کاهش وزن به کمک پسوریازیس می‎آید

اگر دور وبرتان بیمار مبتلا به پسوریازیس دیده باشید این بیماری را می شناسید و می دانید که چقدر می تواند برای بیمار آزار دهنده باشد.

اگر دور وبرتان بیمار مبتلا به پسوریازیس دیده باشید این بیماری را می شناسید و می دانید که چقدر می تواند برای بیمار آزار دهنده باشد. اما اگر هنوز این بیماری را نمی شناسید بهتر است بدانید پسوریازیس، صدفک یا داءالصَدَف نوعی بیماری التهابی پوستی مزمن و خودایمنی است. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن سیگنال‌های اشتباهی می‌فرستد. این سیگنال‌ها باعث افزایش سرعت چرخه رشد سلول‌های پوست می‌شود؛ یعنی افزایش بیش از حد سلول‌های پوستی و میزان ریختن آن‌ها. به همین علت سطح پوست در این نواحی در عرض پنج روز به جای هفته ها رشد کرده و پوسته ریزی پیدا می کند و ضایعات دردناک صدفی ایجاد می کند.

در کل پنج نوع پسوریازیس وجود دارد. شایع‌ترین آن پسوریازیس پلاک مانند است که با ناحیه‌هایی قرمز رنگ با پوششی نقره ای و سفید از سلول‌های مرده پوست مشخص می‌شود. پسوریازیس در هر نقطه‌ای از بدن مانند زانو، آرنج یا پوست ممکن است دیده شود. تا کنون برای این بیماری درمان قطعی شناخته نشده و بیماران باید با آن کنار بیایند و با دارو و توصیه های تغذیه ای و... آن را کنترل کنند. اما به تازگی محققان اعلام کرده اند کم کردن وزن و استفاده از غذاهای کم کالری می تواند علائم این بیماری را تا حد زیادی تسکین بدهد. محققان دانمارکی متوجه شده اند افراد چاقی که طی یک رژیم کم کالری توانسته اند وزنشان را حدود ۱۵ کیلو در ۱۶ هفته کم کنند، با این روش پیشرفت قابل توجهی در کیفیت زندگی خود داده اند. علاوه بر این سوزش و تحریک پوستی در این افراد کمتر شده و کمتر از ضایعات ناخوشایند خود احساس خجالت می کردند. این متخصصان معتقدند با این روش می توان به یک درمان چند وجهی در بیماران دست یافت. چون مشکل چاقی در این بیماران دردسرهای زیادی دارد زیرا چاقی هم مانند پسوریازیس عامل التهاب است و می تواند مشکل این بیماران را حادتر کند و ترمیم بافتی را در آنها به تعویق بیندازد. در ضمن چاقی باعث پین خوردگی در پوست و مالش و اصطکاک ان می شود که علائم بیماری را تشدید می کند.

در ضمن محققان می گویند چاقی هم می تواند سیتوکین هایی که عامل پسوریازیس هستند را در خون زیاد کند. لازم است بدانید سیتوکینها پروتئینهای کوچکی هستند که در بدن در تنظیم پاسخ ایمنی نقش دارند. با این حال متخصصان می گویند لازم است تحقیقات گسترده تری برای تایید این روش درمانی انجام شود.