عقده گشایی كردیم

از همه ممنونیم به همه تبریك می گوییم و امیدواریم كه این صلابت بی چون و چرا در جام ملت های پیش رو هم تداوم پیدا كند و عقده های نهفته در دل این فوتبال و دوستدارانش را بیرون بریزد

● بعد از سال ها چشممان به «اول» بودن ایران روشن شد

مطمئناً كسی نمی تواند منكر قدرت و توان تیم ملی ایران در سطح آسیا شود. كسی نمی تواند مجموعه ای از بزرگان فوتبال آسیا را نام ببرد و اشاره ای به ایران نداشته باشد. فوتبال این سرزمین از گذشته تاكنون صاحب افتخارات و عناوینی است كه موید بزرگی و نامداری اش هم هست.نكته ای كه در این مقاله قصد پرداخت به آن را داریم، اشاره ای است به یك موضوع «روان ورزشی» با دستاویزقرار دادن پیروزی تیم ملی ایران مقابل كره جنوبی در بازی برگشت مسابقات مقدماتی جام ملت های آسیا.

بعد ازیك دوره آقایی فوتبال ایران درآسیا، چه دررده ملی وچه دررده باشگاهی، تیم های شرق آسیا و حتی كشورهای حوزه خلیج فارس با برنامه ریزی و توجه ویژه به فوتبالشان خیلی زود توانستند افتخارات ایران در سطح قاره را محدود و محدودتر نمایند. این رشد كمی و كیفی تا آنجا پیش رفت كه ما برای رویارویی با تیم هایی مثل ژاپن، كره جنوبی، در مقطعی كویت و امارات و البته عربستان دچار ترس و استرش می شدیم.

كم كم تیم های نامبرده تبدیل به رقبای جدی برای ما شدند كه دیگر به راحتی شكست را نمی پذیرفتند. اوضاع برای فوتبال ما از این هم بدتر شد. تیم های آسیایی توان قابل توجهی برای شكست دادن ما به دست آورده بودند. آنها قادر بودند ما را در مسابقات مختلف از مقدماتی جام جهانی گرفته تا جام ملت ها حذف كنند و به راحتی فوتبال كشورمان را زیر سایه قدرت فنی و مدیریتی خود نگه دارند.

بازی های مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ آمریكا، مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه (ما مقهور رقبای آسیایی شدیم و تنها با كسب نتیجه مساوی مقابل استرالیا به فرانسه رفتیم.) جام ملت های سال ۲۰۰۰ لبنان، مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ كره و ژاپن جام ملت های ۲۰۰۴ چین كه طی آن ژاپن و چین از ما در كسب مقام قهرمانی و نایب قهرمانی پیشی گرفتند و بالاخره همین بازی های مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان كه تیم ملی ایران با شكست در بازی برگشت مقابل ژاپن، بعد از این تیم به آلمان رسید.

(بازی های آسیایی به دلیل حضور تیم های امید رقبا مدنظر قرار نگرفته است.)این آمار نشان دهنده موضوع مهمی است. موضوعی با این مضمون كه رقبای آسیایی در سال های اخیر یا همواره ما را از رسیدن به هدف بازداشته اند، یا جلوتر از ما بر سكوی اول ایستاده اند. رسیدن به چنین جایگاهی هم یك شبه رخ نداده است. به همین دلیل مدتها بود كه تداوم داشت. بله، داشت و حالا دیگر ندارد.

كاری نداریم كه تیم ملی در بازی برگشت مقابل كره چگونه بازی كرد و آیا تاكتیك قابل دفاعی داشت یا نه. آنچه برای ما اهمیت دارد، این است كه تیم ملی ایران بالاخره توانست نوار ناكامی مقابل رقبای آسیایی را پاره كند و اول شود. بله اول شود. ما در گروه دوم مسابقات مقدماتی جام ملت های آسیا اول شدیم. كره جنوبی را شكست دادیم و اول شدیم تا این تیم دوم شود. باور كنید اتفاق مباركی برای فوتبال ایران افتاده است. اگر با دقت بیشتری و از زاویه روان كاوانه تری به این رویداد بنگریم، نتیجه می گیریم كه فوتبال ایران به نوعی در آسیا «عقده گشایی» كرده است. فوتبال ایران نشان داد كه می تواند با قدرت حرف اول را در آسیا بزند و بعد از مدتها «كج دار و مریز» پیش نرود.

از همه ممنونیم. به همه تبریك می گوییم و امیدواریم كه این صلابت بی چون و چرا در جام ملت های پیش رو هم تداوم پیدا كند و عقده های نهفته در دل این فوتبال و دوستدارانش را بیرون بریزد.