من را یادتان می آید

یک صبح مطبوع یکشنبه, اینجا در ملبورن سازمان دهندگان اوپن استرالیا برای یک فردای بزرگ نقشه می کشند نام های بزرگ این رویداد «نواک ژوکوویچ» قهرمان دوره پیش , «رافائل نادال» و «راجر فدرر» آخرین جلسه تمرین پیش از افتتاحیه روز دوشنبه تنیس اوپن استرالیا ۲۰۰۹ را در ورزشگاه «راد لاورآرنا» پشت سر گذاشته اند و آنهایی که راهی به «لاور» نبرده اند نیز از آفتاب گرم کورت های مجاور لذت می برند

یک صبح مطبوع یکشنبه، اینجا در ملبورن سازمان‌دهندگان اوپن استرالیا برای یک فردای بزرگ نقشه می‌کشند. نام‌های بزرگ این رویداد «نواک ژوکوویچ» (قهرمان دوره پیش)، «رافائل نادال» و «راجر فدرر» آخرین جلسه تمرین پیش از افتتاحیه روز دوشنبه تنیس اوپن استرالیا ۲۰۰۹ را در ورزشگاه «راد لاورآرنا» پشت سر گذاشته‌اند و آنهایی که راهی به «لاور» نبرده‌اند نیز از آفتاب گرم کورت‌های مجاور لذت می‌برند.

آرامش فقط یک روز دیگر می‌پاید، اما فعلاً هنوز فرصت هست که درباره بازی‌های بزرگ پیش رو خیال‌پردازی کرد.

امروز صبح در مسیرم به سوی میز اختصاصی‌ام از کنار «اوراسن پرایس» گذشتم که درست در ورودی اصلی مرکز رسانه‌ای «رادلاور» و درست پشت در اتاق‌های قفل شده بازیکنان یعنی جایی که رستوران‌ها و پارک‌ها وجود دارند، نشسته بود. او و دخترانش کنار هم بودند. پرایس از آن اسطوره‌هایی است که حرف زدن با ایشان ارزشش را دارد.

این مادربزرگ چنین دیدگاهی نسبت به «سرنا ویلیامز» داشت: «او می‌تواند رو به راه باشد به شرطی که بتواند حرارت بازی‌اش را کنترل کند.» او طوری حرف می‌زد که یعنی «سرنا» با انگیزه است و این خبر خوبی برای دیگر رقبا نیست. دیگر خبر بد، مربوط به بخش مردان است؛ «راجر فدرر» با احساس تازگی و اعتماد به نفس می‌آید و امسال دیگر خودش را گول نمی‌زند.

سال گذشته در چنین مواقعی، فدرر سعی می‌کرد ما – و البته خودش را- مجاب کند که در سلامت کامل است در حالی که در آستانه تورنمنت از دو بیماری مختلف رنج می‌برد. اما او ناخوشی‌اش را به گردن مسمومیت غذایی انداخت. بازتاب این دروغ موقتاً او را امیدوار کرد ولی خیلی طول نکشید که او در نیمه راه دریافت باید یک گرنداسلم را فتح کند بدون آنکه در اوج باشد. ولی او دیروز طور دیگری صحبت می‌کرد: «فقط سعی می‌کنم در بالاترین سطح بازی کنم و اگر یک گام آرام بردارم این روش جواب نمی‌دهد».

البته او بلافاصله توضیح داد که منظورش از «گام آرام»، «شکست» بوده و بس: «این روش ۷۰ یا ۸۰ درصد مواقع جواب می‌دهد ولی نه در ۹۰ یا ۱۰۰درصد زمان‌ها».

بله، امسال فدرر ۱۰۰ درصدی است و مشتاق که یکی، دو نتیجه درخشان از خود برجای بگذارد. بدون تردید او دلش می‌خواهد مردم به یاد بیاورند که در تنیس زمین سخت چه سوابق بزرگی داشته است، به ویژه از ژانویه ۲۰۰۴ و با رکورد ۶۸ برد و تنها ۲ باخت که تازه در یکی از آن ۲ باخت هم او تا امتیاز آخر جنگید. و باز هم بدون تردید او دلش می‌خواهد در نیمه‌نهایی دوباره به «نواک ژوکوویچ» برخورد کند تا به صاحبنظران نشان دهد که «اندی مورای» سنجیده‌ترین پیش‌بینی برای قهرمانی نبوده است. اگرچه آنچه فدرر بیش از همه می‌خواهد اثبات حقانیت لکه‌دار شده‌اش است.

وقتی از او درباره میزان پیشرفتش برای این تورنمنت سوال شد به نکاتی اشاره کرد که برای ورزشی‌نویسانی مثل من گرانبها بود: «می‌دانم بسیاری از مردم همیشه می‌گویند یک نسل سرسخت با «مورای»، «ژوکوویچ»، «رافا» و سایرین روی دور آمده‌اند اما فکر نمی‌کنم اینها خیلی از زمانی که من روی دور آمدم قدرتمندتر باشند. آن زمان ما آغاسی، رادیک، هویت، سافین، فررو و نعلبندیان را به علاوه یک دوجین تنیسور عالی دیگر داشتیم.

همیشه این‌طور است که وقتی دو سال می‌گذرد دیگر هیچ‌کس به یاد نمی‌آورد دو سال پیش چه خبر بوده. به گمان من مدت زمانی طولانی است که رقابتی سطح بالا در تنیس وجود دارد. اینکه چهار بازیکن حقیقتاً بزرگ در کورس باشند فقط به الان مربوط نمی‌شود. آنها قبلاً هم بودند ولی با نام‌های متفاوت». خیلی از ما از این نسل (نادال، ژوکوویچ، مورای و همچنین ژو- ویلفردتسونگا، خوان مارتین دل پورتو، مارین سیلیچ یا ارنست گولبیس) به وجد آمده‌ایم و حدس می‌زنیم که از آنها روزی در زمره یکی از بهترین‌های تاریخ تنیس یاد خواهد شد. خیزش‌های اخیر کاملاً مثبت بوده‌اند ولی هنوز به نهایت خود نرسیده‌اند و سوال اینجاست که آیا تا پیش از آنکه آنها مجرب شوند از دستاوردهای فدرر خواهند کاست یا خیر؟

من همچنین باید درباره عبارت «دو سال بعد» فدرر توضیحی بدهم، آفتی که حقیقتاً از نبود حافظه بلندمدت سرچشمه می‌گیرد و برای هر رشته‌ای یک بیماری جدی است که اغلب مردم بدان مبتلا هستند و البته خیلی هم سودمند است.

تصورش را بکنید، اگر همه ما جزئیات هر آنچه در روزهای دور بر ما گذشته بود را کماکان در خاطر داشتیم چقدر زندگی‌مان آزاردهنده می‌شد. چند سال پیش وقتی خبرنگاران نظر فدرر را درباره افول نسل جدید جویا شدند او پاسخ داد که رشد روزافزون امثال ژوکوویچ و مورای برایش جالب بوده است و اینکه زمان آنها فرا می‌رسد. این روزها او در تناقض با حرف‌های دیروز طوری حرف می‌زند که انگار نسل جدید بیش از اندازه مورد توجه قرار گرفته‌اند. درست مثل اینکه مرد سوییسی می‌خواهد خود را دوباره در مرکز توجهات قرار دهد و دستش را بالا ببرد و به همه ما نکته‌ای را یادآوری کند: «من را یادتان می‌آید؟ من راجر فدرر هستم!»

منبع: Tennis.com