فواید و چالش های مطالعات فرهنگی در ایران

برای پرداختن به این موضوع، بهتر است ابتدا اهداف این رشته بررسی شوند.
از نظر من هدف اصلی رشته مطالعات فرهنگی باید دو چیز باشد :
▪ اول هموار کردن راه برای دسترسی انسان‌ها (در همه‌ی …

برای پرداختن به این موضوع، بهتر است ابتدا اهداف این رشته بررسی شوند.

از نظر من هدف اصلی رشته مطالعات فرهنگی باید دو چیز باشد :

اول هموار کردن راه برای دسترسی انسان‌ها (در همه‌ی جهان) به آگاهی که این آگاهی شامل همه‌چیز می‌شود . البته نکته مهم اینجاست که به عقیده‌ی من در این مورد صرفاً وظیفه‌ اهالی این رشته هموار کردن راه‌های رسیدن به این آگاهی است و نه دادن نوع خاصی از آگاهی و آگاه کردن افراد نسبت به مرام و مسلکی مشخص. چون در مورد اینکه خیر و سعادت بشر در چیست بین صاحب‌نظران در دنیا اجماعی وجود ندارد و میزانی در این مورد مشخص نشده که بشود

بر مبنای آن نسخه‌ای برای سعادت بشر پیچید (که البته مسلماً از نظر هریک صاحب‌نظران میزانی وجود دارد ولی چون اجماعی روی آن نیست بهتر است در شرایط حاضر موضوع به صورت ذکر شده دنبال شود).

بنابراین در این مورد وظیفه محقق این رشته شناسایی موانع بر سر راه این آگاهی و انتقاد به جریان‌هایی است که باعث نیل به این آگاهی به صورت ناقص و جهت‌دار و ابزاری می‌شوند.

دوم جلوگیری از تحریف منابع این آگاهی که این منابع می‌تواند شامل هر چیزی مثل کتاب، مقاله یا سخنرانی یک فرد یا یک مسئله تاریخی باشد. و در این حیطه هم وظیفه منتقد این رشته نقد جریان‌های تحریف منابع تاریخی و منابع آگاهی می‌باشد.

درمورد کشور ما هم این دو مورد از نظر من همان اهدافی است که این رشته باید در پی تحقق آن‌ها باشد که در این صورت هم اعتقادات مردم (هرچه که باشد)‌صورتی انتخابی‌تر و آگاهانه‌تر و منطقی‌تر و قابل دفاع‌تر بخود خواهد گرفت و هم از رفتارهای هیجانی و افراطی و تصمیم‌گیری‌های شتابزده و رویکردهای پوپولیستی (البته در معنای منفی آن، چون به عقیده‌ی من پوپولیسم همیشه هم صورت منفی ندارد و باید موردی بررسی شود) جلوگیری می‌شود.

البته مسلماً در راه نیل به این اهداف در همه‌ی نقاط دنیا و هم کشور ما موانع زیادی وجود دارد که باید برطرف شوند. یکی از این راه‌ها ، قانع کردن خود متصدیان قدرت به این مسئله است که این جریان آزاد آگاهی ضررش به مراتب کمتر از مسدود شدن آن است و اگر نظام بتواند تبعات آن را هوشمندانه مدیریت کند (که یکی از این تبعات، شناسایی نقاط ضعفی است که درصورت برطرف شدن می‌تواند بر مطلوبیت خود نظام بیفزاید و ...) در درازمدت به نفعش تمام می‌شود و به نحوی به منزله‌ی سوپاپ اطمینانی هم برای جلوگیری از تغییرات شدید و ناگهانی و غیرقابل کنترل عمل خواهد کرد.

دومین راه سعی در کاستن از قدرت گروه‌های فشار سیاسی (از هر جریان و تفکری) است که این مهم، هم بواسطه مورد اول یعنی خود متصدیان قدرت و هم بواسطه مردم باید انجام شود که در این مورد سعی در رفع برخی نگرانی‌ها (البته صرفاً نگرانی‌های بی‌مورد) در مردم (درمورد اینکه این جریان آزاد آگاهی لزوماً تهدیدی برای ارزش‌های صحیح نخواهد بود) می‌تواند راه‌گشا باشد.

http://morour.persianblog.ir/۱۳۸۶/۷/

نویسنده: مریم بحرینی