چگونه می توان وضعیت سرکوب ایمنی را در طیور مشخص نمود؟

وضعیت سرکوب ایمنی ممکن است بر روند سلامت و نیز بازدهی گله موثر باشد. افزایش مرگ و میر، رشد ناهماهنگ و غیر یکنواخت، کاهش وزن، افزایش ضریب تبدیل غذایی، افزایش هزینه های درمانی …

وضعیت سرکوب ایمنی ممکن است بر روند سلامت و نیز بازدهی گله موثر باشد. افزایش مرگ و میر، رشد ناهماهنگ و غیر یکنواخت، کاهش وزن، افزایش ضریب تبدیل غذایی، افزایش هزینه های درمانی و نیز افزایش درصد لاشه های ضبطی در کشتارگاه ها از علایم وضعیت سرکوب بسیستم ایمنی در پرندگان می باشد.

در وضعیت سرکوب سیستم ایمنی ، پاسخ پرندگان به واکسیناسیون به صورت آهسته ، طولانی مدت و ناکافی بوده و استعداد ابتلا به عفونت های تنفسی همراه با عفونت های ثانویه ی باکتریایی بسیار بیشتر می باشد.

در حالت سرکوب سیستم ایمنی بدن کاهش اثرات درمانی داروها نیز قابل مشاهده است. و یا ممکن است عفونت های غیر معمول مانند درماتیت قانقاریابی، آنمی و یا هپاتیت ویروسی همراه با گنجیدگی داخل سلولی (IBH) اتفاق بیفتد. و بالاخره اینکه سرکوب سیستم ایمنی باعث کاهش تولید آنتی بادی در پاسخ به واکسیناسیون می شود.

نکته :

عوامل دیگری وجود دارند که بدون هیچ آسیب مستقیم به سیستم ایمنی، شبیه یک عامل کاهنده ی ایمنی به نظر می رسند؛ به طورمثال، بروز یک سروتیپ جدید ویروس برونشیت (به عنوان مثال یک سویه ی واریانت) می تواند موجب کاهش تاثیر واکسیناسیون شود و در پی آن ممکن است باعث افزایش بروز عفونت های ثانویه با E. coli گردد و ممکن است خساراتی ناشی از افزایش مقاومت های آنتی بیوتیکی حاصل از استفاده ی مکرر از آنتی بیوتیک ها مشاهده شود.

جهت بررسی و ارزیابی سیستم ایمنی باید عملکرد بافت های اصلی لنفاوی را به همراه نتایج بازدهی گله مورد سنجش قرار داد.

اساسا اندام ها و سلول هایی که می توانند مورد آسیب قرار گیرند عبارتند از:

بورس فابریسیوس

تیموس

طحال

مغز استخوان

مجموعه سلول های لنفاوی موجود در دیواره ی دستگاه گوارش،

نای و مری به عنوان مثال تانسیل های سکومی و پلاک های پایر و غدد هاردین و لنفوسیت های گردش خون .

در طی رشد جنینی ، سلول ها ی لنفوسیتی B و T از بورس تیموس به سیستم لنفوئیدی محیطی شامل طحال و مغز استخوان مهاجرت می کنند. این توده ها ی سلول های لنفوئیدی از زمان هچ شدن جوجه شروع به کلونیزه شدن می نماید.