مقایسه ایرباس A ۳۵۰ با بوئینگ ۷۸۷ دریم لاینر

پس از معرفی مدل غول پیکر مشهور A ۳۸۰ ایرباس, دو شرکت بوئینگ و ایرباس از نظر در دست داشتن بازار هواپیما برای کلاس های مختلف, تقریباً به حد معادل هم دیگر رسیدند اما هنوز یک خلاء در محصولات ایرباس برای رویارویی با گونه جدیدی از هواپیماهای بوئینگ احساس می شد

● ایرباس A-۳۵۰، بوئینگ رویاپیمای ۷۸۷ را به چالش می طلبد

پس از معرفی مدل غول پیکر مشهور A-۳۸۰ ایرباس، دو شرکت بوئینگ و ایرباس از نظر در دست داشتن بازار هواپیما برای کلاس های مختلف، تقریباً به حد معادل هم دیگر رسیدند. اما هنوز یک خلاء در محصولات ایرباس برای رویارویی با گونه جدیدی از هواپیماهای بوئینگ احساس می شد.

که این فاصله، با معرفی هواپیمای ارتقاء یافته ایرباس A-۳۵۰ تا حدود زیادی بر طرف گردید. در مقاله ذیل، به بررسی توانایی های دو گونه جدید از هواپیماهای مسافربری، از دو قطب هواپیما سازی جهان و مقایسه نظری آنان می پردازیم.

پس از شکست طرح سونیک کروزر شرکت بوئینگ که هواپیمایی با قابلیت حمل و نقل مسافران با سرعت نزدیک صوت بود، کارشناسان بوئینگ، به درستی تشخیص دادند که بازار جهانی هواپیما، هم اکنون در دست هواپیماهای مسافربری ۲۰۰ تا ۳۰۰ نفره با برد متوسط و یا بلند می باشد. بر اساس همین ایده، شرکت بوئینگ دست به طراحی هواپیمایی جدید، با خصوصیاتی در حد تفکرات مهندسان اقتصاد نگر این شرکت زد که البته، الهام از هواپیماهای نسل گذشته بوئینگ، یعنی هواپیماهای سری ۷۵۷ و ۷۶۷، امری اجتناب ناپذیر بود.

سرانجام، دریم لاینر ۷E۷ و یا همان هواپیمای رویاپیمای بوئینگ، طرح نهایی طراحان این شرکت بود. این هواپیما، انقلابی در استفاده از مواد چند سازه ای یا کامپوزیتی می باشد، تا جایی که تفکر بر این است که بالغ بر ۶۰% کل سازه هواپیما بر پایه استفاده از چنین موادی وارد عرصه خواهد گشت. این مسئله، خود به معنای پیشی گرفتن از هواپیماهای ساخت ایرباس است که پنداشته می شد با کمتر از ۲۰% مواد کامپوزیت در بدنه آنان، تحولی در طراحی و تولید سازه های هوایی هستند. مواد چند سازه ای، علاوه بر سبک وزن بودن، از مقاومت بالقوه ای نسبت به مواد دیگر برخوردار هستند که با توجه به قیمت نسبتاً مناسب آنان، مصالحی غیر قابل چشم پوشی در ساخت ایرفریم های هوایی در آینده به شمار می آیند.

هواپیمای بوئینگ ۷۸۷، از قابلیت حمل ۲۰۰ تا ۳۰۰ مسافر، بسته به پیکربندی صندلی های آن در کلاس های مختلف تا مسافت حداکثر ۱۵.۰۰۰ کیلومتری برخوردار می باشد که با در نظر گرفتن طراحی موتورهای جدید و کاراتر آن از لحاظ مصرف سوخت، می توان این هواپیما را، مجموعه ای از پیشرفت های نوین در راستای مدرنیزاسیون اقتصادی و البته به کارگیری صحیح و به جای آنان محسوب کرد. اما هواپیمای تازه طراحی شده ایرباس A-۳۵۰ نیز در مقابل دریم لاینر، ظاهراً حرف هایی برای گفتن دارد. گرچه این هواپیمای پیشنهادی ایرباس همانند رقیبش یعنی بوئینگ ۷۸۷، یک هواپیمای کاملاً جدید نیست، اما می توان آن را یک نمونه ارتقا یافته به میزان ۸۰% از هواپیمای پر فروش ایرباس A-۳۳۰ به شمار آورد.

ایرباس دلیل این که یک هواپیمای کاملاً جدید را طراحی نکرده است، چنین بیان می کند که طراحی یک گونه کاملاً جدید، نیاز به افتتاح یک خط تولید تازه و البته امکانات دیگر و صد البته، آموزش خلبانان برای یک هواپیمای جدید دیگر است، در حالی که با ارتقای یک نمونه قبلی به میزان زیاد، می توان با استفاده از شبیه ساز ها و سیمولاتور ها، روش های درسی پیشین و تمام موارد مشابه دیگر، خلبانان اپراتور در این هواپیمای نوین را آموزش داد و از صرف ده ها میلیون دلار برای ارائه آموزش ها و وسایل آموزشی جدید جلوگیری نمود. با به کارگیری این روش، آموزش خلبانانی که قبلاً با هواپیمای نسل قبلی این هواپیما، مانند A-۳۳۰ پرواز می کرده اند، بسیار سهل تر و آسان تر خواهد بود و تقریباً حالتی شبیه به یک آموزش دوره ای مختصر برای آشنایی با بعضی سیستم های جدید خواهد بود.

هواپیمای ایرباس A-۳۵۰، به دلیل اینکه مستقیماً برای رقابت با بوئینگ ۷۸۷ طرح ریزی شده است، از مشخصات تقریباً یکسانی با رقیبش از جهات گوناگونی مانند برد، گنجایش و سرعت کروز یا گشت زنی برخوردار است. این تشابه به جایی رسیده است که قرار است هر دوی این نوع هواپیماها، از موتورهای مشابه نسل جدید GEnx ساخت جنرال الکتریک و یا موتورهای Trent ۱۰۰۰ ساخت رولزرویس برای تامین نیروی پیشرانش خود بهره جویند. ایرباس A-۳۵۰، از لحاظ به کاگیری مواد کامپوزتی، با میزانی معادل ۳۵%، به هیچ وجه قابل مقایسه با میزان ۶۰% در بوئینگ ۷۸۷ نیست. در ایرباس A-۳۵۰ بدنه ی هواپیما قرار است ابتداً از الیاژهای الومینیوم تقویت شده و آویزگاه های موتور تماماً از تیتانیوم ساخته شوند، در حالی که این رویه با فرآیند استفاده حداکثر از مواد کامپوزیتی در ۷۸۷ کاملاً مغایرت دارد.

اما مورد توجه ترین مسئله در مورد رقابت این دو هواپیمای جدید با یک دیگر، نخست مسئله تعداد سفارشات و دیگری سال ورود به خدمت و قیمت هر فروند از هواپیماها می باشد. تا این زمان، تعداد سفارشات برای بوئینگ ۷۸۷، به بیش از رقم ۲۵۲ فروند رسیده است، در حالی که این عدد برای A-۳۵۰، زیر ۱۶۰ فروند است و همین، اولین مرحله افت A-۳۵۰ می باشد.

مسئله دیگر، سال ورود به خدمت این هواپیماهاست که نقشی غیر قابل انکار در بازار آنها خواهد داشت. برنامه ریزی ها بر آن است که هواپیمای بوئینگ ۷۸۷، تا سال ۲۰۰۷ وارد خدمت شود در حالی که ایرباس، مدتی را معادل سه سال دیرتر از موعد بوئینگ، یعنی تا سال ۲۰۱۰، نیاز دارد.

آخرین وجه پر اهمیت مقایسه، قیمت تمام شده این هواپیماهاست که برای بوئینگ ۷۸۷ دریم لاینر رقمی حداکثر در حدود ۱۲۰ میلیون دلار در نظر گرفته شده است، اما هواپیمای ایرباس A-۳۵۰، دارای هزینه ای معادل ۱۵۰ میلیون دلار در مدل کوچک تر و ۱۷۰ میلیون دلار در مدل بزرگتر خواهد بود که این مسئله حساس، به گمان زیاد بازار رقابت خرید را به سمت بوئینگ خواهد کشاند. به هر روی و سخن، آینده ای که پیش روی ماست، سرانجام برنده این رقابت پایاپای را معلوم ساخته مشخص می نماید که موفقیت نهایی با کدام غول هواپیماسازی جهان خواهد بود.

نویسنده: آرمان