دوشنبه, ۱ بهمن, ۱۴۰۳ / 20 January, 2025
مجله ویستا

بازگشت اگزما


بازگشت اگزما

پیگیری نحوه درمان مشکل پوستی آقای وفایی با حضور دکتر مجتبی امیری متخصص پوست دکتر محمدرضا خدایی روان پزشک

اگر به خاطر داشته باشید، مهمان میزگرد «سلامت» شماره ۴۲۹ آقای وفایی نام داشتند که به ادکلن حساسیت شدیدی پیدا کرده بودند. واکنش بدن ایشان در تماس با ادکلن به شکل التهاب پوستی (قرمزی پوست، توام با خارش و سوزش) بود...

دکتر مجتبی امیری طی توصیه‌های خود به ایشان تاکید کردند اگر تماس پوست با ادکلن دوباره تکرار شود، ممکن است حساسیت بعدی شدت بیشتری داشته باشد و متاسفانه یک اشتباه باعث شده حساسیت پوستی این آقا به‌صورت گسترده‌تر و شدیدتر بروز کند. این هفته، در «میزگرد زیبایی» به تحلیل بیماری پوستی آقای علیرضا وفایی می‌پردازیم با امید به اینکه راه‌حل قطعی برای درمانشان پیدا شود.

آقای وفایی که اگزمایش مدتی پس از درمان عود کرده، می‌گوید:

استرس بیماری‌ام را شعله‌ور می‌کند

▪ چه شد که بیماری‌تان با شدت بیشتری بازگشت؟

تقریبا ضایعه‌ها روبه بهبود بودند ولی یکی از دوستانم وقتی متوجه مشکل من شد، به شوخی مقداری ادکلن را از روی لباس در ناحیه شکم من اسپری کرد. با اینکه لباس به تن داشتم، حساسیت ایجاد شد و قرمزی و خارش شدیدی به وجود آمد.

▪ این ضایعه‌ها هم مانند قبلی‌ها بودند؟

این بار محوطه وسیعی از شکمم درگیر شد و خارش و سوزش آن بسیار آزاردهنده بود. نقاطی که با ادکلن در تماس نبود هم به آن اضافه شد. مثلا در مچ دست‌هایم التهاب آنقدر شدید بود که حتی به نواحی بین بند انگشتان سرایت کرد و این بار عفونت هم به آن اضافه شده بود.

▪ به پزشک مراجعه کردید؟

بله، چند دارو همرا با پماد تجویز شد که آنها را مصرف کردم. علایم خیلی زود فروکش کردند. تقریبا یک ماه درمان دارویی را ادامه دادم ولی با قطع دارو، مجددا ضایعه‌ها برگشت.

▪ این بار هم شدید هستند؟

قرمزی و خارش به شدت قبل نیست اما هر روز نقاط ریز و درشت دیگری در مناطق مختلف بدنم مانند کشاله ران و روی پاها و... به وجود می‌آید. یک بار هم یک کرم مرطوب‌کننده روی انگشتانم زدم و خیلی زود بهبود پیدا کردم. در حال حاضر به نواحی دیگر بدنم نیز این کرم را می‌زنم گرچه ضایعات کاملا از بین نرفته‌، ولی خیلی کمتر از قبل شده‌اند. البته باید بگویم طی این مدت متوجه شده‌ام که با استرس و فشارهای کاری و روزمره، بیماری‌ام شدت پیدا می‌کند و وجود ضایعه‌های جدید نیز باعث تشویش من می‌شود.

● نگاه متخصص پوست

دکتر مجتبی امیری

عضو هیات علمی

دانشگاه علوم پزشکی بقیه‌ا...

درمان بیماری را

نیمه‌تمام نگذارید

آلرژی ایجاد شده در حافظه سلول‌ها بدن باقی می‌ماند و به محض اینکه پوست با مقدار هرچند جزیی از ماده حساسیت‌زا تماس پیدا کند، واکنش به شکل دیگر و شدیدتر از اول بروز می‌کند.

حتی ممکن است دیگر نتوان این نوع از واکنش پوستی را راحت کنترل کرد. آقای وفایی نیز اشاره کرده‌اند مقداری از ادکلن بعد از بهبود به شکم ایشان اسپری شده و واکنش شدیدتری به‌وجود آمده است. آقای وفایی می‌گویند درمان موثر بوده و همه علایم از بین رفته اما با قطع دارو، دوباره برگشته‌اند. درمان نباید به سرعت قطع شود. در چنین بیمارانی درمان نگهدارنده لازم است و تجویز دارو را آنقدر ادامه می‌دهیم تا شدت التهاب را کمتر و تحمل بیماری را برای فرد راحت‌تر کند. به این وسیله برای بدن زمان کافی ایجاد می‌شود تا بتواند واکنش مناسبی نشان دهد. همه افرادی که به این نوع بیماری پوستی مبتلا هستند، خودشان می‌توانند عامل را شناسایی کنند همان‌طور که آقای وفایی هم به رابطه عوامل استرس‌زا و شدت یافتن بیماری‌شان با آنها اشاره کرده‌اند. البته ممکن است عوامل حساسیت‌زا و محرک دیگری در غذا یا محیط کارشان هم وجود داشته باشد که معمولا با گذشت زمان بیمار به آن پی می‌برد. درمان درماتیت آلرژیک به زمان نیاز دارد زیرا بدن به مرور یاد می‌گیرد که چگونه بیماری را کنترل کند.

از آنجا که دست‌ها بیشتر در تماس با آلودگی قرار می‌گیرند، وقتی بیمار مدام در حال خاراندن ضایعه روی آنها باشد، ممکن است پوست کنده شود و میکروب‌ها، به‌خصوص قارچ‌ها، وارد منافذ پوست شوند و عفونت به وجود آید. نقاط ملتهب، خشک هستند و کرم‌های مرطوب‌کننده می‌توانند در کاهش خشکی و خارش کمک‌کننده باشند.

● نگاه روان‌پزشک

دکتر محمدرضا خدایی

عضو هیات علمی دانشگاه

علوم بهزیستی و توانبخشی

اطمینان‌بخشی

بخشی از درمان است

تغییرات ناگهانی و مخرب در ساختار بدن همیشه باعث اضطراب و استرس می‌شود. استرس به ۲ شکل مستقیم و غیرمستقیم روی بیمار تاثیر می‌گذارد. در نوع مستقیم، هورمون‌هایی ترشح می‌شود و فرد متعاقب آن درجاتی از ترس، تشویش و نگرانی را تجربه می‌کند، اما در نوع غیرمستقیم، بیمار علامت‌های دیگری را از خود نشان می‌دهد مثلا نسبت به بیماری‌اش بی‌توجه می‌شود و گاه درمان را رها می‌کند. طولانی شدن روند درمانی، احساس یأس و ناامیدی و اینکه دیگر بیماری قابل‌درمان نیست و مایوس شدن از ادامه درمان باعث بروز ضایعه‌های جدید پوستی می‌شود. این بیمار به اگزما یا درماتیت تماسی مبتلا هستند و این بیماری مانند خیلی از بیماری‌های دیگر علت دقیق و مشخصی‌ ندارد و به‌راحتی هم درمان نمی‌شود و فشار روانی زیادی به بیماران تحمیل می‌کند. گاه نیز دیده می‌شود فعالیت‌های بیمار و حضورش در اجتماع مختل می‌شود و مشکلات عصبی برای او پدید می‌آید. مشکلات عصبی هم می‌تواند باعث تشدید علامت‌های ناشی از بیماری شود. نکته مهم آن است که به این بیماران اطمینان دهیم بیماری‌شان خطرناک نیست و برای درمان لازم است با موضوع کنار بیایند و صبر و حوصله داشته باشند. آنها باید توصیه‌های پزشک معالج را جدی بگیرند و هریک را درست و با دقت اجرا کنند. آقای وفایی باید سعی کنند از وسواس بیش از اندازه و فکر کردن مدام به بیماری خودداری کنند و درمان را نیمه‌کاره نگذارند زیرا مصرف دقیق و منظم دارو باعث می‌شود خارش و التهاب کمتر شود و درگیری ذهنی‌شان نیز کاهش یابد. بیماری پوستی این آقا ساده ولی مزمن و مزاحم است و با این تفکر که روزی علایم کنترل خواهد شد، می‌توانند آرامش بیشتری به‌دست آورند. با استرس کمتر، درمان راحت‌تر خواهد شد.

پرنیان پناهی