به فکر دیدن جزایر گالاپاگوس هستید

جزایر گالاپاگوس مشهورترین نماد توریسم اکوادور است مهم ترین جاذبه کشور برای گردشگران در فاصله ۱۰۰۰ کیلومتری از سرزمین اصلی اکوادور قرار دارد این جزایر اولین پارک ملی اکوادور ۱۹۵۹ و اولین مکان میراث طبیعی جهانی یونسکو هستند و به دلیل داشتن جانوران و گیاهان منحصر به فرد و بازدید چارلز داروین از این جزایر در سال ۱۸۳۵ مشهور هستند

جزایر گالاپاگوس مشهورترین نماد توریسم اکوادور است. مهم‌ترین جاذبه کشور برای گردشگران در فاصله ۱۰۰۰ کیلومتری از سرزمین اصلی اکوادور قرار دارد. این جزایر اولین پارک ملی اکوادور(۱۹۵۹) و اولین مکان میراث طبیعی جهانی یونسکو هستند و به دلیل داشتن جانوران و گیاهان منحصر به فرد و بازدید چارلز داروین از این جزایر در سال ۱۸۳۵ مشهور هستند.

امروزه این جزایر به یکی از مکان‌هایی تبدیل شده‌اند که دانشمندان، طبیعت‌شناسان، پژوهشگران، زیست‌شناسان و هزاران گردشگر عاشق طبیعت در سراسر جهان مشتاق دیدن آنها هستند. این مجمع الجزایر یک پارک ملی است و تحت قوانین و مقررات سختگیرانه‌ای قرار دارد که توسط سازمان خدمات پارک ملی گالاپاگوس تدوین شده‌اند. گردشگرانی که از جزایر دیدن می‌کنند باید مطابق مقررات عمل کنند و در صورت عدم رعایت آنها جریمه می‌شوند. بازدیدها تنها از طریق شناورهای رسمی و مجاز گردشگری یا با استفاده از هتل‌ها و دیگر تامین‌کنندگان مجاز خدمات زمینی صورت می‌گیرد. ۹۷درصد محدوده سرزمینی گالاپاگوس پارک ملی است که از مناطق طبیعی غیرمسکونی و دست‌نخورده تشکیل شده است؛ درحالی‌که ۳درصد باقی‌مانده برای سکونت انسان کنار گذاشته شده است تا به میراث مهاجرانی که در میانه قرن نوزدهم در مناطق مشخصی در تنها چهار جزیره اسکان پیدا کردند احترام گذاشته شود. همه محدوده ذخیره‌گاه دریایی که جزایر گالاپاگوس را احاطه کرده است (دومین ذخیره گاه دریایی بزرگ جهان و همچنین یک مکان میراث طبیعی جهان) نیز یک منطقه به شدت حفاظت شده است. در ادامه شما یک راهنمای مختصر در مورد راه‌های مختلفی که می‌توانید برای بازدید از این سرزمین عجایب انتخاب کنید خواهید دید.

● چگونه می‌توانید به آنجا برسید

تنها راه رسیدن به مجمع‌الجزایر از طریق آسمان است. روزانه چندین پرواز از کیتو و گوایاکویل به فرودگاه‌های محلی بالترا و سان کریستوبال وجود دارد، همچنین فرودگاه کوچکی در پوئرتو ویلامیل در جزیره ایزابلا وجود دارد که مختص پروازهای درون جزیره‌ای است. پرواز از گوایاکویل یک ساعت و نیم طول می‌کشد و شرکت‌های هواپیمایی بیشتر از هواپیماهای ایرباس یا بویینگ ۷۳۷ استفاده می‌کنند. هواپیماهای خصوصی تنها با مجوز رسمی مقامات هواپیمایی اکوادور و انجام فرایندهای رسمی مربوطه می‌توانند در فرودگاه‌های گالاپاگوس فرود بیایند، هیچگونه حمل و نقل دریایی مسافران بین گالاپاگوس و سرزمین اصلی اکوادور به‌صورت رسمی وجود ندارد. شناورهای خصوصی که می‌خواهند وارد آب‌های گالاپاگوس شوند، تنها می‌توانند وارد یکی از بنادر آن شوند و برای این کار باید مجوز رسمی که پیش از این به آن اشاره شد کسب کنند و مطابق با فرایندهای پیچیده و سختگیرانه‌ای که برقرار شده عمل کنند. مسافرانشان تنها می‌توانند با استفاده از قایق‌ها و خدمات مجاز محلی در جزایر و مناطق پارک ملی به گشت و گذار بپردازند.

● کشتی‌های تفریحی محلی

شاید محبوب‌ترین (و زمانبرترین) گزینه برای گشتن در جزایر استفاده از کشتی‌های گردشگری رسمی و دارای مجوز است که به‌طور منظم جزایر را می‌گردند. همه آنها ملزم به رعایت برنامه سفری هستند که توسط پارک ملی دقیقا تنظیم شده تا از تراکم جمعیت در یک مکان در زمانی معین جلوگیری شود. برنامه سفر این کشتی‌ها از چهار روز و سه شب تا هشت روز و هفت شب و در برخی موارد یازده روز و ده شب یا حتی پانزده روز و چهارده شب متغیر است. حداکثر ظرفیت مسافر این شناورها تا صد نفر در نظر گرفته شده است. در حال حاضر (ژوئن ۲۰۱۳) تنها پنج عدد کشتی تفریحی با ظرفیت بین ۱۰۰-۸۰ نفر مشغول به کار هستند. در رده بعدی کشتی‌هایی با ظرفیت متوسط هستند که بین ۵۰-۴۰ مسافر ظرفیت دارند و تنها سه عدد از این نوع فعالیت دارند. پس از اینها دسته بزرگی (حدود ۷۰فروند) از شناورهای کوچک‌تر هستند که ظرفیتی بین ۳۰-۱۰ مسافر را دارند. بازدیدکنندگان می‌توانند بر حسب سطح رفاه و هزینه بین گزینه‌های مختلف، از شناور‌های لوکس و اختصاصی تا استاندارد و توریستی و در اندازه‌های مختلف انتخاب کنند.

● تورهای زمینی

یکی از روش‌ها برای گشتن جزایر که به سرعت بر محبوبیت آن افزوده می‌شود تورهای زمینی است که بازدیدکنندگان در هتل‌های محلی (اینجا هم گزینه‌های متنوعی از انواع مجلل تا درجه دو وجود دارد) اقامت می‌کنند که در جزایر مسکونی واقع شده‌اند و از آنجا با شناورهای کوچک‌تر مخصوص سفرهای یک روزه، به دیدن جزایر مجاور می‌روند. در این روش مسافران زمان بیشتری در مناطق مسکونی می‌گذرانند و بیشتر از خدمات و امکانات آنها (هتل‌ها، رستوران‌ها، کافه‌ها و...) استفاده می‌کنند که در نتیجه منجر به تقویت اقتصاد جامعه محلی می‌گردد. این برنامه‌ها شامل کاوش گسترده جزایر انتخابی و فعالیت‌های برنامه‌ریزی شده یا انتخابی گوناگونی برای علایق خاص از قبیل پیاده‌روی، کوهپیمایی، دوچرخه‌سواری، اسب‌سواری یا دیدن پرندگان و همینطور فعالیت‌های آبی چون شنا، غواصی سطحی یا حتی غواصی اسکوبا است. همچنین برخی از بازدیدکنندگان اقامت چند روزه روی شناورهای تفریحی را با اقامت در خشکی و استفاده از برخی امکانات دیگر موجود در جزایر ترکیب می‌کنند.

● جزیره‌گردی

جزیره‌گردی گونه‌ای از برنامه‌های زمینی است. افراد از دو یا سه یا تمام چهار جزیره مسکونی بازدید و در هتل‌ها یا دیگر امکانات اقامتی (مانند اردوگاه) این جزایر اسکان پیدا می‌کنند. آنها زمان خود را به گشتن جزایر انتخابی به علاوه رفتن به گشت‌های روزانه جزایر اطراف سپری می‌کنند. برای جابه‌جایی بین جزیره‌ها از قایق‌های تندرو استفاده می‌شود.

● تورهای غواصی

برای آنهایی که به غواصی علاقه دارند، ناوگان کوچکی(فعلا سه تا چهار عدد) از شناورهایی با قابلیت اسکان وجود دارد که اختصاصا برای تورهای غواصی مجهز شده‌اند و مجوز دریافت کرده‌اند و بیشتر برنامه‌هایی اجرا می‌کنند که برای غواصان ماهر طراحی شده‌اند. این تورها را مربیان بسیار متخصص و رسمی غواصی و راهنمایان غواصی همراهی می‌کنند. تورهای اقامت زمینی نیز برنامه‌های مفصلی برای غواصی روزانه در مناطق و جزایر نزدیک ارائه می‌کنند، برخی از آنها برای افراد مبتدی و همچنین برای غواصان متوسط یا کم‌تجربه آماده شده‌اند. در همه موارد، گردشگرانی که تورهای غواصی را برمی‌گزینند باید گواهینامه غواصی و تاییدیه پزشکی به‌روز ارائه کنند. همه تورهای غواصی، تونیک، کمپرسور هوا، مربی، راهنما، قایق، خدمه و غذا را هنگام سفر تامین می‌کنند. اگرچه اکثر تجهیزات انفرادی را گردانندگان برنامه تامین می‌کنند، اما به مهمانان توصیه می‌شود تا تجهیزاتی که جنبه شخصی‌تری دارند، مانند ماسک، اسنورکل(لوله تنفسی)، باله شنا، عمق سنج و وسایل غوطه‌وری را همراه بیاورند.

مترجم: احسان طالبی