پیروزی دیگری برای فلسطین

امروز یونسکو فردا مجمع عمومی یا حتی شاید شورای امنیت

عضویت کامل فلسطین در یونسکو با رأی قاطع، پیروزی دیگری بود که پس از تصمیم رهبران فلسطین جهت عضویت در سازمان ملل و همزمان جایگزینی راه حل های صلح آمیز مبتنی بر شطرنجی حساب شده به بار آورد. هنوز رأی گیری در شورای امنیت شروع نشده که فلسطینیان به بیش از نیمی از خواسته هایشان دست یافتند و همزمان جنگ طلبان را نیز منزوی ساختند. یونسکو تجارب بسیار موفقی با کشورهای مختلف در زمینه های گوناگون دارد و این تعاملات می بایست مورد توجه رهبران فلسطینیان قرار گیرد.

چون هر پذیرشی تنها هنگامی تأثیری واقعی در سرنوشت فلسطینیان خواهد گذاشت که از ظرفیت قانونی و حقوقی ایجاد شده به شکلی عملی برای تحولات و تعاملات بیشتر کمک گرفته شود و ظرفیت های فرهنگی و هویتی یونسکو در این راه بسیار زیاد است و فلسطینیان موقعی هویت یک کشور مستقل را به تن خواهند کرد که نخست خود باور کنند همچون همه کشورهایی که در همه زمینه هایی که ملل زنده و زاینده فعالیت می کنند، نقش آفرینی کنند.

این پذیرش عضویت فلسطین در یونسکو علاوه بر آن که در کسب هویت یک کشور مستقل بسیار تعیین کننده است، شانس فلسطینیان را برای عضویت کامل در سازمان ملل و هنگام رأی گیری شورای امنیت بالا می برد و باید انرژی مضاعفی به آنان بخشد جهت تداوم دیپلماسی بیشتر با کشورهای عضو شورای امنیت. رأی مثبت فرانسه برای عضویت فلسطین در یونسکو باعث غافلگیری اسرائیل شد و این نشان می دهد که فرانسه با وجود این که تحت فشار شدید از طرف آمریکا و اسرائیل قرار دارد، اما عملاً تمایل شدید به رأی مثبت به فلسطین دارد و باید علاوه بر فلسطینیان، رهبران ترک و سایر کشورهای عربی و اسلامی نیز رایزینی با فرانسه را جهت دادن رأی مثبت در شورای امنیت تشویق کنند. گویان نیز باید به وسیله مشوق های مالی عربستان جهت سرمایه گذاری از سوی ممتنع به سمت کشورهای مثبت تغییر نظر دهد.

ابومازن تمامی تلاش خود را نموده است، اما کشورهای عربی در این زمینه تاکنون کار قابل ملاحظه ای انجام نداده اند و ترکیه نیز از ظرفیت بیشتری برای متقاعد نمودن کشورهای اروپایی به رأی مثبت برخوردار است که باید تا تاریخ رأی گیری تداوم داشته باشد. عجیب است که رهبران کشورهای عربی و به خصوص کشورهای حاشیه خلیج فارس برای کمک هایی که به مثابه باج یا رشوه داده می شود، تمایل بسیار بالایی دارند و هزینه های خیلی زیادی را حاضرند بپردازند، اما تمایلی برای سرمایه گذاری های قانونی و تشویق کشورهای نیازمند جهت رأی مثبت برای عضویت فلسطین نشان نمی دهند و بسیار کمک کاری می کنند؛ کاری که نه غیرقانونی و نه غیراخلاقی است و سرمایه گذاری برخلاف رشوه برای هر دو کشور سرمایه گذار و سرمایه پذیر مفید است.

اتحادیه عرب و به ویژه کشورهای حاشیه خلیج فارس به جای توسل صرف به گفتارهایی در مقابل مواضع غرب و جانبداری یکجانبه اش از اسرائیل که بردی ندارد (این درست مثل این است که دریاچه ای جلوی شما باشد، آن را نادیده بگیرید و به جای آن شروع کنید به درگیری با طرف مقابل بر سر چند سطل آب!)، باید از کمک های مالی به مثابه یکی از اهرام های تعیین کننده جهت پیگیری خواسته ها و تصمیمات موردنظرش استفاده کنند و کمک های میلیونی آمریکا به یونسکو و کشورهای دیگر هرگز به میزانی نخواهد بود که کشورهای عربی می توانند جایگزین کمک های قطع شده آمریکا به یونسکو یا سایر نهادها و کشورها سازند. این روال اگر ادامه داشته باشد، سیاستمداران آمریکا به زودی می فهمند که دیگر از کمک های مالی و تهدید برای قطع کردن شان نمی توانند به مثابه اهرمی برای ایستادن در مقابل خواسته های اکثریت جامعه جهانی سوء استفاده کنند. آنان باید بفهمند که تنها زمانی اسرائیل از انزوا خارج خواهد شد که دولت اسرائیل و کشورهای غربی در راه تشکیل کشور مستقل فلسطینی مانع تراشی نکنند، و گرنه دیر یا زود کشور فلسطینی تشکیل می شود، اما بدون خروج اسرائیل از انزوا در خاورمیانه و جهان. انتخاب با آنهاست.

دکتر کاوه احمدی علی آبادی

عضو هیئت علمی دانشگاه آبردین با رتبه پروفسوری

عضو جامعه شناسان بدون مرز