غزلی منتشر نشده از بیدل دهلوی

غزلی از نسخه متعلق به کتابخانه شخصی بیدل دهلوی، شاعر قرن یازدهم هجری کشف شده که وی به خط خود آن را در حاشیه نسخه نوشته است.
این نسخه از غزل های بیدل دهلوی را محمد وارث صدیقی، کاتب …

غزلی از نسخه متعلق به کتابخانه شخصی بیدل دهلوی، شاعر قرن یازدهم هجری کشف شده که وی به خط خود آن را در حاشیه نسخه نوشته است.

این نسخه از غزل های بیدل دهلوی را محمد وارث صدیقی، کاتب شخصی شاعر کتابت کرده است.

گر نیم نفس، از دل بدمست برآرم

شور خُمِ این هفت فلک، پست برآرم

دل، پرده ناموس سپندی ست وگرنه

آهی که ز خود نیز توان جست، برآرم

چون صبح، نفس گر دهدم شهپر توفیق

من هم سر از آن گرد که ننشست برآرم

گر شِکوه احباب در این پرده نباشد

با ناله ز خاطر گرهی هست، برآرم

دشواری وارستنم از دام محبت

دلوی ست که از چاه به یک دست برآرم

کو همت ترکی که ز تشویش علایق

خاری که به پا آبله ام بست برآرم

وقتی شوم آزاد که چون غیرت عنقا

بال و پر از آن بیضه که نشکست برآرم

زین بزم کسی محرم بی مایگی ام نیست

گر شرم، گریبان ندرد، دست برآرم

بیدل! گر از این بحر شوم قانع قسمت

ماهی به درآید همه گر شست برآرم