نور نوروزین و امید فرج

باران و بهاران امسال با زمزمه طراوت از راه رسید و آبشار بشارت، مضمون غزل سبز ساقیان بهاری شد. این روزها شکوفه ها آیات حیات را تلاوت می کنند و نسیم سحر، سبزه های نو رسته را به سماع …

باران و بهاران امسال با زمزمه طراوت از راه رسید و آبشار بشارت، مضمون غزل سبز ساقیان بهاری شد. این روزها شکوفه ها آیات حیات را تلاوت می کنند و نسیم سحر، سبزه های نو رسته را به سماع و وجد می خواند.

پیاله گلها شراب هوشیاری به اهل راز تعارف می کنند و گیسوان طلایی خورشید بر شانه های ستبر زمین آویخته شده و گرمای مهر بر قنوت شاخه های طراوت می ریزد.

سلام بهاریان سبزینه دل بر بهار که اعجاز هماره هستی است.

بهار، عشوه عرش است برای ساکنان خاک.

قصیده رسای معرفت است برای مقیمان مدینه فطرت.

بهار، آیتی از حشر است و عبرتی برای دلبستگان خزان.

بهار، برگی از صحیفه بهشت است و شاخه ای از طوبای بهشتیان.

بهار، نافله ارض است و قیام سرو و رکوع یاس و قنوت لاله و سجود نرگس و تشهد شمشاد و سلام سپیدار.

بهار، احرام سبز عندلیب است و رمی ِ سرمای دی.

حماسه احساس است و هجوم سپاه سپیده.

پنجره دل به روی ملایمت صبای بهاران و نوید نوروز بگشاییم و همراز با هزاران به میهمانی رویش برویم.

چشمه عنایت یار، دوباره جوشیدن گرفت و میهمانان لطف دلدار، فزونی یافت.

تنفس مسیحایی صبح، بارانی از کرامت و عطری از عطا را به ارمغان آورد.

خوشه های خوشگوار رحمت ملکوت بر تاکهای بوستان زمینیان رویید.

چشم و چراغ خاکیان آمد و رونق راغ و بیداری باغ، فرا رسید.

ستاره های سبز آرزو به خاک، رجعت آغازیدند و زمین، آذین شد و سروش سماواتیان به گوش آمد.

با ورود آیین مقدس اسلام به ایران و پس از آنکه مردم میهن ما به تدریج به عقاید اسلامی ایمان آوردند، برخی از سنتهای قدیمی ایرانیان که با باورهای اسلامی تعارض و تضادی نداشت، همچنان به حیات خود ادامه داد. گرامیداشت نوروز، یکی از مهمترین سنن ایران باستان بود که در طول قرنها در ایران باقی ماند و ایرانیان به برپایی آن در آغاز هر سال شمسی پرداختند. می توان گفت که نوروز از همان آغاز دوره اسلامی در ایران تبدیل به سنتی پذیرفتنی در فرهنگ ایران اسلامی گردید و ماندگار شد.

فروردین ماه برای ایرانیان، نماد شکوه و زیبایی و پیام آور مهربانی و امید و شادی و پیروزی است. گزینش نوروز، نخستین روز بهاری و نقطه اعتدال ربیعی، به راستی نشانه ای از ذوق، هوشیاری و خردمندی ایرانیان است. نوروز در تاریخ اجتماعی ما، در هنر و ادبیات ما، در ذهنیت و عینیت زندگی مردم ما، ملی ترین و مردمی ترین سنتهاست. جشن فروردین حتی پس از تغییر دین در ایران نیز معنا و مفهوم آیینی خود را از دست نداد و فقط پاره ای نمادهای کهن، جای خود را به نمادهای جدید داد.

هماهنگ شدن هر چه بیشتر آداب و رسوم جشنهای نوروز با فرهنگ اسلامی و جدا شدن آن از برخی ریشه های عقاید نادرست ایرانیان باستان، باعث گردید که ائمه هدی(ع) و بزرگان و پیشوایان دنیای اسلام هر چه بیشتر در تائید و حمایت از جشنهای نوروزی، ابراز نظر نمایند. حتی در برخی کتب آمده است که حضرت حجت بن الحسن (عج) در چنین روزی ظهور خواهد کرد. از امام صادق (ع) روایت شده که نوروز، روزی است که در آن قائم ما اهل بیت ظاهر می شود و خداوند، او را ظفر خواهد داد و هیچ نوروزی نمی آید مگر آنکه ما امید فرج داریم.

همگان واقفیم که بهار، دمیدن روح حیات است در کالبد طبیعت و فروردین، فصل جریان خون طراوت و نشاط است در رگ هستی. اکنون سال به پایان خود نزدیک می شود. شب به دنبال روز و روز به دنبال شب و این قصه که نامش قصه عمر است همچنان ادامه دارد. پس باید هوشیار باشیم که فصلها می آیند و می روند اما این عمر ماست که قابل بازگشت نمی باشد. بیایید از این تجدید بهار، درس تجدید حرکت و تلاش را آموخته و ارزش واقعی عمر را دریابیم. آغاز سال نو و ایام عید، فرصت مناسبی برای صله رحم و رسیدگی به وضع خویشان و بستگان است که این نیز یکی از نشانه های اخلاق و سنن مرضیه اسلامی و انسانی است. آمدن فصل بهار و آغاز نوروز و رنگ تازه طبیعت، این مسئولیت اغنیای جامعه را به آنان گوشزد می نماید که باید بخل نورزیده و از مال خویش در راه خدا به نیازمندان و محرومان کمک نمایند و حقوق فقرا را که خداوند به فضل خویش به آنان داده، ادا نمایند و با عمل خیر خود، بهار انسانیت را جلوه و شکوه بخشند، چرا که به قول امام راحلمان آن روز، عید داریم که مستمندان و مستضعفان ما به زندگی صحیح رفاهی و تربیت اسلامی و انسانی برسند.عید واقعی آن وقتی است که انسان رضای خدا را به دست آورد و درون خود را اصلاح کند.

با فرا رسیدن بهار و بیدار شدن زمین و گیاهان خفته، با نفس روح بخش الهی بر چشم و چراغ این ملت یعنی خانواده های معظم شهدا درود می فرستیم که با ایثار عزیزان خویش در راه اسلام اجازه ندادند سایه سیاه سلطه گران بر مقدرات این کشور افکنده شود. باید بدانیم که شهدای عزیز ما عزیزان خدا بوده اند و اکنون میهمان خدا هستند. ما ایمان و اعتلای خویش در همه شئون زندگی و کامیابیها و پیروزیهای سیاسی و علمی میهن مان را رهین خون گلرنگ شان می دانیم و ان شاء الله پیروزیها و توفیقات آتی و روز افزون نیز به برکت ایثار شاهدان خدایی، نصیب ایران عزیز خواهد شد.با امید آنکه خداوند، توفیق آنچه انجام آن موجب خشنودی و رضای اوست به ما عطا نماید، ان شاء الله سال نوین خورشیدی بر همه ساکنان حصن ایمان و ایثار، مبارک و مسعود باشد.

سید مسعود علوی