دستگیری دیجیتالی ممنوع ۲

دستكاری و تغییر عكس های دیجیتالی بسیار آسان تر و سریع تر شده است, اما تفاوت ظریفی میان بهبود یك عكس و تغییر و دستكاری در آن وجود دارد

همان اتفاقی كه در دنیای عكس دیجیتالی اتفاق افتاده در دنیای مطبوعات با ظهور پدیده وبلاگ نویسی هم رخ داده است. امروزه به خاطر دیجیتالی شدن دنیای ارتباطات ردیابی جعل دستكاری و قلب حقیقت بسیار دشوار شده است.لری گراس اعتقاد دارد كه برای حفظ اعتماد مردم به رسانه ها باید جریمه های سنگین تری برای متخلفان در نظر گرفته شود. اخراج والسكی با ۲۵ سال سابقه عكاسی مطبوعاتی یكی از نمونه های جریمه های سنگین است، یعنی روزنامه های معتبر برای حفظ اعتبار خود با كسی تعارف ندارند. ور رفتن، دستكاری كردن، خرابكاری، به هم ریختن، ساخت و پاخت كردن و زیرزیركی كار كردن جزیی از ذات انسان است و هرچه زمان می گذرد و فناوری ها پیشرفته تر می شوند این خصلت آدمی نیز دچار تحول و پیشرفت و ردیابی آن پیچیده می شود و اگر چاره ای اندیشیده نشود، عكس ارزش خود را به عنوان سند یا مدرك از دست خواهد داد.«هانی فرید» استاد علوم كامپیوتر در دانشكده دارتموث هانوور تلاش می كند تا عكس های دیجیتالی نیز ارزش خود را به عنوان سند یا مدرك از دست ندهند. او در حال طراحی و عرضه لگاریتم های خاصی است كه قادر است در ردیابی تغییرات در عكس های دیجیتالی به كار آید. او در مصاحبه با كریستین ساینس مانیتور می گوید: «ما خودمان را به جای یك جعل كننده می گذاریم و همان گام هایی را برمی داریم كه یك جاعل سند یا عكس برمی دارد. به عنوان مثال وقتی كه یك ویراستار عكس می خواهد دو عكس را كنار هم قرار دهد ناچار می شود برای طبیعی به نظر رسیدن عكس نهایی تغییراتی از قبیل ت غییر اندازه، چرخش عناصر آن و به طور كلی فرایندی به نامه resampling انجام دهد در آن صورت این گونه دستكاری ها مستلزم تغییراتی ویژه اند كه به لحاظ ریاضی و آمار قابل ردیابی و اندازه گیری هستند. با وجود این نمی توان ادعا كرد كه در این جنگ آخرین سلاح شناسایی شده دست كافی است كه جاعلان خارج از الگو یا فرم لگاریتمی شناخته شده دست به دستكاری بزنند. «فرید» جنگ میان جاعلان عكس های دیجیتالی و متخصصان ردیابی جعل را به جنگ میان ویروس سازان و نرم افزارهای ویروس یاب تشبیه كرده و می گوید از همین حالا برنده نهایی معلوم است. [منظور این است كه همیشه جاعلان یك گام جلوترند].جرارد ریچاردز رئیس بازنشسته واحد ویژه عكاسی اف بی آی آمریكا آب پاكی را روی دستمان ریخته و می گوید: «از زمان پیدایش عكاسی، هرگز وسیله ای پیدا نشده است كه بتوان توسط آن به اصل و ناب بودن [جعلی نبودن] عكس پی برد. به عبارت دیگر ممكن است جعل بودن یك عكس را بتوانید به اثبات برسانید اما اصل یا حقیقی بودن یك عكس را نمی توان به اثبات رساند. برای تشخیص قابل اعتماد بودن عكس تنها راه آن این است كه ببینیم عكاس آن قابل اعتماد است یا خیر.شاید حساسیت تشخیص واقعی و اصیل بودن یك عكس در اداره آگاهی و اف بی آی بیشتر از رسانه ها باشد. ریچاردز از خاطرات خودش در دوره ای كه در اداره پلیس مشغول بود صحبت می كند و می گوید تشخیص جعل یا حقیقی بودن یك عكس گاهی می تواند سرنوشت یك پرونده یا یك انسان را تغییر دهد. او به یكی از مهمترین و جنجالی ترین پرونده های زندگی اش یعنی پرونده سیمپسون اشاره كرده و می گوید گاهی با وجودی كه از جعلی بودن یك عكس اطمینان دارید به هیچ وجه وسیله ای برای اثبات ادعای خود ندارید، ممكن است در جریان جعل یك عكس باشید اما از عكس نهایی نتوانید اشكالی بگیرید كه ادعای شما را در جعلی بودن آن عكس به اثبات برساند. در دادگاه به مراتب دشوارتر است چون باید دلایل محكمه پسند ارائه كنید و ادعای خود را به اثبات برسانید.زمانی كه با افراد متخصص در زمینه عكاسی به ویژه عكاسی دیجیتالی طرف صحبت می شوید این احساس هولناك در شما قوت می گیرد كه عملاً هیچ عكسی را نمی توانید پیدا كنید كه به نوعی روی آن ویرایش صورت نگرفته باشد یا آن كه بی طرفی، بی غرضی، انصاف، واقع بینی و واقع نگری در آن حفظ شده باشد.ادوارد استیشن Edward Steichen عكاس بنام و بسیار برجسته، سال ها پیش از ظهور دنیای پیكسل ها [منظور عكس های دیجیتالی] به این حقیقت دست یافته بود كه «عكس و عكاسی از بنیان جعل یا قلب حقیقت است» چون در عمل عكسی كه دستكاری نشده باشد یا آن كه سلیقه عكاس نباشد _ جنبه شخصی نداشته باشد [ترجمه كلمه impersonal] _ وجود ندارد، چون در دنیا نمی توانید كسی را پیدا كنید كه در زندگی اش هیچ موضع یا دیدگاهی نداشته باشد.