خروج شارون از صحنه قدرت

خروج اسرائیل از نوارغزه پس از ۳۸ سال اشغال آن به همراه پیروزی غافلگیر كننده حماس درانتخابات مجلس قانونگذاری فلسطین پارلمانی دو رویداد مهمی بود كه هر یك به نوبه خود تأثیر شگرفی در تغییر معادلات منطقه ای و جهانی داشت

بی گمان مهمترین تحول سال ۱۳۸۴ در مناطق فلسطینی، پیروزی جنبش مقاومت اسلامی فلسطین(حماس) در انتخابات پارلمانی ۲۵ ژانویه (۵ بهمن ) بود كه خرسندی ملتهای مسلمان و نومیدی حامیان اسرائیل را به دنبال داشت.خروج اسرائیل از نوارغزه پس از ۳۸ سال اشغال آن به همراه پیروزی غافلگیر كننده حماس درانتخابات مجلس قانونگذاری فلسطین (پارلمانی) دو رویداد مهمی بود كه هر یك به نوبه خود تأثیر شگرفی در تغییر معادلات منطقه ای و جهانی داشت.

خروج نظامیان اسرائیلی از باریكه غزه كه می توان از آن به عنوان نخستین موفقیت مقاومت فلسطین پس از سالها مبارزه تعبیر كرد همان اندازه مهم و تأثیر گذار بود كه می توانست سرنوشت مناقشه اعراب و اسرائیل را رقم بزند.

خروج ازغزه (۲۵ آگوست ۲۰۰۵) كه اسرائیل آن را در اقدامی یكجانبه، اجرا كرد، اگر چه برای افكار عمومی داخل اسرائیل و جهان به عنوان اقدامی صلح جویانه وهمچنین گرفتن مشروعیت مقاومت از دست فلسطینی ها معرفی شد، اما درحوزه معادلات منطقه ای و جهان مفهومی بسیار حیاتی ترو خطرناكتر داشت.

پیش از آغاز این عقب نشینی ها، كاندولیزا رایس وزیر خارجه آمریكا از برگزاری كنفرانسی بین المللی تحت عنوان «كنفرانس بین المللی عادی سازی روابط اسرائیل با اعراب» خبر داد.این كنفرانس می بایست درنیویورك و با حضور سران تمامی كشورهای عربی و شخصیتهای با نفوذ جهان به پاس اقدام صلح جویانه اسرائیل در عقب نشینی از غزه! برگزار می شد.

ازدیگرسو نشست وزیران دفاع چند كشورعربی نظیر تونس، مغرب، مصر، اردن وبا حضور وزیر جنگ اسرائیل (شائول موفاز) و با نظارت وزیران دفاع كشورهای عضو ناتو در بروكسل بلژیك، حكایت از اقدامی فراگیر جهت حل و فصل مناقشه اعراب و اسرائیل پس از خروج از غزه داشت.

این نشست كه بعدها به اعزام افسران عالیرتبه كشورهای عربی برای گذراندن دوره آموزشی تخصصی در تل آویو منجر شد، دومین برنامه طرح ریزی شده آمریكا و اسرائیل برای ورود به مرحله جدیدی از تحولات در منطقه خاورمیانه و حتی جهان بود،اما در آخرین اقدام و در واقع در اقدامی تكمیلی برای برنامه های هدفمند غرب جهت تثبیت اسرائیل، پس ازماهها تلاش پیگیر نمایندگان اروپایی و دیگر متحدان آمریكا در سازمان ملل، مجمع عمومی این نهاد بین المللی روز۲۷ ژانویه (هشت بهمن ماه) هرسال را روز یاد بود هولوكاست خواند !!

این سه اقدام همزمان وهمسو كه تحلیلگران ازآن به عنوان «سیاست تهاجمی و فراگیر» آمریكا جهت تثبیت اسرائیل یاد كردند با تغییر سیاست خارجی ایران پس از انتخابات تیر ماه سال ۸۴ در این كشور به نوعی به چالش واقعی كشیده شد.

اظهارات ضد صهیونیستی دكتر محمود احمدی نژاد در محافل مختلف در واقع تمام آنچه را كه غرب مد نظر داشت، به مخاطره برد.مواضع ایران، فعالان عادی سازی روابط اعراب با اسرائیل و تثبیت موجودیت این رژیم را نگران كرد.رسانه های گروهی غرب با پرداختن به مواضع دكتر احمدی نژاد، ایران را به عنوان عنصری مخالف صلح معرفی كردند كه با استفاده از واژه های «محو اسرئیل» و «انتقال آن به اروپا» قصد دارد با جهان مبارزه كند.

پرداختن به مواضع رئیس جمهوری ایران و اظهارات ضد صهیونیستی وی به طور یكجانبه در واقع حركتی بود كه می كوشید افكار عمومی جهان را علیه تهران بسیج كند.همچنین ایران را كشوری ضد صلح وامنیت جلوه دهد و این گونه القا می شد كه ایران نیت صلح جویانه اسرائیل را در خروج از غزه نادیده می گیرد.

این در حالی است كه مواضع جدید ایران واكنشی بود به برنامه هدفمند ی كه آمریكا قصد داشت با برگزاری كنفرانس بین المللی عادی سازی روابط اعراب با اسرائیل، پیش ببرد.براین اساس مواضع ایران به رغم تبلیغات رسانه های گروهی غرب واكنشی به برنامه ای بود كه آمریكا و غرب قصد داشت آن را در قالب پاداش به خروج اسرائیل از غزه اجرایی كند.

به رغم اینها، اما آمریكا بازهم قصد داشت تا دست كم برای بی اثر گذاشتن مواضع ایران در قالب اجلاس اضطراری سازمان كنفرانس اسلامی در مكه به نوعی از اسرائیل به علت خروجش ازغزه قدردانی كند به طوریكه این موضوع در دستور كاراجلاس یاد شده قرار گرفته بود؛ اما رئیس جمهوری ایران به این تلاش واشنگتن با سخنرانی در افتتاحیه اجلاس یاد شده در مورد« انتقال اسرائیل به اروپا به عنوان غرامت بدرفتاری مورد ادعای اروپا به اسرائیل» واكنش نشان داد.

غرب در مقابل كوشید، اظهارات ضد صهیونیستی رئیس جمهوری ایران را دركنار تلاش این كشور برای دستیابی به فناوری دانش هسته ای قرار دهد و اینگونه القا نماید كه تلاش ایران برای دستیابی به فناوری هسته ای در واقع تلاشی برای دستیابی به سلاح هسته ای جهت تقابل با غرب و در رأس آن اسرائیل است.

به این ترتیب هدف غرب برای هدایت افكارعمومی جهان تا حدودی محقق می شد.دراین راه ریزش باران اخبار و رویدادهای مختلف در منطقه نیز مزید برعلت شد تا اصل ماجرایی كه ایران به آن واكنش نشان داده بود همچنان در سایه خبری بماند.

با این وجود این پایان كار نبود.آمریكا و اسرائیل كه بر اساس پیش بینی خود در مورد اجرایی شدن طرح مورد نظر، با حضور حماس در انتخابات پارلمانی مخالفتی نكرده بودند، با پیروزی این جنبش- در فضای جدید منطقه و جهان پس ازمواضع ایران- روبرو شدند.حماس در رقابتی آزاد ۷۴ كرسی پارلمان جدید فلسطین را تصاحب كرد و مأمور تشكیل دولت شد.

اهمیت این پیروزی از آن روست كه حماس نیزاز سالها قبل در اصول خود نابودی اسرائیل را اولویت نخست خود قرار داده است. صرف نظر از آن پیروزی غافلگیر كننده حماس در واقع شكست «سیاست سازش» نیز محسوب می شد.سیاستی كه در واقع از سه دهه پیش با حمایت جنبش فتح و پشتیبانی مستقیم آمریكا به كار گرفته شده بود.پیروزی حماس اگر چه چالشهایی را نیز به همراه داشت، اما در واقع توانست در كنار مواضع ایران معادلات جدیدی را رقم بزند.

انتخابات پارلمانی فلسطین مفهوم دیگری نیز داشت.نتایج حاصله از صندوقهای رأی، گروهی را تأیید می كرد كه در طول به ویژه پنج سال اخیر (انتفاضه الاقصی) طلایه دار مبارزه با اسرائیل بود.این امر روحیه مقاومت را نه تنها در میان مردم فلسطین كه در میان مردم منطقه نیز تقویت كرد.این امر برنامه های آمریكا و اسرائیل را كه در صدد عادی سازی روابط كشورهای عربی با تل آویو هستند با پیچیدگی ها ی تازه ای روبرو خواهد كرد.

---