها چند ساعت وقت لازم بود! چهار سوژه فوق، نمونه‌هایی است که رسانه‌ها به صراحت ،متهم به دروغ گویی شدند و اکنون تکلیف آنها برای اکثریت قریب به اتفاق مردم آشکار است. اما نمونه‌های دیگری نیز هست که احتمالاً در لیست ۴۰ هزار گانه رئیس جمهور وجود دارد؛ در حالی که نه رسماً تکذیب شده و نه مسئولان دولتی حاضر به پذیرش رسمی آنها هستند.

زیان ۳۰۰ میلیاردی ناشی از عدم تغییر ساعت، ادعایی بود که توسط برخی نهادهای وابسته به مجلس و قوه قضائیه علیه دولت مطرح شد. مسئولان دولتی در پاسخ به این ادعاها، تنها به کلی گویی‌های مبهم اکتفا کردند، اما تاکنون مشخص نکرده‌اند که اگر این ادعاها دروغ بوده است، هزینه ناشی از بی اعتمادی مردم به دولت را چه کسی خواهد پرداخت و در صورت صحت این ادعاها چه کسانی پاسخ گوی ۶۰۰ میلیارد تومان زیان وارده به کشور در اثر اجرای یک تصمیم دولت طی دو سال - ۸۵ و ۸۶ - خواهند بود؟ مورد دیگر مرتبط با اظهارات وزیر برکنار شده اقتصاد در ابتدای سال جاری است، او در جلسه تودیع خود مسئولان عالی‌رتبه دولتی را مورد انتقاد قرار داد زیرا به ادعای او، براساس گزارش‌های بازرسی یک دامپزشک، تصمیمات اقتصادی می‌گرفته‌اند. این ادعا نیز تاکنون تکذیب نشده است تا مشخص شود وزیر معزول برای انتقام از دولت، مرتکب دروغ گویی شده است و از سوی دیگر به مردم هم گزارش نمی دهند کهبراساس توصیه‌های اقتصادی یک دامپزشک، چه تصمیماتی اتخاذ شده است؟

نمونه بعدی، مرتبط با یکی از معاونان رئیس جمهور است. این مقام عالیرتبه دولتی در تاریخ ششم شهریور ماه ۸۷ در گفتگو با خبرگزاری رسمی دولتی اظهار داشت: <نماینده‌ای از طرف کردان به دانشکده آکسفورد اعزام شد که چگونگی موضوع را بررسی کند که وی اقدام به استخدام وکیل کرد. وکیل انگلیسی از طریق مقامات قانونی به سایت اصلی آکسفورد مراجعه و همه اطلا‌عات مربوط به دکترای کردان را که در جلسه اخذ رای اعتماد توزیع شده بود از سایت استخراج و با مراجعه به مقامات قضایی - انگلیس - صحت مدارک را تایید و از طریق سفارت ایران برای آقای کردان فرستاد. من شخصا مدرک را ملا‌حظه کردم> خبرهای بعدی، نشان داد اصولا‌ً مدرکی در کار نبوده است تا این مقام عالی‌رتبه دولتی آن را دیده باشد! اما تاکنون مشخص نشده است که آیا خبرگزاری رسمی، مرتکب دروغ‌گویی برای تخریب چهره دولت شده یا آنکه خدای نخواسته آن مقام عالیرتبه ، دروغی گفته و مسئولا‌ن دولتی که مشغول شناسایی ۴۰ هزار دروغ ضد دولتی بوده‌اند فرصت نکرده‌اند این دروغ را پیگیری نمایند!

سوژه بعدی اظهارات چند روز قبل وزیر برکنار شده نفت است که یکی از دلا‌یل برکناری خود را مقاومت در برابر انتصاب کردان به عنوان قائم مقام وزیر نفت دانست. آیا این ادعا هم یکی از دروغ‌هایی است که برای تخریب دولت نهم، بر زبان یک مشاور رئیس جمهور جاری می شود؟ نمونه پراهمیت دیگر، ادعاهایی است که از دو سال قبل توسط بعضی مسئولان شهرداری تهران مطرح می‌شد و اخیراً توسط رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، به صورت دقیق مورد اشاره قرار گرفت. به ادعای این نمایند‌ه اصولگرای مجلس هشتم، تعلل سوال‌برانگیز دولت برای تخصیص اعتبارات مترو، موجب تحمیل حداقل ۵۲ میلیون یورو (حدود ۷۰ میلیارد تومان) زیان به کشور شده است. آیا این ادعا هم یک دروغ برای تخریب است یا آنکه مسئولا‌ن دولتی به خاطر رقابت‌های سیاسی، زیان ده‌ها میلیارد تومانی به مردم وارد کرده‌اند اما با آنها برخورد نشده است؟ آخرین نمونه، مربوط به چند آقازاده وابسته به عالی‌ترین مقامات دولت نهم است. چند روز قبل برخی سایت‌های خبری، لیستی از یک گروه ویژه حاجیان را منتشر کردند که نشان می‌داد فرزندان دو مقام عالیرتبه دولت نهم به صورت خارج از نوبت و در کاروانی ویژه به حج اعزام شده‌اند. نام چند مشاور عالی‌رتبه دولتی نیز در این خبر به چشم می‌خورد در حالی که این مشاوران، قبلا‌ً نیز توفیق تشرف به سفر حج را داشته‌اند و طبق ادعای مسئولا‌ن دولت نهم، قرار بود هیچ کس به سفر مکرر حج نرود. مسئولا‌ن دولت نهم باید به مردم بگویند این خبر نیز بخشی از دروغ‌های ۴۰ هزار‌گانه است یا این تخلف، با اغماض مهرورزانه رئیس جمهور مواجه شده است؟

تردیدی وجود ندارد که مهم‌ترین و شاید تنها دستاورد سفر اخیر رئیس جمهور به قم، انتقال اظهارات او به شهرها و روستاهای دور و نزدیک از طریق مبلّغانی است که احمدی نژاد در قم برای آنها سخنرانی کرد. ای کاش رئیس جمهور به جای ارائه آمار کلی از ۴۰ هزار دروغ پراکنی، به اظهار نظر در خصوص نمونه‌های فوق‌الذکر - که هر یک بارها در رسانه‌های گوناگون منتشر شده است - می پرداخت تا به صورت دقیق و با ذکر مصداق، دروغ‌گویی رسانه‌ها یا مظلومیت آنها به خاطر حق‌گویی و افشای <رازهای مگو> آشکار شود.