آیا شادی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های دسته‌جمعی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ در جامعه ایران وجود دارد؟

برای رسیدن به بهانه های شادی به سراغ مردم کوچه و خیابان رفتیم و از آنها درباره شادی پرسیدیم...

برای رسیدن به بهانه های شادی به سراغ مردم کوچه و خیابان رفتیم و از آنها درباره شادی پرسیدیم.

شادی ما به فوتبال وابسته است

چشم‌های پسرک لاغر و جوان با شنیدن نام فوتبال برق می‌زند. خودش اعتراف می‌کند از آن تیفوسی‌های فوتبال است. به شوخی می‌گوید:« از همان وقتی که هنوز به دنیا نیامده بودم عاشق فوتبال بودم. رنگ قرمز و علی کریمی.» سروش ۱۷ ساله می‌داند عملکرد تیمشان جای دفاع کردن ندارد. وی این‌طور ادامه می‌دهد:«حالا پرسپولیس به کنار. تیم ملی درست و حسابی‌ای هم نداریم.» برای سروش و جوانان هم‌سن و سال او فوتبال یعنی همه چیز. یعنی شادی در کنار آدم‌هایی که می‌تواند خوشحالی‌اش را با آنها تقسیم می‌کند. یعنی یک شادی دسته جمعی بی‌هزینه یا حتی کم‌هزینه.

فقط همین فوتبال را داریم

علی، ۱۵ سال پیش یک نوجوان ۱۵ ساله بود اما امروز و با ۳۰ سال سن هنوز خاطره? روز ۱۶ آذر سال ۷۶ و ورود تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی را به خاطر دارد. مزه‌ای شیرین که انگار زیر زبانش مانده است و با یادآوری‌اش مثل همان روزها دچار هیجان می‌شود. «باور کنید من هیچ‌وقت طرفدار فوتبال نبوده‌ام اما به خاطر پدرم که یک طرفدار پر و پا قرص فوتبال است حداقل بی‌خبر از مسابقه‌های ملی نبودم. می‌خواهم بگویم حتی یکی مثل من هم که زیاد دور و بر فوتبال نبود چقدر آن روز و آن برد به دلش نشست و هنوز یادش مانده. تا خود صبح در خیابان‌ها بودیم.» اگر علی که به گواه خودش آنچنان طرفدار فوتبال نیست تا این حد از حال و هوای آن روزها تعریف می‌کند، شادمانی آقای نظرخواه ۴۵ ساله عجیب و غریب نیست. برای او خداداد عزیزی و حمید استیلی اسطوره‌هایی فراموش ناشدنی هستند. «آفرین بر غیرتشان. آفرین بر همتشان. کاری برای این ملت کردند که تا زنده هستم فراموش نمی‌کنم.» اما سال‌هاست که از آن روزها می‌گذرد و تیم ملی ایران نه‌تنها در آخرین دوره برگزاری جام جهانی جایی نداشت که حتی این روزها...

جشن‌های مذهبی را جدی بگیرید

جشن‌های عمومی و دسته‌جمعی فقط مختص به ورزش‌های قهرمانی نیست. مناسبت‌های سنتی ، مذهبی و ملی هم می‌توانند به روزهایی پر شور و نشاط برای مردم یک کشور تبدیل شوند. آقای مرادی، ۵۳ ساله و کارمند اعتقاد دارد آنها که باید به فکر باشند، در امر اهمیت دادن به اعیاد مذهبی کوتاهی کرده‌اند. «وقتی خودمان در حق خودمان این همه بی‌مسوولیت هستیم یعنی داریم با دست خودمان آب در آسیاب دشمن می‌ریزیم. به همین دلیل است که جوان هم از همه چیز زده می‌شود.» به اعتقاد او میلاد امامان فرصت مناسبی است که جشن‌های همگانی در فرهنگسراها، مساجد، محله‌ها و حتی خیابان‌ها برگزار شود.« روزهایی مثل ۲۲ بهمن یا عید فطر و قربان برای مردم ما که مسلمان و شیعه هستیم بهترین فرصت برای جشن‌هایی است که مسلما حلال هم هستند.» از آن طرف عده‌ای فکر می‌کنند مردم جامعه به فرهنگ و سنت‌های خود بی‌اعتنا شده‌اند. زری ۳۸ ساله و مادر ۳ فرزند و خانه‌دار می‌گوید: «بچه که بودم بهترین روزهایم وقت‌هایی بود که عید می‌آمد و همه خانواده دور هم جمع می‌شدند. وقتی ما ایرانی‌ها اینقدر به آداب نوروز وفادار مانده‌ایم چرا نباید بیشتر و بهتر برگزارش کنیم؟» زری معتقد است نوروز می‌تواند یکی از مناسبت‌هایی باشد که به بهانه آن جشن‌های خیابانی و کارناوال‌های شادی برگزار شود و علاوه بر آنکه مردم را از هر رنگ و قشری در کنار هم قرار دهد، شادمانی را برایشان به ارمغان آورد.

فروغ پژمان