ایکس ـ ۲۰ بوئینگ

ایکس ـ ۲۰ بوئینگ یکی از طرح‌های بلندپروازانه نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا برای ساخت یک فضاپیمای نظامی بود تا بتوان از آن در امور مربوط به شناسایی، بمباران از فضا، نجات …

ایکس ـ ۲۰ بوئینگ یکی از طرح‌های بلندپروازانه نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا برای ساخت یک فضاپیمای نظامی بود تا بتوان از آن در امور مربوط به شناسایی، بمباران از فضا، نجات فضانوردان، تعمیرات فضایی و خرابکاری در ماهواره‌های دشمن بهره برد.

به نوعی می‌توان این طرح را پدر شاتل‌های فضایی دانست.ایکس ـ ۲۰ موسوم به دایناسور فضاپیمایی با سرنشین و بالدار بود که در اوج پروژه‌های هواپیماهای موشکی طراحی و نمونه‌سازی شد.

این فضاپیما می‌توانست سوار بر یک موشک قاره‌پیمای تیتان ـ ۳ راهی‌مدار زمین‌شده و پس از انجام ماموریتش دوباره وارد جو شده و مانند هواپیما روی زمین فرود آید، درست مثل شاتل‌های فضایی.

جنس بدنه و بال‌ها که در نوک آنها بالک‌های عمودی قرار داشت، از فلزات آبدیده‌ای بود که می‌توانست در برابر درجه حرارت‌های خیلی زیاد مقاومت کند و تلاش شده بود از فناوری عایق‌های فنا شونده استفاده نشود تا فضاپیما بسرعت بتواند عملیاتی شده و مجددا به فضا بازگردد.

ایکس ـ ۲۰ برای فرود چرخ نداشت، چون تصور می‌شد لاستیک چرخ‌ها در برابر دمای زیاد ناشی از فرود از بین رفته و ذوب شود. در عوض این فضاپیمای افسانه‌ای چرخ‌هایی فلزی داشت که از آلیاژی منعطف ساخته شده بودند.

ایده ساخت این فضاپیما را باید در اتاق‌های فکر آلمان نازی جستجو کرد، جایی که اویگن سانجر یک مهندس خلاق آلمانی ـ اتریشی تلاش داشت بمب‌های موتورداری بسازد که سوار بر موشک به فضا رفته و سپس در بازگشت به جو خود را هدایت کند تا هم مسافت بیشتری طی کند و هم دقیق‌تر به هدف بزند.

ایکس ـ ۲۰ با تمام موفقیت‌هایش گرفتار القاب شده بود و معلوم نبود آیا یک فضاپیمای تجربی است یا وسیله‌ای با قابلیت‌های اکتشاف فضایی یا یک سیستم بمباران هوایی ـ فضایی.

همین سردرگمی باعث شد در سال ۱۹۶۳ رابرت مک نامارا وزیر دفاع وقت این پروژه را لغو کند تا ایکس ـ ۲۰ هم به مجموعه ایکس‌های ناموفق تاریخ بپیوندد.

لغو پروژه در حالی صورت گرفت که حتی لیستی از فضانوردان احتمالی برای اولین پرواز فضایی این فضاپیما تهیه شده بود.

منبع : airspacemag