آنها می مانند یا می روند

پایان قرارداد ۹ بازیکن استقلال

استقلالی ها هنوز هم به انسجام تاکتیکی ایده آل نرسیده اند. بهترین بهانه برای رفع و رجوع این اتفاق، اشاره به ماجرایی است که در ابتدای فصل جاری، درست در فصل نقل و انتقالها فضای امروز استقلال را تحت الشعاع قرار داد.

جدایی تعداد شاخصی از بازیکنان استقلال که البته بیشتر آنها تا پای تمدید قرارداد پیش رفتند اما در نهایت با انگ وابستگی به تیم سابق حاکم بر استقلال دیگر جایی در این مجموعه نداشتند و توسط سرمربی وقت طرد شدند.

نمونه اش حسین کاظمی که غیبتش در خط میانی استقلال تا مدتها به چشم می آمد. محمود فکری هم نمونه بارز دیگری است که البته نبود او هم آشفتگی بی حد و حصری را در ساختار دفاعی استقلال منجر شد. میثم بائو هم با خود مدیر عامل کنار نیامد و مهدی رحتمی و سیاوش اکبرپور هم هر کدام راهشان را از استقلال جدا کردند.

در این میان معدود بازیکنانی بودند که نظر مساعد ناصر حجازی را برای تمدید قرارداد جلب کردند و در استقلال ماندنی شدند.

به این ترتیب اسکلت اصلی استقلال دستخوش تغییرات محسوسی شد که تا مدتها نمود عینی آن را می شد در ناهماهنگی مفرط در سایر خطوطی که چه بسا با از دست دادن یک بازیکن مشخص کاملاً دگرگون شده بود، مشاهده کرد. بهانه هم همین بود.

از رأس مدیریت گرفته تا مربیان، حضور بازیکنان جدید و تغییرات اساسی در جمع بازیکنان را دلیل ناکامیهای استقلال عنوان می کردند. شاید هم بیراه نرفته اند. به واقع این استدلال تا مقطعی می توانست قابل قبول باشد اما مشکل اینجا بود که استقلال در نهایت هم به انسجامی که باید، نرسید تا همچنان دوران آزمون و خطا را طی کند.

اما، اتفاقی که در فاصله مانده به پایان لیگ هفتم در شرف وقوع است، چیزی نیست که استقلالی ها تجربه اش نکرده باشند. پایان قرارداد ۹ بازیکن استقلال با اتمام فصل جاری همان گرفتاری را نصیب استقلال می کند که این فصل برای همه مشهود بود.

مربیانی آمدند و رفتند و در نهایت از پس جمع کردن تیمی که نفرات جدیدی را به خود می دید، برنیامدند. محصول همه این اتفاقات هم شد پله هشتمی که استقلال فعلاً روی آن نشسته است. به این ترتیب استقلالی ها باید بابت تکرار مکررات برای فصل آینده دلواپس باشند.

فرهاد مجیدی این روزها به پایان قرارداد یک ساله اش با استقلال نزدیک می شود. مهدی امیرآبادی در آستانه پایان قرارداد تمدید شده ۲ ساله اش قرار گرفته، پیروز قربانی و امیرحسین صادقی که روزگاری همراه محمود فکری مستحکم ترین خط دفاعی لیگ ایران را ساخته بودند، به گواه قراردادشان پایان فصل بازیکن آزاد محسوب می شوند.

همین وضعیت برای علیرضا منصوریان، محسن یوسفی و علی علیزاده هم صدق پیدا می کند. دومین قرارداد یک ساله محمد نوازی با استقلال هم در پایان همین فصل تمام می شود و در نهایت هم خوشبختی استقلال جایی تهدید می شود که مجتبی جباری با اتمام لیگ هفتم در جمع آنهایی قرار می گیرد که قراردادشان به پایان رسیده و البته مشتریان بی شماری پای آنها ایستاده اند و انتظار این لحظه را می کشند.

بنابراین آنچه قابل پیش بینی است، نظیر همان اتفاقی است که استقلال را در لیگ هفتم به یک ناکام مطلق تبدیل کرد. اسکلت تیمی که آرام آرام می رفت تا شمایل طبیعی خود را پیدا کند، دوباره در مسیر تغییر و تحولات اساسی قرار می گیرد. خروج قدیمی ها و ورود نفرات جدید می تواند سرنوشت تکراری را برای استقلال منجر شود.

اینجا البته بیشترین تقصیر متوجه مدیریت باشگاه می شود. اینکه مدیریت در جلب نظر مساعد بازیکنان برای تمدید قرارداد چه برنامه ای در پیش داشته باشد، یک طرف قضیه است و طرف دیگر نارضایتی اکثر استقلالی ها بابت شرایط حاکم بر این باشگاه است.

اینجاست که کمتر کسی زیر بار تمدید قرارداد می رود و مشکل آشنای لیگ هفتم در لیگ آینده هم استقلال را به دردسر می اندازد.

بیاناتی