پایتخت برده داری جنسی

بسیاری از سالن های عمومی سان فرانسیسكو كه مدتهاست به جزیی از فرهنگ سكس این شهر تبدیل شده اند, هم اكنون شكل تازه ای به خود گرفته و به فروشگاه بردگان جنسی بین المللی تبدیل شده اند

بسیاری از سالن‌های عمومی سان‌فرانسیسكو كه مدتهاست به جزیی از فرهنگ سكس این شهر تبدیل شده‌اند، هم‌اكنون شكل تازه‌ای به خود گرفته و به فروشگاه بردگان جنسی بین‌المللی تبدیل شده‌اند.

قاچاق جنسی كه زمانی محدود به شهرهای نامشهوری مانند بمبئی و بانكوك بود، هم‌اكنون به تجارتی هشت میلیارد دلاری تبدیل شده كه سانفرانسیسكو، جزو بزرگ‌ترین مراكز تجاری آن است.

تمایلات لیبرال‌مآبانه سانفرانسیسكویی‌ها به سكس، تاریخ گذشته این شهر مبنی بر دستگیری فاحشه‌ها به جای قوادان و حجم زیاد جمعیت مهاجران آن، این شهر را به یكی از مهم‌ترین شهرهای آمریكا برای قاچاقچیان بین‌المللی جنسی تبدیل كرده تا در این شهر تجارت خود را به صورت ناشناس انجام دهند.

به گفته «دونا هیوز»، كارشناس ملی قاچاق جنسی در دانشگاه «رودایكند»، «گاوین نیوسام»، شهردار سانفرانسیسكو می‌گوید: «من واقعا از این اوضاع احساس بیماری می‌كنم. دختران با زور به اینجا آورده می‌شوند، خانواده‌هایشان در كشور اصلی تهدید می‌شوند و خودشان هم هر شب مورد تجاوز قرار می‌گیرند».

تعداد قربانیان قاچاق و بردگی جنسی در آمریكا و جهان به این علت كه این تجارت، تجارتی زیرزمینی و مخفی است، مشخص نیست و آمار در این‌باره بسیار متفاوت است.

بیشترین آمار را وزارت امور خارجه آمریكا منتشر می‌نماید كه برآورد می‌كند سالانه حدود ششصد تا هشتصد هزار نفر برای كار اجباری و بردگی جنسی در جهان قاچاق می‌شوند كه ۸۰ درصد آنان زن و دختر هستند. بیشتر زنان قاچاق‌شده نیز در پایان به مراكز تجاری سكس می‌رسند.

وزارت امور خارجه بنا بر تحقیقات «سیا»، برآورد می‌كند كه هر ساله، حدود ۱۴۵۰۰ تا هفده هزار قربانی قاچاق انسان به آمریكا آورده می‌شوند. البته این گزارش مشخص نمی‌كند كه چه تعداد آنان قربانی قاچاق جنسی هستند. برخی گروه‌های فعال در این زمینه، تعداد قربانیان آمریكا را بسیار بیشتر می‌دانند، در حالی كه دیگران از دولت این كشور به خاطر اغراق در این مشكل انتقاد می‌كنند.

«جان میلر»، مدیر بخش كنترل و مبارزه با قاچاق انسان در وزارت خارجه آمریكا می‌گوید: «تعداد و آمار همیشه مشخص نیست، چراكه قربانیان در یك صف نمی‌ایستند تا دست خود را بالا ببرند و بگویند كه ما قربانی هستیم».

«سیا» روش‌های تحقیق خود را افشا نمی‌كند، اما آمارش مبتنی بر حدود ۱۵۰۰ منبع در جهان از جمله داده‌های سازمان‌های اجرای قانون، دولت، تحقیقات دانشگاهی، گزارش‌های بین‌المللی و مطالب روزنامه‌هاست.

زنان كه به هدف صنعت سكس قاچاق می‌شوند، عمدتا از مناطق جنوب شرق آسیا، اتحاد شوروی سابق و آمریكای جنوبی هستند كه با قول شغل‌های پردرآمدی نظیر مدل یا مهماندار به آمریكا آورده شده و تنها به فاحشه‌خانه‌ها، كلوپ‌ها و مكان‌های مخصوص این‌گونه كارها فروخته می‌شوند. آنان در آنجا مجبورند به خاطر پرداخت هزینه‌های سفرشان برای مالك جدیدشان كار كرده و دلار به دست آورند.

بازرسان فدرال می‌گویند: حتی آنهایی هم كه با هدف حضور در این كار به آمریكا می‌آیند، گمان نمی‌كنند كه سطح بردگی و بار كاری آنان این‌گونه باشد.

«بری تنگ» از مقامات مرتبط با وزارت امنیت داخلی كه در كره جنوبی كار می‌كند، می‌گوید: قاچاق انسان به یك تجارت چند میلیارد دلاری تبدیل شده و از نظر سود نیز در حال پشت سر گذاشتن قاچاق مواد مخدر و اسلحه است. یك شبكه بسیار سازمان‌یافته بین كره جنوبی و آمریكا وجود دارد كه استخدام‌كنندگان، دلالان، واسطه‌ها، رانندگان تاكسی‌ها و مادام‌ها حلقه‌های این زنجیره هستند».

به گفته كارشناسان، آمریكا جزو سه كشور اولی است كه به عنوان مقصد قاچاقچیان جنسی به شمار می‌رود. در آمریكا معمولا قاچاقچیان در كالیفرنیا، نیویورك، تگزاس و لاس‌وگاس بازار خود را دایر می‌كنند؛ دنیایی زیرزمینی كه البته قربانیان بردگی جنسی در گفت‌وگوهایی با «FBI» و در كالیفرنیا و كره جنوبی، تصویری از نحوه خرید و فروش زنان توسط قاچاقچیان بین‌المللی بین آسیا و سواحل غربی آمریكا را ارایه می‌دهند.

در خارج از مرزهای آمریكا، استخدام‌كننندگان و اربابان این بردگان معمولا زن هستند. آنان در كلوپ‌ها، بارها، كالج‌ها، استخر و رستوران‌ها قربانی خود را پیدا می‌كنند و با بررسی درخواست‌های كار در اینترنت و روزنامه‌ها، زنان جوان مناسب را شناسایی كرده، با پیشنهاد كارهای تقلبی همچون گارسون، مدل یا مهماندار در آمریكا، آنها را هدف قرار می‌دهند. آنان را با پرواز به «كاناوایا»ی مكزیك می‌برند و پیاده یا با ماشین آنان را به كالیفرنیا می‌رسانند. البته معمولا عبور از مرزها (هوایی، دریایی، زمینی)، با استفاده از پاسپورت‌های جعلی و ویزاهای دانشجویی یا توریستی تهیه شده توسط قاچاقچیان برای آنها راحت است، چراكه زنان در آن زمان نمی‌دانند فریب می‌خورند.

این زنان پس از كالیفرنیا به لوس‌آنجلس یا سانفرانسیسكو برده می‌شوند و در آنجا در خانه یا اتاقی زندانی شده و مجبور به ارایه خدمات به بیش از ده مرد در روز می‌شوند و تازه می‌فهمند چه بلایی بر سرشان آمده است. برخی اوقات نیز آنان مجبور به زندگی در یك فاحشه‌خانه می‌شوند كه معمولا با پنج یا شش همكار در یك اتاق زندگی می‌كنند.

اربابان معمولا مدارك آنها را توقیف می‌كنند تا زمانی كه بدهی‌هایشان را بپردازند؛ بدهی‌هایی كه از هزینه سفر آغاز شده و با اضافه شدن خوراك، پوشاك و اجاره هیچ‌گاه پایان نمی‌یابد. عده‌ای حتی آنها را به خاطر ناراضی بودن مشتری، دیر سر كار حاضر شدن، دعوا و ... جریمه نیز می‌كنند.

معمولا قربانیان در محل نگهداری تحت مراقبت‌های شدید بوده و با دوربین‌های مداربسته و درهای امنیتی حفاظت می‌شوند و تنها با رانندگانی كه محافظان آنها نیز به شمار می‌روند و آنان را به محل ملاقات بعدی می‌برند، اجازه بیرون رفتن دارند

هرچند مشخص نیست بازار سانفرانسیسكو از بردگان جنسی چقدر درآمد داشته باشد، مقامات فدرال برآورد می‌كنند كه تنها در تابستان از ده سالن آسیایی سانفرانسیسكو، حدود دو میلیون دلار درآمد به دست آمده است.

«تیم هتریخ» از مقامات پلیس سانفرانسیسكو می‌گوید: «تعداد سالن‌های آسیایی در دو سال گذشته، دو برابر شده و سود بالایی دارند».

بنا بر آمار، حدود نود سالن آسیایی در سانفرانسیسكو وجود دارد كه اگر به طور میانگین در هر سالن، هشت نفر كار كنند، حدود هفتصد برده جنسی آسیایی در سانفراسیسكو مشغول به كارند. تعداد بسیاری نیز غیرقانونی فعالیت می‌كنند.

اما قاچاقچیان جنسی كه به دام قانون می‌افتند، به ندرت به قاچاق انسان برای بردگی جنسی محكوم می‌شوند. این تنها یك بازی خسته‌كننده موش و گربه برای مقامات فدرال و مقامات قضائی است كه حدود یك سال را صرف تحت نظر قرار دادن یك شبكه می‌كنند و سپس هیچ كدام از زن‌ها حاضر به شهادت نمی‌شوند.

زن‌ها معمولا از قاچاقچیان خود بسیار بیشتر از پلیس می‌ترسند و دلایل منطقی نیز برای این كار دارند، چراكه آنانی كه شهادت داده‌اند، معمولا قربانی یك اسیدپاشی یا ناپدید شدن و یا خانواده‌هایشان در كشور خود دچار مشكلات زیادی شده‌اند.

منبع: سانفرانسیسکو گیت

برگردان: فراز شهلایی