از شر حسادت به خدا پناه بردن

یکی از ویژگی‌های ذاتی انسان، پیچیدگی وجودی اوست و از نمونه‌های این پیچیدگی نیز آن است که نیروهای خیر و شر یا به تعبیر عالمان اخلاق، جنود عقل و جهل، هر دو با هم در وجود او نهاده شده اند.

یکی از ویژگی‌های ذاتی انسان، پیچیدگی وجودی اوست و از نمونه‌های این پیچیدگی نیز آن است که نیروهای خیر و شر یا به تعبیر عالمان اخلاق، جنود عقل و جهل، هر دو با هم در وجود او نهاده شده اند. در این میان، اختیار با خود انسان است که با اراده خویش کدام راه را برگزیند: راه سعادت و سرافرازی یا راه نگون ساری و سرافکندگی.

خدادر قرآن شریف می‌فرماید: (شمس:۷ـ ۱۰) و سوگند به نفس و آن که آن را به نیکویی آفرید. سپس بدی‌ها و پرهیزکاری‌هایش را به او الهام کرده؛ که هرکس آن را پاک ساخت، به یقین رستگار شد و هر که آلوده‌اش کرد. بی‌گمان حسادت یا همان آرزوی از میان رفتن نعمت‌هایی که در دست دیگران است، از جمله نیروهای شر در وجود آدمی است که کسی را به آسانی از آن گریزی نیست. امام سجاد(ع)در نیایش هشتم صحیفه سجادیه، از سرکشی و چیرگی حسد، به خداوند پناه می‌برد و می‌گوید: « خدایا! من از غلبه و تسلط حسد، به تو پناه می‌جویم.»