روش جدید برقراری ارتباط با کودکان

اساس روش جدید برقراری ارتباط با کودکان را دو چیز تشکیل می‌دهد: احترام و مهارت.
این روش جدید مستلزم این است که:
۱) پیام‌ها نباید به حس احترام کودک لطمه‌ای وارد سازند همان‌گونه …

اساس روش جدید برقراری ارتباط با کودکان را دو چیز تشکیل می‌دهد: احترام و مهارت.

این روش جدید مستلزم این است که:

۱) پیام‌ها نباید به حس احترام کودک لطمه‌ای وارد سازند همان‌گونه که به حس احترام والدین نباید لطمه بزنند

۲) ابتدا بایستی تفاهمی متقابل بین والدین و کودک ایجاد شود و فقط پس از ایجاد این تفاهم است که پند و اندرز، راهنمائی و آموزش مطرح است. وقتی کودک در اوج احساسات شدید خود قرار دارد گوشش به کسی بدهکار نیست. او نمی‌تواند پند و اندرز یا سخنان تسلی‌بخش یا انتقاد سازنده را بپذیرد. او از ما می‌خواهد که درکش کنیم و آنچه را که در آن لحظه، به‌خصوص از درونش می‌گذرد، احساس نمائیم. علاوه بر این، او می‌خواهد بدون اینکه مجبور باشد تمام تجربیات درونی‌اش را برایمان بازگو کند، مورد درک ما واقع شود، در واقع این یک نوع بازی است که او در این بازی فقط اندکی از احساسش را برای ما آشکار می‌کند و محتاج آن است که باقی را خودمان حدس بزنیم.

وقتی کودک به ما می‌گوید: ”آقا معلم کتکم زد“، نباید از او بخواهیم که جزئیات تنبیه را هم برای ما توصیف کند. و نیز نیازی نیست که بپرسیم ”چه‌کار کردی که کتک خوردی؟ حتماً کاری کرده بودی که معلم کتکت زد. بگو ببینم چه کار کردی؟“ حتی نباید بگوئیم: ”اوه، متأسفم.“ ما باید به کودکی که تنبیه شده است نشان بدهیم که می‌فهمیم متحمل چه درد و خجالتی شده است و به احساسات انتقام‌جویانه‌اش گوش می‌دهیم و همچین از تجربه‌های عاطفی خودمان استفاده می‌کنیم. ما می‌دانیم کودکی که در میان جمعی از هم‌سن و سالان خود خجل شده است، حالا چه احساسی دارد. بدین‌جهت، بایستی طوری حرف بزنیم که کودک بداند ما از دوران سختی که او گذرانده آگاه و باخبریم.

هر یک از جمله‌های زیر می‌تواند مفید واقع شود: ”حتماً وضع خیلی خجالت‌آوری بوده است.“

”این وضع حتماً تو را عصبانی کرده است.“ ”امروز روز بدی برایت بود.“ وقتی به کودک بگوئیم: ”این احساسی که داری خوب نیست.“ و یا او را متقاعد کنیم که او ”هیچ دلیلی برای احساس خود ندارد.“ نخواهیم توانست احساس ناراحتی شدید او را از میان ببریم.

ممنوع اعلام کردن بیان احساس ناراحتی شدید این احساس را از بین نمی‌برد، زمانی از شدت این احساس ناراحتی شدید کاسته می‌شود و زمانی آزاردهندگی‌اش را از دست می‌دهد که والدین این احساس کودکشان را با حس تفاهم و هم‌دردی بپذیرند و آن را انکار نکنند. نتیجه اینکه پاسخ‌های ما (اعم از گفتاری و احساس‌ها) می‌توانند تفاوتی آشکار و قطعی در محیط خانه‌مان به‌وجود آورند.